Τι να πω...

Νιώθω έντονη την ανάγκη να πω κάτι, αλλά ξέχασα πώς τα έγραφα.... τον τρόπο....




δεν έχω και το word στο νέο μου κομπιούτερ, παρά έχω μιαν άλλη 'ηλιθιότητα' που ούτε ξέρω πώς να την χειρίζομαι .... έχω και μακριά μανικιούρια (τρομάρα μου) οπότε δύσκολα πληκτρολογώ .... έχω φάει και έναν σκασμό γλυκά και αλμυρά οπότε η κοιλιά με ζορίζει και δεν μπορώ να ακουμπήσω στο γραφείο .... δεν θέλω να μιλάω και για την μοναξιά των ημερών που νοιώθω γιατί όταν την ακούς την συνειδητοποιείς κιόλας, και ξυπνάς από την όμορφη νιρβάνα των χριστουγέννων και ...... και ... και...

Blogger (το πρόγραμμα του blogspot.com): Μπα μπα μπααααα. Σαν τα χιόνιααααα! Που είσαι εσύ καλέ? Πώς και μας θυμήθηκες? Σε πιάσαν οι μοναξιές σου? Ηρθε η ώρα της εξομολόγησης τέκνον μου? Ξαναγυρίσαμε στα παλιά λιμέρια? Τι έγιναν οι χιλιάααδες faceμπουκικοί γκόμενοί σου?

gademissa: Σας ευχαριστώ για το δούλεμα μεσιέ. Το καταγράφω και αυτό ως χτύπημα της μοίρας και αποχωρώ αξιοπρεπώς.

Blogger: Ελα, έλα πλάκα σου κάνω. Τι έγινες εσύ? Ποιάς μοίρας? Τι "χτυπήματα" δέχτηκες πιά? Όλο στην κλάψα είσαι, αλλά μια χαρά σε βλέπω.

gademissa: Αλήθεια βρε blogger, μια χαρά σου φαίνομαι? Δηλαδή είμαι ακόμα ωραία? Κρατιέμαι? έχω πέραση? Για πόσο χρονών θα με έκανες δηλαδή αν με έβλεπες στο δρόμο? Για...χμμμ.... 33άρα ας πούμε δείχνω? Όχι πές μου, πες μου την αλήθεια, δεν παρεξηγώ εγώ.

Blogger: Ε ναι, τόσο φαίνεσαι. Τώρα που είσαι περιποιημένη και βαμμένη δηλαδή, γιατί ... χμ .... κάποιες φορές που σε πήρε το μάτι της οθόνης μου , κάτι βράδια κούρασης και μελαγχολίας έμοιαζες ... λίγο μεγαλύτερη.

gademissa: Λίγο ή πολύ? Και ποιο συγκεκριμένο βράδυ ήταν, θυμάσαι? Είχα βγεί ραντεβού τότε? Και με ποιον απ όλους? Εχει σημασία αυτό που ρωτάω, γιατί δεν μπορώ να καταλάβω τι έχουν πάθει οι γκόμενοι και δεν με κυνηγάνε.

Blogger: Έϊ κάτσε, περίμενε, για ποιους γκόμενους μιλάμε κατ αρχάς? Για τους φυσιολογικούς εκεί έξω ή τους faceμπουκικούς? γιατί άλλο οι μεν και άλλο οι δε. Θα έχεις καταλάβει επιτέλους ότι οι άντρες που ψάχνεις στο faceμπουκ είναι μια συγκεκριμένη ομάδα που δεν ξέρεις τι θέλουν, τι ανασφάλειες κουβαλάν, τι ζωή περνάν, τι δουλειές έχουν, τι υποχρεώσεις κλπ, και δεν υπάρχει κανένας τρόπος να τα μάθεις. Παρά μόνον να δέχεσαι αυτά που λένε , και να ελπίζεις ότι θα είσαι τυχερή και θα πέσεις σε ειλικρινές άτομο.

gademissa: Μίλησες για τύχη σε μένα??? Ξέχασες το όνομά μου....?



Blogger: ......................





gademissa: Tι έπαθες γιατί δεν μιλάς?......... Έφυγες??????

