Πόσα χρόνια πέρασαν απο την τελευταία ανάρτηση μου!!!! πόσα άλλαξαν στην ζωή μου! αλλά το κυριότερο είναι, ότι μεγάλωσα σε ηλικία. Πέρασα το πρώτο μισό της ζωής μου, και βρίσκομαι στο τελευτάιο μισό..... Τι στενάχωρο.... να βλέπω να μεγαλώνω χωρίς επιστροφή.... ο χρόνος  που περνάει, ο θάνατος , το τέλος , πάντα με φόβιζαν.

Και τελικά τι άλλαξε στην ζωή μου?

εκεί που ήταν όλα μαυρα, χωρίς αχτίδα φωτός...μετά απο πολύ μεγάλες δυσκολίες...δυσκολίες που δεν περιγράφονται....ήρθαν καλύτερες ημέρες! ναι , τα τελευτάια χρόνια είναι απο τα πιο όμορφα και ήρεμα της ζωής μου. Ομως δυστυχώς αυτά ήρθαν αργά, στα 50α μου. Δεν εχω χρόνο να τα χαρώ....και επειδή η πολιτική δεν ειναι σταθερή και γίνονται πόλεμοι, φοβάμαι μήπως αυτοι οι εξωτερικοί παραγοντες μου χαλάσουν την ηρεμία.

Και επισης, δυστυχώς δεν προλαβα να κανω οικογένεια. Να νιώσω αυτό το δέσιμο με τα παιδιά, με τον άντρα που αγαπας και ειναι πλεον ο ανθρωπος σου....

Δε βαριέσαι? υγεια.

ευτυχώς που πρόλαβα και πήρα το πτυχίο.

ευτυχώωωως ευτυχώς!!!!!

απο τότε ακόμα, τόσα χρόνια πριν, φοβόμουν ότι θα μας διαγράψουν κάποια στιγμή εμάς τους αιώνιους φοιτητές. Και (συγνώμη αλλα) θα ήταν απολύτως φυσιολογικό και θα έπρεπε να γίνει.


Αν γενικώς στην φοιτητική σταδιοδρομία σου, δεν έχεις περάσει πολλά μαθήματα τότε δεν σε πολυνοιάζει και να διαγραφείς. Τι είχαμε τι χάσαμε.

όμως αν έχεις περάσει τα μισά μαθήματα πχ απ τα 50 πέρασες μέχρι τώρα τα 25, τότε σε καίει ο κόπος που έκανες.

Και λέει ότι είναι περίπου 200.000 οι αιώνιοι φοιτητές!!! και γω που νόμιζα ότι ήμουν μόνο εγώ!! και έτρεχα μόνη μου να βρώ σημειώσεις, να παρακολουθώ μαθήματα, να κάνω καινουργιες γνωριμίες με άτομα νέας φουρνιάς που ισως θα μου χρειάζονταν...απαπααα.....χριστέ μου τι αγώνας!!!!!!!! εφιάλτης που ευτυχώς για μένα τελείωσε.


αυτά ήταν σκόρπιες σκέψεις χωρίς σειρά.
Πλέον δεν γράφω γιατί είμαι σχεδόν σίγουρη ότι κάποια άτομα κατάλαβαν ποια είμαι, και δεν θέλω να με διαβάζουν. Αν ήθελα να τους πω αυτά που γράφω εδώ, θα τους τα έλεγα κατ ιδίαν. Ομως δεν θέλω.
τώρα θα μου πεις : πώς είσαι σίγουρη οτι σε διαβάζουν?
Ε η ανρθώπινη περιέργεια δεν νικιέται.

εγώ βέβαια δεν θα διάβαζα τα μυστικά κάποιου άλλου. Το έχω σαν αρχή. Ουτε του προαιώνιου αρραβωνιάρη δεν έψαχνα τα πράγματα του. Ειναι θεμα ανθρώπου.

Ομως οι άλλοι...δεν είμαι σίγουρη.

Χόμπι και δραστηριότητες. Η σανίδα σωτηρίας μας.

Εγώ ένα πράγμα έχω να πω. Τρέξτε να κάνετε χόμπι.

 Και το λέω τώρα, γιατί όλα τα τμήματα ξεκινάν τον Οκτώβρη. Όποτε η έρευνα για ανεύρεση χόμπι που μας ενδιαφέρει, πρέπει να ξεκινήσει άμεσα, ούτως ώστε αρχές Οκτώβρη να κάνεις την εγγραφή.

Και γιατί το λέω? Μα γιατί με τα χόμπι γνωρίζεις κόσμο. Και άνθρωπος που έχει κοινωνική ζωή είναι σίγουρα καλύτερα απ τον απομονωμένο.

Τα προβλήματά σου δεν λύνονται με την κοινωνικοποίηση, αλλά σίγουρα είσαι καλύτερα από το «μόνος».

