Πώς αλλάζουν οι καιροί!

Οι μισοί Θεσσαλονικείς έφυγαν για διακοπές. Καλά, αυτό είναι λογικό. Έλα όμως που τώρα με τους καύσωνες οι άλλοι μισοί δε λεν να αφήσουν τη δροσούλα του σπιτιού τους με το αιρκοντίσιον, και να βγουν στην αγορά να ψωνίσουν!
Αιρκοντίσιον- Ταμείο gademissas: 100-0

Χαμένη από χέρι


Όλη μέρα βαράμε μύγες. Καλά που υπάρχουν και αυτές , δε λές? Αλλιώς θα βαρούσαμε τα κεφάλια μας στον τοίχο.


Βρέθηκαν στην ανάγκη λοιπόν οι "παχυλοί" προμηθευτές μας και πήραν τους δρόμους για να πουλήσουν τα εμπορεύματά τους. Αφού όλοι οι συνάδελφοί μου ο ένας μετά τον άλλο βάζουν λουκέτο, μένουμε όλο και πιο λίγοι, άρα όλο και πιο πολύτιμοι γι αυτούς (χιχι). Λόγω λειψών εσόδων οι προμηθευτές μου απέλυσαν τους πωλητές τους, οι οποίοι αλώνιζαν μέχρι πρότινος την Ελλάδα εις άγραν πελατών και παραγγελιών, και κάνουν οι ίδιοι αυτή την δουλειά. Βλέπεις τα ξενοδοχεία, οι βενζίνες και οι μισθοί των πωλητών (τα "Λιωμένα Παπούτσια" όπως τους αποκαλώ) δεν ‘βγαίνουν’ πια.

Χτές ήρθαν 2 προμηθευτές αυτοπροσώπως. Ένας ο τακτικός και ένας ο "υποψήφιος". Στον τακτικό κλείσαμε ραντεβού για τις 10 το πρωί, στον "υποψήφιο" για τις 12. Δε θέλαμε να συναντηθούν, γιατί είναι από χρόνια άγριοι ανταγωνιστές μεταξύ τους.

Ήρθε o τακτικός στην ώρα του. Όλα ωραία και καλά. Έλα όμως που ο "υποψήφιος" ήρθε και αυτός στις 10, γιατί ήθελε λέει να τελειώσει γρήγορα και να φύγει για Αθήνα νωρίς, λόγω του καύσωνα!



Και .... σ υ ν α ν τ ή θ η κ α ν.


Αντάλλαξαν προς στιγμήν πύρινα βλέμματα.

Σμίξαν φρύδια.

Άσπρισαν χείλη.

Σφίξαν χαρτοφύλακες.

Χαλάρωσαν γραβάτες.



Μονομαχία στο Ελ Πάσο.





Γρήγορα τους απομακρύναμε. Κρύψαμε τον "υποψήφιο" σε άλλο γραφείο, του δώσαμε και κάτι περιοδικά για να ξεχαστεί και να ηρεμήσει (είναι και κάποιας ηλικίας) μη μας πάθει τίποτα και χάσουμε τις υποψήφιες προσφορές του!!!
Και άρχισε το γλέντι.


Μπορώ να πω ότι ο καθένας στην ώρα του έδωσε σόου. Από 'τυπικούς' πελάτες που μας είχαν μέχρι χτες και που μας βάζαν το μαχαίρι στο λαιμό, γίναμε ξαφνικά .... αδέρφια ή παιδιά τους.

«Μη στεναχωριέσαι βρε αδερφέ, μου τα δίνεις όταν έχεις»

«Αδερφέ μου ο λόγος σου συμβόλαιο για μένα»

«Εγώ σας βλέπω σαν παιδιά μου .....»

«Παιδιά μου οι καιροί είναι δύσκολοι ..... »


Και από προσφορές και διευκολύνσεις άλλο τίποτα.
Όταν τέλειωσε το γλέντι και φύγαν, γύρισε το συναφεντικό προς εμένα ξαναμμένο και μου είπε συνομωτικά «Πώς αλλάξαν οι καιροί! Κάποτε τους παρακαλούσαμε εμείς, τώρα μας παρακαλάν αυτοί».



Και γελάσαμε.....


.... με κακία.





Χτές ήρθε και ένας τύπος κουστουμάτος, λουσάτος, μπριγιαντινάτος, παρφουμαράτος και μας συστήθηκε ως εκπρόσωπος μιας Ιδιωτικής Τράπεζας (γνωστής) και είπε ότι είναι ο ‘ειδικός επαγγελματικός μας σύμβουλος’ (ή κάτι τέτοιο δεν θυμάμαι) και ήρθε να μας συμβουλέψει για τις ανάγκες μας τις οικονομικές και πώς μπορούμε να διαχειριστούμε ορθολογικά τα κεφάλαιά μας. Τον διώξαμε κακήν κακώς. Όχι, εντάξει, ήμασταν ευγενικοί, του είπαμε ότι αν τον χρειαστούμε θα τον ειδοποιήσουμε.

Και πετώντας την κάρτα του στα σκουπίδια είπα συνομωτικά στο συναφεντικό «Τώρα οι τράπεζες στέλνουν και πλασιέ! Σε λίγο θα στήνουν και κ…λο για να τους προτιμήσουμε».



Και γελάσαμε ......


...με κακία.