Πάει, μ απαρνήθηκε και το τελευταίο μ αποκούμπι.... πάω να σαβουριάσω τα κανταΐφια που είχα αποφασίσει να πετάξω, ως ένδειξη new year's resolutions ...... μα πού τα έβαλα?

Αχ όχι!!!

Shiiiit!!! τα πέταξα το πρωί στον κάδο :-(

FUCK!!!

Και ήθελα μια νοστιμιά για να γλυκάνω τον πόνο μου .... χμμμμμ.......η σακούλα του κάδου στο μπαλκόνι είναι καθαρή ... ήταν καινούργια ... στο κάτω-κάτω τι μπορεί να πάθαν, αφού έξω κάνει παγωνιά..... σαν ψυγείο είναι ....... μωρέ λές???????

Blogger: ΤΙ ΑΚΟΥΩ ΡΕ????? Απ τα σκουπίδια ????? Πας καλά? Εδώ είμαι και σε παρακολουθώ!!!!!!!!!!!!!!!

gademissa: Αχ Βloggerάκο μου!!!! Δεν με εγκατέλειψες ακόμα? :-)

Blogger: οχι ΑΚΟΜΑ, αλλά ..... μμμμμμμμμ.......τόση ώρα παρατηρώ σιωπηλά την φάτσα σου. ΤΙ ΤΗΣ ΕΚΑΝΕΣ ΜΩΡΗ ΤΡΕΛΗ????? Τι είναι αυτά τα ξέφτια που κρέμονται????

gademissa: Αχ τα είδες? σνιφ σνιφ.... φαίνονται έ? Φαίνονται πολυ ή λίγο? Φαίνονται απο μακριά ή απο κοντά? Αχ άσε, πού να στα λέω.......

.....πήγαμε με την “ατρόμητη φίλη” μου στον ονομαστό δερματολόγο για να μας δει και να μας καθαρίσει τα πρόσωπα, μπας και γίνουμε ωραιότερες και νεότερες. Έχουμε βλέπεις μεγάλο κάλο στον εγκέφαλο. Κάναμε λοιπόν έναν απαλό καθαρισμό ο οποίος όμως απλώς μας πατσαβούριασε για λίγες μέρες, και η αλήθεια είναι ότι νεότερες ή ωραιότερες δεν γίναμε. Εγώ όμως, αν και γενικώς πιο φοβιτσιάρα απο την ατρόμητη, είπα να τολμήσω κάτι παραπάνω , και ιδού το αποτέλεσμα. Φαίνεται πολύ?????

Blogger: ..............


gademissa: ΑΧ ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΩΩΩΩΩ????

ΕΙΜΑΙ ΜΙΑ ΣΗΜΑΔΕΜΕΝΗΗΗΗ!!!

ΕΙΜΑΙ ΜΙΑ ΓΡΙΑ, ΓΕΡΟΝΤΟΚΟΡΗ, ΠΑΤΣΟΥΡΙΑΣΜΈΝΗΗΗΗΗΗΗΗ



.....σνιφ σνιφ....

Βlogger: χαχαχααααα


gademissa: Γελάς ρε με τον πόνο μου?

Blogger: Ελα ηρέμησε, δεν φαίνεται τόσο πολύ όσο νομίζεις, και σε λίγο θα περάσει, αλλά γιατί έτσι? Πώς και το αποφάσισες να πειράξεις το πολύτιμο δέρμα σου για το οποίο είσαι τόσο περήφανη?


gademissa: ε να, βγήκα με τους φεισμπουκικούς γκόμενους για καφέ, βγήκα και για ποτό, βγήκα και για φαγητό, αλλά όλο κάπου σκαλώνει το πράγμα, όλο κάπου κολλάει και δεν ξέρω πού! Εχω σκάσει πια!



Blogger: Πές μου την αλήθεια. Θα ήθελες πραγματικά να προχωρήσεις με όλους αυτούς?

gademissa: Εμμμ..... όχι με όλους, αλλά με καναδυο θα ήθελα!