Το να έχουμε 2,3 φίλους καλούς είναι τέλειο . Όμως ΔΕΝ ΦΤΑΝΕΙ. Δεν φτάνει ρε παιδιά, και συγνώμη που το λέω έτσι απότομα. Χρειάζεται και καινούργιο αίμα να μπαίνει στις αρτηρίες της ζωής μας.

Βέβαια δεν είναι σίγουρο ότι σε κάποιο χόμπι θα γνωρίσεις κόσμο. Εγώ πχ πήγα σε ένα χόμπι, όπου όμως δεν γνώρισα ούτε ένα άτομο!!!! Έκατσα 3 μήνες και σταμάτησα. Όμως πήγα σε άλλο μετά, και σε άλλο και σε άλλο. Και έτσι έχω αυτή τη στιγμή 15 άτομα κοινωνικούς φίλους που τους γνώρισα από τα χόμπι. Δεν βρίσκομαι κάθε μέρα μαζί τους. Ίσως 2 ή 3 φορές το  μήνα τον καθένα. Όμως αυτή η κοινωνικοποίηση που έκανα τα τελευταία 5 χρόνια με βοήθησε αφάνταστα.

Και κατάλαβα τι χαζή που ήμουν τόσα χρόνια που έμενα κολλημένη στα σίγουρα, και έχασα τόσους ανθρώπους που θα μπορούσα να είχα γνωρίσει. Και αν τα έκανα νωρίτερα, ίσως τώρα η ζωή μου να ήταν ΕΝΤΕΛΩΣ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ.

Από αυτά τα άτομα γνώρισα και τους τελευταίους γκόμενους που είχα. Επίσης βρήκα και γυναίκες που ψάχνουν και αυτές γκόμενο απεγνωσμένα, και έχουμε έτσι κοινούς φόβους και αναζητήσεις!!!!

Επίσης γνώρισα και γυναίκες που έχουν μαγαζιά όπως εγώ και δεν πάνε καλά, και λέμε τον πόνο μας. Ακόμα και αυτό είναι καλό, γιατί νιώθω ότι δεν είμαι μόνο εγώ με τα προβλήματα αλλά είμαστε πολλοί.

Όταν πάω σε ένα καινούργιο χόμπι δεν είμαι σίγουρη ότι πάντα θα γνωρίσω κόσμο. Έχω τις ανασφάλειές μου.

Θα συμπεριφερθώ όπως πρέπει? Θα πω τα σωστά πράγματα? Θα φορέσω τα σωστά ρούχα? Θα με συμπαθήσουν? Ή θα με περάσουν για χαζή και κακομοίρα που "ψαχνεται"?

Ακόμα και λάθη να κάνω στη συμπεριφορά μου σε αυτούς τους νέους χώρους, δεν το μετανιώνω. Καλύτερα να κάνω λάθη και να προσπαθώ, απ το να κάθομαι ΜΟΝΗ στον καναπέ του σπιτιού μου, μπροστά στις οθόνες της τηλεόρασης ή του κομπιουτερ, και στους τοίχους του έρημου σπιτιού μου.

Και το άλλο ίσως το πιο σημαντικό? Είναι το ότι πάω σε χόμπι που μου αρέσουν. Δεν τρέχω όπου ναναι. Σκέφτομαι με τι θα ήθελα να ασχοληθώ και αρχίζω και το ψάχνω. Τουλάχιστον να μου αρέσει κι όλας αυτό που κάνω, έστω και λίγο. Όποτε και αν δεν γνωρίσω κόσμο, μαθαίνω πράγματα που μου αρέσουν.

Ακόμα και καλούς φίλους να έχεις, δυστυχώς μπορεί να χαθείτε και να απομακρυνθείτε με τα χρόνια. Και αυτοί έχουν τις οικογένειές τους και μπαίνουν μετά σε άλλη σφαίρα ζωής, με άλλες ανησυχίες, που εγώ επειδή δεν μπήκα ακόμη δεν μπορώ να τους νιώσω. Ούτε όμως αυτοί εμένα.

Εν ολίγοις, ΞΑΜΟΛΗΘΕΙΤΕ παιδιά. Βγείτε και ψάξτε που θα πάτε φέτος το χειμώνα. Και χωρίς ντροπή και χωρίς άγχος απόρριψης, τρέξτε.  

Τρέξτε να κυνηγήσετε τη ζωή, και τα όσα χρόνια ακόμα μας μένουν.

ΥΓ όλα τα χόμπι δεν χρειάζονται λεφτά. Εγώ πηγαίνω στα τζάμπα ή σε αυτά που θέλουν μόνο 5 ή 10 ευρώ το μήνα. Το μόνο που χρειάζεται είναι ψάξιμο καλό. 










.

Πάλι άλλαξε ο μπλόγκερ!!!!!!!!!!!!!!!

Μα είναι δυνατόν?? ??
Κάθε 3 και λίγο κάτι αλλάζει εδώ πέρα!!!!

