άντε καλά, τ ομολογώ:γύρισα απ τις διακοπές...

....αλλά κάνω το κορόιδο. Δεν το είπα πουθενά. Ούτε στο facebook το ανέφερα, γιατί με το που θα δουν ότι γύρισα θ αρχίσουν τα μπλα μπλά με τις ώωωωρες και βαριέμαι τις ατέλειωτες πολυλογίες των άγνωστων friends μου, όπως επίσης θα μου στείλουν και δεκάδες άχρηστα applications στα οποία θα πρέπει, λόγω ευγένειας, να ανταποκριθώ. Αν όχι σε όλα, τουλάχιστον σε αρκετά απ αυτά.



Ε, καλά, εντάξει, αφού επιμένεις θα το πω και αυτό: Δεν πέρασα πολύ καλά φέτος στις διακοπές μου. Υπήρξαν αρκετές κόντρες μεταξύ των φίλων της παρέας και κουράστηκα αρκετά. Πιέστηκα. Έφτασα μάλιστα στο σημείο να μετράω τις μέρες του γυρισμού.
Στην παρέα έλεγα ότι «αχ τι καλά που είναι εδώωω, να μην τέλειωνε ποτέ. Αχ ρε παιδιά, πώς θα γυρίσουμε πίσω στην παλιοπόλη?» και άλλα παρόμοια, αλλά από μέσα μου μετρούσα και τα δευτερόλεπτα.
Το ίδιο φαντάζομαι ότι κάναν στα κρυφά και οι περισσότεροι της παρέας. Και φυσικά δεν φταίει κανείς μας γι αυτό. Αλλά όταν επαναλαμβάνεται το ίδιο μοτίβο κάθε καλοκαίρι, με τους ίδιους ανθρώπους πανω-κάτω , ε, κάπου καταντάει κουραστικό!

Αλλά δεν έχω όρεξη να μιλήσω γι αυτά. Θα τα πώ άλλη ώρα....






Να μην ξεχάσω να αναφέρω ότι στην νταουνιασμένη διάθεσή μου συνέβαλε κατα πολύ και αυτό που έγινε με τους ντοπαρισμένους Έλληνες αθλητές μας. Δυστυχώς το κατάλαβα επιτέλους και το χώνεψα καλά, μπήκε δηλαδή μέχρι μέσα στο μεδούλι μου, ότι Ολυμπιακό μετάλλιο δεν θα δω ούτε στον ύπνο μου ούτε στον ξύπνιο μου. Τέρμα. Άδικα προσπαθούσα τόσα χρόνια.

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΟΥΤΕ ΕΛΠΙΔΑ, ΟΥΤΕ ΟΝΕΙΡΟ.



Καθαρός αθλητής = κορόιδο με περικεφαλαία.



Γι αυτό και γω αποφάσισα φέτος να μην αφιερώσω χρόνο στο άθλημα. Θα πηγαίνω ελάχιστα. Ισα- ίσα για συντήρηση.



Αλλά θα το πω και αυτό και ας με χαρακτηρήσουν και κακιά. Αυτή την Χαλκιά δεν την χώνεψααααααα ΚΑΘΟΛΟΥ! Mα καθόλου λέμεεεε!!!!!!!! “Εδώ” μου κάθονταν από την προηγούμενη Ολυμπιάδα. Μου φαινόταν απ την αρχή υποκρίτρια. Και όλοι αυτοί οι πανηγυρισμοί της μου είχαν φανεί πολύ στημένοι. Είχε κάνει πολλές πρόβες στον καθρέφτη του σπιτιού της η κυρία. Το δάκρυ, το γέλιο, η συγκίνηση, η έκπληξη, όλα μου φάνηκαν καλοδουλεμένη υποκριτική. Και είναι φυσικό, αφού με την ενεσούλα που είχε πάρει είχε το μετάλλιο στο τσεπάκι.
Ααααχχχ πολύ τον χάρηκα τον ξεφτιλισμό της.