Blogger: Μήπως αυτοί οι δυό θέλαν κάτι άλλο και όχι σχέση?

gademissa: Ξέρω και γώ? Και αυτό ρε διάολε ειναι κάτι που δεν μπορείς να τους το ρωτήσεις ευθέως. Τι ωραία που θα ήταν αν οι κανόνες ευγένειας δεν απαγόρευαν αυτή την απλή ερώτηση "συγνώμη κύριε, ενδιαφέρεστε για σχέση κανονική ή όχι?" οπότε θα ήξερα και εγώ να συμπεριφερθώ ανάλογα. Θα ανοιγόμουν ως χαρακτήρας απ την αρχή. Τώρα όμως, μη γνωρίζοντας τι θέλουν αυτοί, αναγκάζομαι και συγκρατούμαι. Και όταν συγκρατείσαι, μαζί με τα άσχημα κρατάς και τα καλά!

Blogger: Είσαι σίγουρη ότι συγκρατείσαι? Γιατί εγώ νομίζω ότι δεν μπορείς να συγκρατηθείς, και τελικά είσαι αυτή που είσαι παντού.

gademissa: Ξέρω γιατί το λες αυτό. Μιλάς για εκείνο το ομορφόπαιδο που με έκανε έξω φρενών! Ομως πες μου την αλήθεια βρε Βlogger. Πόση ώρα μπορεί μια γυναίκα να ανεχτεί ευγενικά έναν φαλλοκράτη που επιμένει να πατάει το γυναικείο φύλο μπροστά στα μούτρα της??

Έκανα υπομονή στην αρχή γιατί ήταν κούκλος το παιδί.

Ναι πασά μου, ναι αφέντη μου, ναι κούκλε μου, ότι πεις εσύ άρχοντά μου, αλλά απο μέσα μου έβραζα σε κάθε φαλλοκρατική αηδία που ξεστόμιζε. Ήθελα να τον ξαποστείλω και να σηκωθώ να φύγω, αλλά θυμόμουν τα λόγια της "φίλης της ξενιτεμένης" που έλεγε

"να μην τους αποπέρνεις απο την αρχή, μέχρι να τους τυλίξεις"

και υπέμενα. Ε, ώσπου είπε ότι “οι γυναίκες είναι τσουτσέκια που σήκωσαν κεφάλι" και τότε όλο το αίμα που μαζεύονταν επι 2 ώρες στο κεφάλι μου ήρθε και ξεχείλισε απο παντού! έγινα τούρμπο!!! Καπνοί εκτοξεύονταν απο κάθε πόρο του σώματός μου! Του ταπα ένα χεράκι ουρλιάζοντας σχεδόν, ηρέμησα μετά την έκρηξη, και μετά ...αυτός .... σιώπησε ξαφνικά! Με κοιτούσε τρομαγμένος και μαζεμένος στη γωνιά του.

"Τότε έπρεπε να τον αρπάξεις"

μου είπε η φίλη η ξενιτεμένη, κατόπιν εορτής φυσικά τηλεφωνικά."Υποτάχθηκε και ήταν δικός σου".

Αλλά εγώ πού να το ξέρω η έρμη εκείνη την ώρα? Δεν την είχα βλέπεις στο τηλέφωνο σε άμεση ανταπόκριση να μου δίνει on line οδηγίες. Kαι έτσι μετά απο λίγο φύγαμε και 'μη τον είδατε τον Παναή'.

Τι να έκανα ρε blogger? Πώς να το χειριζόμουν?


Blogger: Τι να σου πω και γω, δεν ξέρω! Ισως θα έπρεπε να μετρήσεις μέχρι το 5000 και μετά να μιλήσεις. Αν όμως έλεγε πράγματα που σε ενοχλούσαν ως άτομο, τότε καλά έκανες.

Όμως τι έγιναν όλοι οι άλλοι? γιατί είπες ότι βγήκες και με άλλους.



gademissa: Ένας άλλος, όμορφος και αυτός, δεν με άφηνε να σταυρώσω λέξη! Όλο μιλούσε! Πήγαινα και γω να πω κάτι, αλλά πιανόταν απ τις δικές μου λέξεις και έλεγε τα δικά του πριν προλάβω να ολοκληρώσω. Μιλάμε για απίστευτο πράγμα!!!!!! Δεν μπορούσα να ολοκληρώσω μια πρόταση!