Μπήκα για να μιλήσω λιγάκι,  να πουμε δυο κουβέντες βρε αδερφέ, σαν παλιοί φίλοι, αλλα βρήκα άλλα ντ άλλων. Ημαρτον βρε παιδιά!

Τσατίστηκα.

βγαίνω.

εεεερωτααααςςς

Νέος έρωτας, πρωτόγνωρος, μαγικός.

Βρήκα επιτέλους τον άντρα που γύρευα τόσα χρόνια, αλλα δεν ήξερα πώς ήταν.

εεερωταααςςςς (τραγουδιστά όπως το 'δαίιιμονεες' της βίσση).


Ο παλιός γκόμενος αποδείχτηκε δυστυχώς ΜΕΓΑΣ ανασφαλής και κομπλεξικός. Ανθρωπος που φοβόταν και τη σκιά του. Κολλημένος.
Αντί να δει τα πράγματα στην πραγματική τους διάσταση και να τα συζητήσει ή να τα πολεμήσει, αυτός τα έκρυβε κάτω απ το χαλί.

Μα γιατί βρε άνθρωπε δεν μας λές απ την αρχή ποιος πραγματικά είσαι, και μου παρουσιάζεσαι ως ΚΑΠΟΙΟΣ, και γω χάνω χρόνο, και ενέργεια για να ανακαλύψω το κενό και το μηδέν που υπάρχει από πίσω??????


Βέβαια μου έκανε καλό, γιατί με έβγαλε απ τον λήθαργο και με κινητοποίησε να βρω επειγόντως αντικαταστάτη πριν με πιάσουν τα χρόνια και η εμμηνόπαυση.

 Ετσι με το που τον  χώρισα, βγήκα στο καπάκι, με καμιά 5-6 που μου προξένεψαν κάτι πολύ καλές καινούργιες φίλες.

Ο ένας απ αυτούς ήταν πολύ καλός, μπορώ να πω ότι μου άρεσε, παρόλο που με άγχωνε και  με ζόριζε ώρες ώρες. Αλλα "μπρος στην μαγκουφιά, καλός είναι και αυτός" σκέφτηκα.
Και ξεκίνησε κάτι. Αλλά στην πορεία, ο τύπος έφυγε τρέχοντας.
Γιατί?
Θα σου δώσω αναφορά αμέσως.
Εγώ ήθελα επιτέλους να είμαι τίμια και ειλικρινής με τον εαυτό μου και με τον γκόμενο. Και έτσι του είπα την ηλικία μου απ το πρώτο ραντεβου. Αυτός φάνηκε να μην τον νοιάζει, και μάλιστα έλεγε και ξανάλεγε ότι δεν μπορεί να ειμαι τόσο.."δεν μπορεί..." μονολογούσε.
Αλλά στο τέταρτο ραντεβού, μου είπε ότι δεν μπορουμε να συνεχίσουμε να βγαίνουμε άλλο.
Η φίλη -προξενήτρα, μετά απο πιέσεις μου, μου αποκάλυψε την αλήθεια.
 ΛΑΚΙΣΕ ΛΟΓΩ ΗΛΙΚΙΑΣ


Ετσι και γω αποφάσισα να μην λέω την ηλικία μου, απ την αρχή τουλάχιστον, αλλα μετά απο 1-2 μήνες.

 και

Και η ζωή με φέρνει να γνωρίσω στα ξαφνικά, μέσα απο ΄παρέα, χωρίς προξενήτρες και μεσάζοντες, τον.....θεό μου...



ααααχχχχχχ

τι ωραία που είναι η ζωή όταν είσαι ερωτευμένος!!!!!!!
ποτέ στη ζωή μου δεν ένιωσα αυτό το πράγμα. ουτε με τον ταξιδιάρη δεν το ένoιωσα αυτό.



αααχχχχχ

παλι άλλαξε ο blogger...

....και δεν μπορώ να συμβαδίσω με τις εξελίξεις...


Ειμαι εδώ, έχω ακόμα τη δουλειά μου, φυτοζωώ, αλλα υπάρχω.

Εχω σχέση με ένα αγόρι   6 χρόνια μικρότερο. Καλό παιδί είναι, αλλα δεν ξέρει πόσο είμαι ηλικιακά, και αυτό με αγχώνει.
Οταν τον γνώρισα πριν 3 μήνες είχε δουλειά. Στην πορεία έμεινε άνεργος.

Η ανεργία, στον ίδιο, φέρνει ένα σωρό προσωπικά προβλήματα, και δικαιολογημένα.

Ομως φερνει και σε μένα θέματα που ΔΕΝ ΦΑΝΤΑΖΟΜΟΥΝ πριν!!!!! Ντρέπομαι για όλα αυτά που μου βγαίνουν αθέλητα (θυμός, υποτίμηση στο άτομο κα), και γι αυτό δεν θα τα αναφέρω. Πρέπει να στηρίζουμε τους άνεργους. Και στο κάτω κάτω θα μπορούσα να είμαι εγώ στη θέση του.

