Τώρα θα μου πεις: καλά τι έπαθες έτσι ξαφνικά και κάκιωσες με τον «σουρτούκη» το καλό παιδί, που είναι και μικρότερός σου και γι αυτό θα σε ζηλεύουν οι φίλες σου?
Καλός και χρυσός, και διαμαντένιος και ρουμπινένιος είναι, αλλά ξέχασε 2 ραντεβού μας.
Και τι εννοώ?
Μου λέει πχ «θέλεις να βρεθούμε για ποτό μεθαύριο?», «οκ» απαντάω εγώ, και μου λέει ότι θα τηλεφωνηθούμε μεθαύριο για να κανονίσουμε ακριβή ώρα. Όταν έρχεται το μεθαύριο εγώ ξεκινάω από νωρίς μπανιάρισμα, μαλλί, απολεπίσεις, κρέμες υδατικές, κρέμες μυρωδικές, βάψιμο νυχιών, κρέμες ποδιών, ξυρίσματα , αποτριχώσεις κοκ.
Και φτάνει το απόγευμα….
και πάει προς βράδυ….
και τίποτα αυτός.
Ούτε φωνή ούτε ακρόαση.
Να του τηλεφωνήσω ή όχι? αναρωτιέμαι .Και αποφασίζω να περιμένω από αυτόν τηλέφωνο. Στο κάτω κάτω άντρας είναι, αυτός κυνηγάει. Ελα όμως που φτάνει σχεδόν βράδυ. Ε δεν αντέχω άλλο και του τηλεφωνώ. Και …… ΑΚΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΘΑΙΝΕΙΣ!
Ο κύριος ήταν ακόμα στη δουλειά!!!!!!! Είχε λέει υπερωρίες και ξεχάστηκε, οπότε αναβάλλεται η έξοδος. «Καλά και ένα τηλέφωνο δεν μπορούσες να πάρεις?» τον ρώτησα ευγενικά και συγκρατημένα. «Συγνώμη αλλά ξεχάστηκα» είπε, χωρίς όμως να διακρίνω και πολλές τύψεις ως προς εμένα, αλλά αντίθετα άρχισε την γκρίνια για την κωλοδουλειά του, και γενικώς μου "τά πρηξε" δια τηλεφώνου.
Εγώ έγινα τούρμπο, αλλά με καλμάρανε οι ‘ατρόμητες’ φίλες μου. "Δε βαριέσαι, αυτόν έχουμε με αυτόν θα πορευτούμε" μου είπαν.
Το ξεπερνάω και συνεχίζουμε.
Βγήκαμε μια φορά ακόμα, και αν παραβλέψω το γεγονός ότι γενικώς είναι γκρινιάρης, και ότι μου μιλάει με τον τρόπο που θα μιλούσε στους φίλους του ή στους συναδέλφους του δηλαδή αυτό που λέμε ‘μπρουτάλ’ χωρίς ιδιαίτερες ευγένειες και κλίμα ερωτικό, μπορώ να πω ότι πέρασα καλά. Γιατί κατα ένα περίεργο τρόπο, καταλαβαίνω τι λέει, έχουμε κοινούς κώδικες, μιλάμε την ίδια "γλώσσα". Ώσπου…..
….κανονίζουμε ξανά (με δική του πάντα πρωτοβουλία που δείχνει ότι ενδιαφέρεται για μένα) να βρεθούμε μεθαύριο. Και γίνεται πάλι η ίδια ιστορία. Ήταν στη δουλειά, το ξαναξέχασε, και αντί να ζητήσει συγνώμη για την αμέλειά του, ξαναάρχισε να γκρινιάζει για τον μαλάκα αφεντικό του. Εγώ έγινα από μέσα μου όχι τούρμπο -αλλά πύραυλος έτοιμος να εκτοξευτεί- χύτρα έτοιμη να εκραγεί- να πάρω τον πλάστη, να πάω να τον βρώ στη δουλειά του, και να αρχίσω να τον κοπανάω αλύπητα.
Αλλά από έξω μου κυρία, ευγενική τυπική και γλυκομίλητη. Δεν πειράζει του είπα, καταλαβαίνω.
….καταλαβαίνω ότι θέλεις ακόμα πολλάααα χρόνια μέχρι να μάθεις να συμπεριφέρεσαι στις γκόμενες.
…καταλαβαίνω ότι είσαι επικεντρωμένος μόνο στον εαυτό σου και θέλεις πολύυυυυ χρόνο μέχρι να καταφέρεις να δεις πέρα απ τη μύτη σου.
….καταλαβαίνω ότι ναι μεν σου αρέσω αλλά... είσαι νινί μικρό μουυυυυ-είσαι νινί μικρό μουυυυυυυ.
Αλλά είσαι καλό παιδί, ειλικρινής, και σου αρέσω πολύ όπως εκμυστηρεύτηκες στον κοινό γνωστό μας.
Τώρα τι να κάνω, να ξαναβγώ ή όχι???
Εγώ λέω να ξαναπροσπαθήσω.....
Οποιος διαφωνεί να το δηλώσει τώρα ειδάλλωs να σιωπήσει for ever....
.......και δεδομένου ότι έχω κλειστά τα comments και ως εκ τούτου φωνή βοώντος εν τη ερήμω.....
♥ -I do- ♥