Ενώ ο καημένος ο καθαρός αθλητής δεν ξέρει από πού του ήρθε.
Ντόιννννννγκ, κεραμίδα το μετάλλιο. Το ήλπιζε στα κρυφά, το ονειρεύτηκε στον ύπνο του, το έκανε τάμα, αλλά δεν έφτασε στο σημείο να κάνει πρόβες γιατί ήξερε τον ανταγωνισμό. Μόνο ένα θαύμα θα τον έσωζε.



Αμ το άλλο????????????? ενώ λέει, δικαιούμαι ΄εγώ΄ να πάω στην Ολυμπιάδα βάση των επιδόσεών μου, έρχεται η ομοσπονδία και σου λέει:
«οοοχι gademissa, δεν θα πας εσύ που το δικαιούσαι και έχεις την καλύτερη φυσική κατάσταση και επίδοση και έχεις λιώσει στις προπονήσεις,
αλλά θα πάει η άλλη, που είναι πιο πεταχτούλα, πιο χώστρα, έχει πιο μακριά νύχια, φοράει πιο έντονο λιπγκλος, φοράει πιο in μπιχλιμπίδια, έχει σπόνσορες που πλερώνουν το ‘αγνό ελαιόλαδό μας’, και έχει πιεί και τα φαρμακάκια της η κοπέλα. Εχει κάνει θυσίες η ντοπαρισμένη! Εχει τετραπλασιάσει το μέγεθος της καρδιάς της, έχει ξεκινήσει αργά αλλά σταθερά την αλλαγή φύλου, εχει ριψοκινδυνέψει τη ζωή της την ίδια, άρα δικαιούται αυτή να πάει στην Ολυμπιάδα.
Εσύ η ‘καθαρή’ που πας κορίτσι μου? γυμνή στ αγγούρια???»


Κάτι τέτοια, απ ότι ακούω, είναι σύνηθες φαινόμενο αλλά κανείς ποτέ δεν μιλάει. Περνάν στα ψιλά γράμματα. Αλλά ακόμα και αν βγεί μια τέτοια ιστορία, θα παρουσιάσουν τον αδικημένο ως βλάκα και τρελό!

Παντού βασιλεύει η αδικία... Ασε με μωρέ, ΒΑΡΕΘΗΚΑ.







Τι? Τι ρώτησες??? Για τον «σουρτούκη»??? Τον παρολίγον γκόμενό μου? Ασε μη μιλήσω και γι αυτόν γιατίιι….άϊντε!

Όλα τα ανώριμα μωρά σε μένα πέσαν? Αλλά πριν τον σιχτιρίσω και τον διαολοστείλω ευτυχώς που τηλεφώνησα στην ‘φίλη την ξενιτεμένη’ που καταλαβαίνει τον πόνο μου, και με ηρέμησε. Όταν ακούω την φωνή της, δεν ξέρω, αλλά κατά έναν περίεργο τρόπο με ηρεμεί! Και χάρη σε αυτήν ο «σουρτούκης» υπάρχει ακόμα στη ζωή μου.

Μέχρι να του δώσω μια κλωτσιά, να πάει στη μαμάκα του, να μάθει πως συμπεριφέρονται στις γκόμενες, να μάθει πώς φλερτάρουν, να σταματήσει να γκρινιάζει σαν γυναικούλα, και τότε όταν γίνει άντρας τα ξαναλέμε.

Αλλά ας μη βιάζομαι να τον κρίνω γιατί « έτσι είναι όλοι οι άντρες, μεγάλα μωρά, μεγαλομπεμπέδες» μου είπε χαρακτηριστικά η ‘φίλη η ξενιτεμένη’. Όπως επίσης τον σύγκρινε με δικούς της παλιούς γκόμενους και τον βρήκε μάλιστα και πολύ καλύτερο!!!! Ήμαρτον!

Αλλά θα τα πω άλλη ώρα.






Να σου πώ....... ναι, σε σένα το λέω «ατρόμητη φίλη» μου... αν με έψαξες και κατάλαβες ποιά είμαι, σε παρακαλώ μην με διαβάζεις. Στο ζητώ σαν χάρη, στη φιλία τόσων χρόνων, μην διαβάζεις αυτά που γράφω...... δεν μπορώ να εκφραστώ ελεύθερα αν ξέρω ότι με διαβάζει κάποιος γνωστός μου.....

ουφφφφφφφφ...........

:(