Ομως όπως λέει η ατρόμητη φίλη μου, "Εσύ ακόμα δεν τον γνώρισες, και έπεσες στα προβλήματα.."

Ευτυχώς που έχω τη δουλειά μου ακόμα, πληρώνω το ΤΕΒΕ με ρύθμιση, πληρώνω τη ΔΕΗ και τα χαράτσια, πληρώνω το στεγαστικό, αλλα δεν έχω χρήματα για τίποτα άλλο.

Ομως είμαι καλά!!!
Χαίρομαι που έχω ακόμα τη δουλειά μου.

 Το μόνο που με αγχώνει πραγματικά είναι το βιολογικό μου ρολόι. Και απ ότι μου είπε ένας χαζογιατρός, "μετά τα 40 η γονιμότητα πέφτει ραγδαία. Εσύ κατα πάσα πιθανότητα δεν θα μπορείς να κάνεις τώρα παιδί...", μου είπε ο μαλάκας στα καλά του καθουμένου, χωρίς να τον ρωτήσω!!!!!!!!!!!!!

ουφφφφ ........ θα δουμε...


Εχω  πολλά να πώ αλλα δεν έχω τη διάθεση να τα γράφω. Και γι αυτό τα λέω στο...αμάξι. Μιλάω εκεί μόνη μου όταν οδηγώ. Και τα λέω όπως θα ήταν αν τα έγραφα....



 craaaaaazy crazy girl....

test

δοκιμαζω να δω αν περάστηκε η νέα διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου   gademissa2@gmail.com. αν μπορεί κάποιος να μου στείλει email για να δω αν δουλεύει???

 is there anybody out there?????????????

Κρύος ιδρώτας με έπιασε σήμερα. Μου στείλαν ειδοποιηση να φτιάξω νέο email επειγόντως.

Τι εγινε? αναρρωτήθηκα. Πάλι άλλαξε ο blogger?

δεν μπορώ να παρακολουθώ τις αλλαγές συνέχεια. Δεν είμαι της τεχνολογίας. Για να φτιάξω το νέο email έκανα 2ώρες. Λουστηκα στον ιδρώτα, και έτρεμα. Δεν τα μπορώ εγώ αυτά.


Αμαν!!!!!
...έχουμε όλα τ άλλα, έχουμε και αυτά.....


-Λοιπον...τώρα που έγραψα πάλι...με τρών τα δάχτυλά  μου να μιλήσω...
 ...συνεχίζεται...




"νεα αναρτηση"

Λοιπόν, διαλέγεις: ή πληρώνεις τράπεζες και κράτος, ή πληρώνεις προμηθευτές.

Τράπεζες = ΤΟΚΟΓΛΥΦΟΙ.
πχ παίρνεις δάνειο 20.000 ευρώ και πληρώνεις 30.000. Τα 10.000 ειναι τόκοι. Συμπερασματα δικά σου.

Κράτος : πληρώνεις και δεν ξέρεις που παν τα λεφτά σου. Ατέλειωτη χαβούζα.
Χώνουν όλοι τα χέρια τους εκεί μέσα,  και κλέβουν κατα βούληση. Υπουργοι, βολευτές και όλοι όσοι μπορούν.... και είναι χιλιάδες αυτοί που μπορούν....

Προμηθευτές: καημένοι άνθρωποι σαν εμάς, που ΑΓΩΝΙΖΟΝΤΑΙ να επιβιώσουν.

Συμπέρασμα: πληρώνω τους προμηθευτές. Ανθρώπους που προσπαθούν να βρουν  μετρητά για να πληρώσουν τον μαναβη, το ενοικιο, την πουτάνα τη ΔΕΗ, το φροντιστήριο κλπ. Και αφήνω στην μπάντα τους προηγούμενους "μαλάκες".

Βέβαια με αυτόν τον τρόπο, με μαθηματική ακρίβεια θα οδηγηθώ στην φυλακή. Το ΤΕΒΕ δεν αστειεύεται, η τράπεζα ως κλασικός βρυκόλακας (=  νέα ερμηνεία του βρυκολακα. Παρακαλώ να προστεθεί στα λεξικά) θα μου πάρει το σπίτι κλπ κλπ κλπ. Περιμένω στωικά την ώρα που θα βρεθώ ή πίσω απ τα κάγκελα, ή στα παγκάκια.

Αλλά η ζωή είναι τόσο ωραία έξω απ αυτά. Περνάω τόσο ΟΜΟΡΦΑ με όλα τα άλλα που κάνω εκτός απ τη δουλειά!!!
Εχω ταλέντα που ούτε φανταζόμουν πριν λίγα χρόνια. Ναι, ευτυχώς που ασχολούμαι με διάφορα και παίρνω χαρά και διακρίσεις απο αυτά. Ξεφεύγω απ την πεζότητα και ζω σε άλλους κόσμους, σε άλλους γαλαξίες. Δυστυχώς δεν αμείβομαι υλικά απο τα άλλα, αλλα ευτυχώς αμειβομαι ψυχικά.