Έλεγα πχ "πήγα διακοπές σε εκείνο το νησί ...", και πιανόταν απο τη λέξη νησί και έλεγε: "πήγα και εγώ σε κείνο το νησί και το και το..".

Περίμενα εγώ υπομονετικά να τελειώσει την πρότασή του και μόλις τελείωνε προσπαθούσα να συνεχίσω " και όπως σου έλεγα, σε εκείνο το νησί είχε εκείνο το μπαράκι και...." "Αααα σε εκείνο το μπαράκι πήγα και γω" έλεγε αυτός καπάκι " και είδα τον τάδε και τον τάδε διάσημο και μπλα μπλα -μπλα-μπλα".

Πόσο να αντέξει η gademissa με έναν τέτοιον παπάρα???? Μετά από μιάς ώρας προσπάθεια σταμάτησε η καημένη να μιλάει , ζωγράφισε ένα χαμόγελο στο πρόσωπό της, έβγαζε ανα τακτά διαστήματα και επιφωνήματα όπως:

“σοβαρά? Α! Έλα τώρα! Μα τι μου λές! Χαχα! Μα πόσα πράγματα έχεις κάνει! Έχεις δίκιο! Ναι έτσι είναι! Χαίρομαι που το λές! Κλπ κλπ”

και απο μέσα της έκανε νοερή προπόνηση στο άθλημα, ρίχνοντας κλεφτές ματιές στο ρολόι της πότε επιτέλους θα στεγνώσει το λαρύγγι του πολυλογά, για να πάει στο σπιτάκι της και να ησυχάσουν τα αυτάκια της, που θα βουίζουν μέχρι αύριο τ απόγευμα.....

Ελα όμως που μετά , την άλλη μέρα που ξυπνούσα το πρωί, βλέποντας το άδειο μου κρεβάτι (για νιοστή φορά) μετάνιωνα για την χτεσινή μου συμπεριφορά! "Αχ καλός ήτααααν" σνιφ "μια χαρά παιδί ήτααααν" σνιφ "και ας τον άφηνα να μιλήσει κι άλλο τι με πείραζε? σάμπως έχω και τίποτα ενδιαφέρον να πω εγώ? αχχχ έπρεπε να τον ενθαρύνω να πει κι άλλααααα" και σνιφ και σνιφ .

Τέτοια σκεφτόμουν τις στιγμές που ήμουν μόνη και σιχτίριζα τον εαυτό μου και τον χαρακτήρα μου που δεν μπορεί να κάνει υπομονή.

Μα τι πλάσμα είμαι εγώ? Νομίζω ότι δεν μπορώ να κάνω χωριό με κανέναν.

Ααααααααχχχ βαχχχχ

Blogger: Ένας όμως επέμενε νομίζω. Ή κάνω λάθος?

gademissa: Ε ναι .....είναι ένας .....


Blogger: .... και? Λέγε, γιατί σταμάτησες?


gademissa: Αλλά ... δεν ξέρω ρε γαμ..το. Δεν μου αρέσει ως άντρας. Σαν φίλο μπορώ να τον δω μια χαρά, αλλά να με φιλήσει δεν μπορώ να το διανοηθώ! Αλλά είναι ο μόνος που κατά κάποιον τρόπο επιμένει και θέλει να βρισκόμαστε. Βέβαια μην φανταστείς ότι τρέχει και απο πίσω μου, αλλά γενικώς ασχολείται και βγήκαμε και 4 φορές σε διάστημα..... 2μηνών!!!!....

Blogger: 4 φορές????? Ε αυτό είναι ρεκόρ για αυτού του είδους τους γκόμενους. Πάει να πει ότι δεν θέλει μόνο πήδημα, και ότι ίσως πάει για κάτι καλύτερο.

gademissa: Ναι, δεν αντιλέγω, όμως ... κάτι δεν μου κάθεται καλά σ αυτόν. Μου φαίνεται πολύ αγχωμένος άνθρωπος. Μπορώ να πώ ότι μου φαίνεται πιο αγχωμένος ακόμα και απο μένα!!!! Τζίσους κράιστ!!!

