Το είχε δει πέρσι μια συναθλήτριά μου (που στην πορεία έγινε και αγαπημένη φίλη) στο DVD και μου είχε πει ότι είναι ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ. Από τότε το είχα στο νού μου να το νοικιάσω αλλά όλο το ανέβαλα. Και αυτό γιατί θέλω κάποιες ταινίες ή κάποια βιβλία που ξέρω ότι είναι καλά να τα διαβάσω μόνο όταν θα έχω καλή διάθεση και άνεση χρόνου. Θέλω να τα απολαύσω και να τα ευχαριστηθώ χωρίς να κινδυνεύει το αποτέλεσμα από πιθανές σκέψεις που μπορεί να με απασχολούν και να πετάγονται στα ξαφνικά στο μυαλό μου, ή από υποχρεώσεις της καθημερινότητας.
Και σήμερα το μοίραζε μιά εφημερίδα!!!! Μα τί τύχη! Έτρεξα και την αγόρασα πρωί πρωί, πέταξα την υπόλοιπη εφημερίδα και κράτησα μόνον το δισκάκι.
Έτσι κάνω εγώ. Κοιτάω ποιό DVD μοιράζουν οι Κυριακάτικες εφημερίδες και τις αγοράζω με αυτό και μόνο το κριτήριο. Συνήθως, αμέσως μόλις βγώ απ το ψιλικατζίδικο πετάω την υπόλοιπη εφημερίδα στον κάδο, έτσι όπως είναι. Ανέγγιχτη. Μια φορά μάλιστα ένας τύπος που ήταν απ έξω με είδε που πήγα να την πετάξω και μου ζήτησε να του την δώσω, γιατί ήταν κρίμα λέει να πεταχτεί έτσι σχεδόν καινούργια, με την ζελατίνα της. Και εγώ του την έδωσα, αφού όμως πρώτα του ζήτησα γλυκά και χαμογελαστά «δώστε μου 50 λεπτά και είναι δική σας». Και αυτός δέχτηκε, κάνοντας όμως κάτι σαν γκριμάτσα.
Σιγά ρε φίλε! Τζάπα εφημερίδα? Ολοκαίνουργια? Ούτε στον ύπνο σου! και "ευχαριστώ" να λες που σου στοίχισε μόνο 50 λεπτά. Αν το καλοσκεφτείς σου περισσεύουν και για τσιγάρα.
Μετά όμως, όταν πήγα σπίτι ένιωσα άσχημα που πήρα χρήματα από έναν άγνωστο για κάτι άχρηστο σε μένα. Στην αρχή σκέφτηκα ότι δεν φταίω εγώ αλλά το επιχειρηματικό ένστικτό μου που έγινε κομμάτι του εαυτού μου πλέον, αλλά όσο και να ήθελα να το πιστέψω δεν μου έκατσε καλά. Δεν μου έκανε το χατίρι να με καθησυχάσει. Αυτή η συναλλαγή μου ερχόταν στο μυαλό όλη μέρα. Αυτός ο τυχαίος άγνωστος μου χάλασε την Κυριακή μου γαμ..το! Και φυσικά, για να δω το CD? ούτε λέξη! ........ ακόμα δεν το έχω δει. Είναι σαν να μην είναι δικό μου τώρα πιά αλλά να ανήκει σε κείνον.
..fuck...
Μερικές φορές πάλι, όταν δεν έχω τι άλλο να κάνω την Κυριακή και έχω όρεξη για διάβασμα, κρατάω την εφημερίδα. Και έτσι από μια άποψη το κριτήριο του DVD είναι καλό, γιατί είναι ένας τρόπος να διαβάζω εφημερίδες από διαφορετικές κάθε φορά πολιτικές κατευθύνσεις.
Πάντως σήμερα θα ετοιμαστώ και θα απολαύσω τον «Αυτοκράτορα». Ελπίζω μόνο να μην είναι κανένα λυπητερό ή συγκινητικό ντοκιμαντέρ και κλάψω Κυριακάτικα!!! Να μην χάνονται ή υποφέρουν από το κρύο και την πείνα μικρά πιγκουινάκια που φωνάζουν με τις αδύναμες φωνούλες τους ματαίως τους γονείς τους, οι οποίοι είναι τραυματισμένοι κάπου και αργοπεθαίνουν, όμως το τελευταίο βλέμμα τους είναι στραμμένο στα παιδάκια τους, και προσπαθούν ακόμα και αν είναι ανήμποροι και ανίκανοι, να συρθούν έως εκεί και να τα προστατέψουν.
Δεν αντέχω κάτι τέτοια, δεν τα μπορώ. Αν είναι όμως τόσο καλό όσο λένε ίσως και να αξίζει μερικά δάκρυα. Τέλος πάντων, ας το δω επιτέλους και ας μην το λιβανίζω άλλο.
Σήμερα θα βάλω τον αγαπημένο, τον λατρεμένο, τον
Wim Mertens -Struggle For Pleasure (κλικ στα γραμματα και όχι στο εικονάκι)
Τοκ τοκ ......
-Ποιός είναι?
-Κύριε Mertens χαίρεται, είμαι η gademissa, ανταποκρίτρια του ελληνικού blogspot.com. Ανοίξτε μου παρακαλώ.
-Και τι θέλετε.
-Κύριε Mertens, συγνώμη για την ενόχληση αλλά θα ήθελα να σας ρωτήσω: Αυτή την μουσική πώς τη σκεφτήκατε? Αυτό που λέμε Εμπνευση τί είναι? Πώς σας ήρθε έτσι ξαφνικά? Ήρθε ολοκληρωμένη στο μυαλό σας, ή ήταν αλλιώτικη η αρχική μορφή αλλά δουλέψατε πολύ επάνω της με μουσικούς όρους και αρχές, και αυτό είναι το αποτέλεσμα μιας κοπιώδους εργασίας?
«Πώς είπατε? Βαριέστε να απαντάτε συνέχεια στην ίδια ερώτηση? Δηλαδή αυτό σημαίνει πως και άλλοι ενδιαφέρονται γι αυτό το θέμα? Το λέω γιατί, ξέρετε, η "Έμπνευση" είναι κάτι που με απασχολεί και μένα από μικρό παιδί».
«Αλήθεια το λέτε ότι πιστεύετε πως η Έμπνευση είναι κάτι απλό? Πώς όλοι μας σε κάποια στιγμή της ζωής μας μπορεί να εμπνευστούμε ένα τέτοιο κομμάτι, αλλά μη γνωρίζοντας τον τρόπο να μεταφέρουμε τα συναισθηματα και την ιδέα μας στο πεντάγραμμο, το χάνουμε ή το ξεχνάμε? Το λέτε αλήθεια ή "πηγαίνετε με τα νερά μου" επειδή βρίσκεστε στη φαντασία μου? Ισχύει το δεύτερο???? Χμμμ... ακόμα κι έτσι να είναι δεν με πειράζει. Μου αρκεί.
Σας ευχαριστώ πολύ».