..συνεχίζεται...

μα πώς άλλαξε έτσι ο μπλόγκερ??? θέλω να ενεργοποιήσω τα σχόλια και τα μηνύμτα αλλα δεν ξέρω πώς!!!!! χάθηκα μέσα στις ρυθμίσεις. επειδή βαριέμαι να κάνω νέο email θέλω να τα ξαναβάλω αλλα δεν ξέρω πώς!!!!!! τζίζους!!

καταρρεω

Ναι καταρρέω

Οικονομικά είμαι πάτος.
Χρωστάω στο τέβε στο ίκα στο ενοίκιο, στους προμηθευτές
Μόνο το στεγαστικό καλύπτω.


Και όλα αυτά συμβαίνουν γιατί ο κόσμος ΔΕΝ ΨΩΝΊΖΕΙ τίποτα. Δεν μπαίνει κόσμος στο μαγαζί. Ταμείο κάνω μπορεί και 50 με 60 ευρώ τη μέρα. Και αν ήταν μόνο το θέμα τι θα φάμε για να ζήσουμε, θα τα βγάζαμε πέρα. Όμως το ενοίκο τρέχει στάνταρ, η ΔΕΗ στάνταρ, το ΤΕΒΕ στάνταρ, οι προμηθευτές στάνταρ. Δηλαδή στάνταρ έξοδα χωρίς έσοδα. Και τα χρέη μεγαλώνουν αργά και σταθερά.


Πόσο ακόμα θα κρατηθώ?
1
2 μήνες???

Δεν ξέρω τι να κάνω, πώς θα επιβιώσω, πώς θα τακτοποιήσω τις υπάρχουσες υποχρεώσεις.
Και να κλείσω το μαγαζί δεν μπορώ γιατί έχω τρέχουσες υποχρεώσεις. Το κλέινω και μένω με χρέη, και χωρίς λεφτά να τα ξεχρεώσω.

Αυτό το σκατοκράτος μας έχει ξεζουμίξει.
Αλλά δεν είναι μόνο ο εαυτός μου. Πρέπει να βοηθάω οικονομικά και συγγενικά πρόσωπα.

Δεν κοιμάμαι γιατί σκέφτομαι συνέχεια.
Μιλάω μόνη μου.
Περπατάω και μιλάω, λέω τον πόνο μου στον εαυτό μου. Για να μην με καταλάβει ο κόσμος γύρω μου, καλύπτω με το κασκόλ στο στόμα,με το ζιβάγκο, ή το με το χέρι και…. μιλάω.
Φυσικά χώρισα εδώ και λίγους μήνες με τον πρώην. Είχε και αυτός τα δικά του ζόρια και δεν μπορούσαμε να αντεπεξέλθουμε στην σχέση.

Βγήκα για καφέ με κάποιους νέους «υποψήφιους» αλλά ….τι να πεις. Ο ένας μου είπε ότι μάλλον θα τον απολύσουν, ο άλλος είναι άνεργος, και γενικά η ερωτική διάθεση των αντρών είναι στο μηδέν. Φυσικά των ιδιωτών, γιατί οι δημόσιοι υπάλληλοι είναι λίγο καλύτερα αφού δεν είναι τουλάχιστον άνεργοι.
Στο μηδέν βρίσκεται και η δική μου διάθεση.

Όταν έχεις θέμα επιβίωσης πώς μπορείς να είσαι εντάξει σε μια σχέση? Όταν δεν έχεις χρήματα για έναν καφέ, όταν αύριο μπορεί να είσαι στο δρόμο ή στα δικαστήρια, όταν δεν έχεις επιλογές και στηρίγματα, πώς να κάνεις έρωτα, σεξ, να χαλαρώσεις με το αγόρι σου?

Και φυσικά η υγεία σιγά σιγά χαλάει. Χαλάει το ένα- χαλάει το άλλο..... αχ και βαχ.

Πώς άλλαξε έτσι η ζωή μας? Ακόμα δεν μπορώ να το συνειδητοποιήσω!!! Δεν το χωράει ο νους μου!!!!!

Και το χειρότερο είναι ότι είμαι σε μια ηλικία που δεν μπορώ να βρω εύκολα άλλη δουλειά. Προηγούνται πάντα οι νεότεροι. Ήδη έχω μάτια και αυτιά ανοιχτά αν ακούσω κάτι να πάω.
Αλλα ….μάταια.


Ευτυχώς που τουλάχιστον οι φίλοι μου, που είναι σχεδόν όλοι δημόσιοι υπάλληλοι ή …συνταξιούχοι (ναι συνταξιούχοι ετών 40! Ελληνικό κράτος…) είναι τουλάχιστον καλά. Αυτοί ζουν σε «άλλο κόσμο» και τουλάχιστον όταν βγαίνω με αυτούς παίρνω μια δόση ηρεμίας. Ξεχνιέμαι λίγο στον ρόζ κόσμο τους. Ενώ όταν βρίσκομαι με άτομα του σιναφιού μου όλο για τις στεναχώριες μας μιλάμε και γινόμαστε περισσότερο χάλια.