Άνθρωπος πιό αγχωμένος απο μένα είναι μόνον ο “Φρενοβλαβής”!!! Μήπως να ανησυχώ?


Blogger: Γιατί το λες αυτό? έχεις στοιχεία?

gademissa: Νομίζω πώς ναί! βλέπεις το γεγονός ότι βγήκαμε τόσες φορές, μου επέτρεψε να τον παρατηρήσω καλά.

Είναι βέβαια πολύ ευγενικός και κύριος σε όλα του, αλλά διακρίνω έναν καλυμμένο ψιλοπανικό όταν πρόκειται για πράγματα που είναι έξω απο το πρόγραμμά του, όταν προκύπτει κάτι που δεν το είχε μελετήσει. Και κάποιες φορές που έκανα ότι κοιτάω αλλού ενώ στα κρυφά τον παρατηρούσα μέσα από τα μαλλιά μου που τα έριξα επίτηδες μπροστά μου ως κουρτίνες, τον είδα να έχει κολλήσει το βλέμμα του στα βυ..ιά μου. Εντάξει, και γω δεν ντύνομαι ως παρθενόπη! (Το λέω αυτό γιατί στην αρχή έβγαινα πολύ καθωσπρέπει, αλλά με τον καιρό κατάλαβα ότι όταν βγαίνεις με έναν άντρα πρέπει να δείχεις αρκετή απ την θηλυκότητά σου). Αυτός ο καθωσπρεπισμός του όμως μου φαίνεται με το στανιό, ότι είναι ψεύτικος. Κάπου δεν μου κάθεται καλά.

Και τελος πάντων, έχει κάτι περίεργο που με αποτρέπει και με φοβίζει λίγο.

Blogger: Τα λες όλα αυτά γιατί στάθηκε κύριος απέναντί σου. Αν σε άρπαζε απ το μαλλί και σου έδινε να καταλάβεις, τότε θα έτρεχες απο πίσω του. Τέτοιες είστε οι γυναίκες. Ανώμαλα πλάσματα και ζητάτε και τα ρέστα....

gademissa: εεεεεε... ίσως αν μου έδειχνε κάτι παραπάνω απ το καλό και ευγενικό παιδί, ίσως και γω να τον εβλεπα αλλιώς. Να ένιωθα ότι με βλέπει και αυτός ως γυναίκα και όχι ως φίλη. Εχω μεγάλη ανάγκη να νιώσω ποθητή, μετά απο τόοοοσο καιρό απραξίας. Κακό είναι αυτό??? Ομως είναι και κάποια άλλα που....... ωχουυυυυ.... βαριέμαι τώρα να τα αναλύω.

Blogger: Καλά, άστον αυτόν προς το παρόν γιατί μάλλον θα τον βρούμε και στην συνέχεια. Με τους άλλους τι έγινε?



gademissa: Με έναν άλλον που είπαμε να βρεθούμε για 2η φορά, και μάλιστα με δική του πρωτοβουλία, ναυάγησε γιατί...ξέχασε το ραντεβού μας.

κάτσε τώρα γιατί κάποιος υποψήφιος γκόμενος μου ζητάει να μιλήσουμε απο το μεσσεντζερ. Τον ξεπετάω σε 3 λεπτά και επανέρχομαι.

Και ενόσω μιλάω στο μέσσεντζερ, βλέπω ότι αυτός ο “καθωσπρέπει” (ας τον βαφτίσουμε έτσι) είναι αυτή τη στιγμή στο φμπουκ και παίζει ένα παιχνίδι με φούσκες(!!!) ο μαλάκας! Αντί να μου μιλήσει ή να μου ζητήσει να βγούμε όπως μου ταξε την τελευταία φορά που βγήκαμε, κάθεται και κωλοβαράει στο Ιντερνετ!!!! Μα τι ηλίθιοι που είναι αυτοί οι άντρες! Προτιμούν τη σιγουριά του ίτνερνετ και την άνεση του σπιτιού τους, απο τον να βγουν στα ζωντανά με μια γκόμενα. Αϊ σιχτίρ απο κει!!!