Δεν ξέρω πραγματικά τι μου ξημερώνει.


ΑΑΑΑΑΑΑΑΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧ……ΒΑΧ…

αναρωτιέμαι: υπάρχουν ακόμα άνθρωποι ξέγνοιαστοι? Άνθρωποι που χαμογελάνε και χαζοκουβεντιάζουν? Μα πώς? Δεν τους απασχολεί το βιοποριστικό? Πού βρίσκουν λεφτά και παν ταξίδια, βάζουν βενζίνη, πληρώνουν τις δόσεις τους στα δάνεια?

Εγώ δυστυχώς έχασα το γέλιο μου. Έχασα έστω και τη μικρή πηγαία χαρά που έβρισκα παντού, στο σινεμά, σε μια έξοδο, σε μια γυναικοκουβέντα. Ακόμα και στο φαΐ δεν βρίσκω χαρά. Τώρα θα μου πεις ποιό φαί? Πατατάκια γαριδάκια γκουντις γύρους πίτσες, όλα τα έκοψα. Και στο σουπερμαρκετ όταν πάω όχι μόνο δεν ξοδεύω για τα απαραίτητα, αλλά παίρνω το πιο φτηνό. Τυρί ? -το πιο φτηνό. Χαρτί υγείας?- Το πιο φτηνό. Μέχρι και στις σερβιέτες κάνω σκόντο. Δεν ξοδεύω ούτε και κει- Αφου ανακάλυψα ένα κόλπο. Χρησιμοποιώ μια σερβ. από κάτω, και βάζω από πάνω χαρτοβάμβακα . Και έτσι ουσιαστικά καταναλώνω χαρτοβάμβακα που είναι και πιο φτηνά. Τώρα... αυτά είναι ντροπή που τα λέω και που τα κάνω, αλλά ίσως δώσουν ιδέες και σε άλλες καημένες νεόπτωχες όπως εγώ.

Το ΤΕΒΕ μου το τελευταίο δεν το πλήρωσα…..
Ναι …είναι αλήθεια….δεν μου έφτασαν. Προτίμησα να πληρώσω το στεγαστικό και να αφήσω το ΤΕΒΕ.

Άστα να πάνε. Αν τη βγάλω μέχρι το καλοκαίρι καλά θα είμαι. Όμως μετά??

Τι θα κάνω αν το κλείσω? Στην ηλικία μου ποιος θα με πάρει? Χρειάζομαι μια πηγή χρημάτων για το δάνειο και δεν μπορώ να σκεφτώ καμία.

Αυτα σκέφτονται όλοι όσοι κλείνουν τα μαγαζιά τους. Και είμαστε άτομα όχι των 20 και 30, που όσο ναναι σε αυτή την ηλικία έχεις τη μαμά και τον μπαμπά να σε στηρίξουν. Εμείς είμαστε 40 και άνω, πρέπει να στηρίζουμε εμείς τους άλλους.

Ακόμα και στη σχέση μου δεν μπορώ να είμαι εντάξει. Αφού δεν έχω χαρά, πόσο μπορώ να προσποιηθώ την ανέμελη???.... Το βλέπω να με σουτάρει ο γκόμενος.
Άσε που και αυτός είναι στεναχωρημένος, αφού και δεν πληρώνεται καλά, αλλά και υπερωρίες κάνει χωρίς να τις εισπράττει, και από πάνω φοβάται μην τον απολύσουν!!

Μόνο στα χόμπι μου βρίσκω μια πνευματική χαλάρωση αφού ξεχνάω προς στιγμήν τα προβλήματα, όμως και κει, μόλις τελειώσουν ξαναγυρίζω στην πραγματικότητα. Και φυσικά δεν με βλέπω να τα συνεχίζω και του χρόνου, αφού οικονομικά δεν θα μπορώ ούτε και κει να ανταπεξέλθω.

Ξυπνάω μέσα στη νύχτα και σκέφτομαι πού θα βρω λεφτά. Και τον πόνο μου δεν τον καταλαβαίνει κανείς, αφού οι φίλοι μου, σχεδόν όλοι είναι δημόσιοι υπάλληλοι ή είναι βολεμένοι σε ΟΤΑ ή σε ΔΕΚΟ. Μειώθηκαν λίγο τα χρήματά τους, αλλά στο δρόμο δεν θα βρεθούν. Δεν τους απασχολεί τι θα κάνουν στο μέλλον ή να γίνουν καλύτεροι στη δουλειά τους, αφού ξέρουν ότι αυτό που είναι τώρα θα το κάνουν ως τα βαθιά γεράματά τους. Οπότε μόνο αυτοί μπορούν να χαμογελάν ακόμα.