Κάτσε να συνεχίσω όμως την κουβέντα στο μέσσεντζερ με τον άλλον, μην τον χάσω και αυτόν τον καινούργιο...

.............Πωπωωω αυτός που μιλάω τώρα στο μέσσεντζερ, κάνει μια ώρα για να γράψει! Πλήκτρο πλήκτρο τα πατάει! Τι σπάσιμο νεύρων και χάσιμο χρόνου! Μάθε βρε αγοράκι μου τυφλό σύστημα!!! Τσάτινγκ κάνεις, δεν τα λες προφορικά. Έχουμε και δουλειές να κάνουμε!............

.........ουφφφφφφφφφφφφφφφφφφφφφφφφφφφ....

Άϊ καλάααααα...θα περάσουν μήνες μέχρι να ολοκληρώσει την πρότασή του. Στο μεταξύ εγώ ας συνεχίσω με αυτά που έλεγα...


...όμως έχασα τον ειρμό μου τώρα. Βαριέμαι και να γράφω....μου την έδωσε και αυτός ο “καθωσπρέπει”...κάτσε να ζοριστώ λίγο και θα το ξαναβρώ................

λοιπόν

ο τύπος που μου ζήτησε να βγούμε και 2η φορά, και τα κανόνισε μάλιστα και πολύ ωραία πού θα πάμε και τι θα κάνουμε, όταν ήρθε η ώρα του ραντεβού, εγώ ντυμένη-βαμμένη-στολισμένη-μαλλί τέλειο........ να περιμένω........και περιμένω.........και το κινητό του κλειστό!!! μα πού είναι, έκανα εγώ λάθος? μήπως μετάνοιωσε? μήπως ανακάλυψε την ηλικία μου? μήπως τον πρόλαβε καμιά άλλη γυμνότερη, νεότερη, και ωραιότερη?

Μια στεναχώρια που με έπιασεεεε άλλο πράμα!
Και τι μαθαίνω παρακαλώ την άλλη μέρα, αφού έζησα τον εφιάλτη όλη νύχτα??? Οτι το ξέχασε λέει εντελώς! Και κοιμόταν το κάθαρμα του καλού καιρου με κλειστό το κινητό του!

Βρε αρ..δι του κερατά, αφού εσύ μου το πρότεινες, εσύ μου ζήτησες να βρεθούμε, και μου είπες ότι θα έκλεινες και τραπέζι, τι παπαριές μου λες τώρα?



Ουφ τα θυμήθηκα και τσατίστηκα Χριστουγεννιάτικα.

Άντε κλείνω, γεια σου Blogger και καλή χρονιά ........






Blogger: Κάτσε καλέ! Περίμενε λίγο! Πριν φύγεις πές μου για κάτι που πήρε το ηχείο μου, για ένα καινούργιο χόμπι που ξεκίνησες! Τι είναι αυτό?


gademissa: Α ναι. Καλό είναι, το ξεκίνησα περισσότερο για να μπω σε νέους χώρους και να γνωρίσω κόσμο, αλλά τελικά κατάλαβα ότι εκεί, όπως και (προφανώς) σε πολλά τέτοιου είδους χόμπι, πάνε σχεδόν αποκλειστικά γυναίκες όλων των ηλικιών, με κρυφή ελπίδα να γνωρίσουν και αυτές κόσμο και δη άντριδες λεύτερους. Εγώ εκτός απο τις νέες γνωριμίες, πήγα και γιατί μου αρέσει το αντικείμενο και όπως αποδείχτηκε έχω και λίγο ταλέντο σ αυτό. Ομως το σχεδόν αποκλειστικά γυναικείο περιβάλλον με έχει ψιλοαπογοητεύει.

Και έτσι αποφάσισα να ακολουθήσω ταυτόχρονα και ένα άλλο χόμπι, ιδέα της "ατρόμητης" φίλης μου, όπου όπως μου είπε γίνεται χαμός και γνωρίζεις πολύ κόσμο.

Όμως πες μου σε παρακαλώ, πού θα βρώ τόσο ελεύθερο χρόνο για να τρέχω δεξιά και αριστερά? Ήδη το άθλημα το περιόρισα κατά πολύ με αυτά και με κείνα, και μου λείπει αφάνταστα. Πως θα τα προλάβω όλα?