Σκέφτομαι ότι αν με τον γκόμενο μου προκύψει τώρα ένα παιδί, δεν θα έχω λεφτά ούτε για τη γέννα, ούτε για πάνες, ούτε για γάλατα. Μα αυτοί που έχουν παιδιά και δεν έχουν δουλειά, πώς τα βγάζουν πέρα?????? Τι κάνουν?????

Ειλικρινά, από τη μία σκέφτομαι ότι τώρα που βρήκα τον γκόμενο πρέπει να κάνω παιδί όσο έχω ακόμα λίγο χρόνο, όμως από την άλλη ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΤΩΡΑ. Φοβάμαι το αύριο.

Όσο για τον γκόμενο….. Αχ μα τι καλό παιδί είναι αυτό που μου προέκυψε? Είναι το καλύτερο παιδί που γνώρισα ποτέ!!! Και στη συμβίωση ταιριάζουμε απόλυτα, και είναι καθαρός και τακτικός όπως εγώ, και ¨του σπιτιού" είναι, και δεν είναι του πολύ έξω, και όταν λέω ότι είμαι κουρασμένη το σέβεται, και με φροντίζει…... Νομίζω ότι θέλαμε και οι 2 μια σχέση ζωής και αυτό είναι μου μας ένωσε και κολλήσαμε. Δεν είναι παιδί του καμακιού και του γυρίσματος σε μπαράκια.

Ευτυχώς που δεν έκατσα με όλους τους άλλους και έτσι ήμουν ελεύθερη όταν ήρθε στη ζωή μου.

Βέβαια έχει λίγα στραβά. Αλλά όταν κάποιος από τα 10- έχει τα 7 καλά και τα 3 στραβά τότε μιλάμε ότι πέτυχες λόττο!!!! Τα 3 στραβά είναι αμελητέα ποσότητα!!!!!.

Αυτά.....

Σήμερα είχα δύσκολη μέρα και έπρεπε κάπου να τα πω. Στον γκόμενο δεν μπορώ (δεν χρειάζεται να ξέρει όλη τη μαύρη αλήθεια που με ζώνει ), οι φίλες μου δεν με καταλαβαίνουν, σε ψυχολόγο δεν έχω παράδες να πάω. Ε είπα να τα πω εδώ.


Και ξέρεις ποιο είναι το γαμώτο??? Ότι έχω ένα σωρό ταλέντα που τα ανακάλυψα τώρα στα χόμπι που κάνω, αλλά δυστυχώς δεν είμαι σε ηλικία να τα εκμεταλλευτώ, αλλά ούτε και σε καιρούς εύκολους, για να πω ότι θα κάνω βήματα σε νέους χώρους.

Γαμώ την γκαντεμιά μου γαμώ




-
-
-
-
αυτά τα παραπάνω τα είχα γράψει περίπου 2 μήνες πριν. Σήμερα 2/6/2011 που το ανεβάζω είμαι σε ακόμα χειρότερη κατάσταση οικονομικά.
Αφού κανείς δεν ψωνίζει, και το είδος που πουλάω μπορείς να το βρείς απο τη λαϊκή ώς το σουπερμάρκετ, πώς μπορώ εγώ να τους ανταγωνιστώ?? έχω διώξει σχεδόν όλους τους υπαλλήλους μου, ξεπαραδιάστηκα να τους δώσω τις αποζημιώσεις, και συνεχίζω παρόλαυτά να βουλιάζω.
Επιτέλους πότε θα πιάσουμε τον πάτο???? να ξέρουμε τουλάχιστον ότι δεν έχει παρακάτω!

Δεή ενοικια μισθοί τεβε ίκα προμηθευτές δάνεια??? ΤΙ ΝΑ ΠΡΩΤΟΚΑΛΥΨΩ ΟΤΑΝ ΣΤΟ ΤΑΜΕΙΟ ΜΟΥ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΜΕΡΕΣ ΠΟΥ ΕΧΩ ΜΟΝΟ 30€???????????!!!!!!!!!!!!!!!!


-
-
-
και το μαλακισμένο MAIL που είχα ως τώρα τόσα χρόνια, μου λέει ότι έγινε πλέον συνδρομητικό!!!!!!!!!!! Και δεν έχω πρόσβαση στα mail μου και στις διευθύνσεις των μπλόγκερσ που είχα τόσα χρόνια!!!!!!!!!

Και τώρα πρέπει να το αλλάξω!!!!! Ξανα μανά απ την αρχή!

ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ

βουλιαζω οικονομικα....

βουλιάζω κάθε μέρα και πιο βαθιά.
Τι θα γίνει?? υπάρχει μέλλον? και αν υπάρχει τι μορφή θα έχει?
θα είμαι πίσω απο τα κάγκελα της φυλακής ή στα φανάρια θα ζητιανεύω με το ταγέρ και τα τακούνια μου?

Υποχρεώσεις KΑΘΕ ΜΗΝΑ:
ενοικιο μαγαζιού, ΔΕΗ μαγαζιου, ΙΚΑ , ΤΕΒΕ, προμηθευτές, περέωση.
Στεγαστικό σπιτιου, ΔΕΗ σπιτιου, κοινοχρηστα, βενζίνη.