Blogger: Απ ότι κατάλαβα καλή μου gademissa, τελικά το φέισbook είναι μια απογοήτευση.

gademissa: Ε όχι ακριβώς. Εγώ προσωπικά κουράστηκα απ αυτή την διαρκή αναζήτηση γκόμενου. Και αυτό γιατί σε κάθε ευκαιρία είμαι μπροστά στον υπολογιστή και αυτό με κουράζει και μου τρώει πολύ χρόνο, αλλά απο την άλλη έχω γνωρίσει και άτομα που δεν θα γνώριζα ποτέ μου. Και μάλιστα κάποιοι που θα μπορούσα να τους χαρακτηρίσω ως γνωστά άτομα κάποιου χώρου, μου έχουν ιδιαίτερη συμπάθεια και αποζητούν την κουβέντα μου. Και αυτό μου κάνει μεγάλη εντύπωση!!!

Όταν κάποιος έχει 1000 ή 1500 φίλους στο faceμπουκ και αποζητάει την δική μου κουβέντα, με παραξενεύει!!! αλλά ταυτόχρονα με κάνει να νιώθω ξεχωριστή. Μου αρέσει. Δεν ξέρω ακριβώς πώς να το εκφράσω...

Εν τέλει θα πώ, πως το faceμπουκ είναι καλό όταν συμπληρώνει την ζωή σου και όχι όταν ζητάς από εκει μέσα ζωή. Αλλά και πάλι δεν θέλω να λέω τέτοια μεγάλα λόγια και να φαίνονται ως συμπεράσματα ή αποστάγματα ή ηθικά διδάγματα, γιατί το θέμα βρίσκεται ακόμα σε εξέλιξη, και τα αισθήματά μου γι αυτό το μέσον αμφιταλαντεύονται.

Αχ μάλλιασε η γλώσσα μου και το μυαλό μου τόσες ώρες να τα χρησιμοποιώ.....κουράστηκαν και τα δάχτυλά μου να πληκτρολογούν...... σπάσαν και μερικά καλοφροντισμένα νυχάκια μου.......χώνεψα και το χτεσινό γουρουνόπουλο....... πρέπει να πάω και να ζυγιστώ αλλά το σκέφτομαι απο τον προηγούμενο μήνα...... έχω να κάνω και μερικά τηλέφωνα για χρόνια πολλά..... εεεεε τι άλλο θέλεις ρε blogger για να μου δώσεις την άδεια να αποχωρήσω?



Blogger: Θέλω να μου υποσχεθείς ότι δεν θα μπεις, τουλάχιστον για σήμερα, σε αυτό το καταραμένο fuckμπουκ!!!


gademissa: .........πρόσχωμε ................


Blogger: Πιο δυνατά! Δεν άκουσα καλά!


gademissa: Ελα τώρα, παιδιά είμαστε? Οταν λέμε- λέμε! Μην με προσβάλεις έτσι ανοιχτά σε παρακαλώ γιατί είμαι και σε ευαίσθητη κατάσταση και.... και τα κανταΐφια είναι εκεί στη σακούλα .....καιιιι .....


Blogger: Άντε καλά, σε αφήνω για την ώρα. Αλλά περιμένω νέα σου σύντομα έτσι? Όχι όπως τελευταία που έρχεσαι τουρίστας, μόνο στα δύσκολα!

gademissa: Ντάξειιιιι, δεν θα χαθώ. Άντε τσάγια τώρα. Θα τα ξαναπούμε όταν μείνω έγκυος!


Blogger: Τιιιιι???????????????



gademissa: χαχαχααα αστειεύομαι βρε! Γειά σου και χαρά σου! Και στο νέο έτος να έχουμε υγεία, να κρατήσουμε το κέφι μας στα δύσκολα που έρχονται, και να μην χάσουμε το χιούμορ μας ποτέ!

Να μην χάσουμε το χιούμορ μας ΠΟΤΕ, γιατί αν χάσουμε και αυτό τότε χαθήκαμε ολοσχερώς!!!


:-)