αποτέλεσμα:
εσοδα λιγότερα απο έξοδα.

Εφτασα πλέον σε σημείο να παίρνω απο τα έτοιμα που είχα στην τράπεζα για να καλύψω τα χρέη. Απο αυτά που είχα για εξωσωματικές και γέννες. Και τα έτοιμα λιγόστεψαν δραματικά.

Αφου να φανταστείς, την τελευταία βδομάδα του φεβρουαρίου ήμουν με 5 ευρώ στην τσέπη. Και δεν τα ξόδευα αλλα τα κρατουσα για...ώρα ανάγκης. Και το πιο ξεφτιλέ ήταν ότι έλεγα στον γκόμενο ότι δεν νιώθω καλά, και μάλλον είμαι άρρωστη όλη τη βδομάδα για να μην αναγκαστώ να βγώ βόλτα και ξοδέψω αυτά τα 5 ευρώ.

Και το νέο δεν έιναι ότι βρήκα γκόμενο (το καλύτερο παιδί και θα ευγνωμονώ την φίλη την ξενιτεμένη που μου τον γνώρισε) αλλα ο πάτος που έπιασα. Και σε ρωτω παρακαλώ, πώς είναι δυνατόν να είμαι εντάξει στη σχέση μου, και να κάνω γουτσου γουτσου και γλύκες και σέξ τρελό, και όλα αυτά που θα έκανα πριν την κρίση, όταν στον ύπνο κια στον ξύπνιο μου βλέπω λογαριασμους να κρέμονται πάνω απ το κεφάλι μου??? εχω ένα μόνιμο πλάκωμα στην ψυχη.



κρύβω τις οικονομικές δυσκολίες μου απ τον γκόμενο αλλα ως ποτε? ευτυχώς που αυτός έχει την δουλειά του. Κακοπληρωμένη μεν αλλα τουλάχιστον συντηρεί τον εαυτό του. Και αυτός που είναι υπάλληλος σε πληροφορώ ότι εχει στην τσέπη του περισσότερα απο μενα!!!

παρεπιπτόντως το τραγουδι τουΛουκα Γιώρκα για την γιουροβίζιον watch my dance με συγκινεί πολύ για κάποιο λόγο.Μην πώ ότι δακρύζω όταν το ακουω...


αχ βαχ

"Οι νέοι επιστήμονες δουλεύουν σε σουβλατζίδικα και καφετέριες"

Αυτο το διάβασα σήμερα στην εφημερίδα. Και το ανέφερε ως παράπονο και κατάντια.

Ομως εγώ έχω μια μικρή ενσταση:


Συγνώμη ρε παιδιά, και μ όλο το θάρρος, και χωρίς να θέλω να προσβάλλω κάποιον, αλλα αυτός ο τόπος έχει γεμίσει επιστήμονες.

Και γω που με βλέπεις επιστήμονας σπούδασα. Παρόλαυτα όμως κάνω αυτή τη μίζερη, άχαρη και αγχωτική δουλειά μου (εμπόριο) χωρίς παράπονο.

Μπαίνουμε στα πανεπιστήμια με όνειρα (αβάσιμα, ουτοπίες, τρέλες της εφηβείας), και βγαίνουμε με μια απαίτηση να τακτοποιηθούμε. Γιατί? Οταν μπαίναμε μας εγγυήθηκε κανείς ότι θα βρούμε μετά δουλειά? Οχι!Ε τότε τι παραπονιόμαστε???
Ηταν προσωπική επιλογή μας το πτυχίο. Επιλογή και ρίσκο. Και στα ρίσκα ή κερδίζεις ή χάνεις.

Σε έναν τόπο υπανάπτυκτο και αγροτικό, μου βγήκαμε όλοι με πτυχία- μεταπτυχιακά- και διδακτορικά , και φωνάζουμε και απαιτούμε να μας βρούν δουλειές καλοπληρωμένες και πρεστιζάτες.

Ρε, πάμε καλά? Ειμαστε σοβαροι??? Αντι να βγάλουμε εργάτες και αγρότες, βγάζουμε επιστήμονες? Μια φαλιρισμένη Ελλάδα τίγκα στον ΄επιστήμονα'.

Ε, ας φάμε τώρα τα πτυχία μας και μην παραπονιόμαστε(αν το κάνεις παπάρα στο γάλα γίνεται μούρλια σε λέω!).

ΣΚΑΙ...????

Εχω την εντύπωση ότι οι ειδήσεις και τα διαφορα ενημερωτικά στο κανάλι του ΣΚΑΙ αγγίζουν λίγο περισσότερο την πρακτική πραγματικότητα απο τα άλλα μεγάλα κανάλια.


Κάνω λάθος? εξυπηρετεί συμφέροντα που δεν μπορώ να φανταστώ? τι συμβαίνει?