Παρασκευή, Μαΐου 25, 2007

Η αλμυρή τσίχλα







Οι πελάτες που μας συμπαθούν (γιατί είμαστε καλά και φιλότιμα παιδιά, εντάξει?) κάποιες φορές μας φέρνουν για κέρασμα πίτες ή γλυκά. Έτσι σήμερα μας έφερε κάποιος λουκανοπιτάκια. Εγώ, όντας σε αιώνια δίαιτα, πήρα 3 μικρούλια, τα έβαλα σε ένα σακουλάκι τροφίμων και τα αποθήκευσα στο συρτάρι του γραφείου μου.

Το έδεσα καλά για να μην φύγει η μυρωδιά τους, και ανά τακτά διαστήματα, όταν δεν με έβλεπαν οι υπάλληλοι ή οι πελάτες άνοιγα το σακουλάκι, έπαιρνα βαθιές εισπνοές λουκανόπιτας, και το ξανάκλεινα ερμητικά. Όταν με θέριζε η πείνα το επαναλάμβανα. Ήμουν σαν τα παιδιά του δρόμου στην Κολομβία, που επειδή δεν έχουν χρήματα για να αγοράσουν ναρκωτικά μυρίζουν κόλα ή βενζίνη και φτιάχνονται. Έτσι φτιαχνόμουν και γω μυρίζοντας τα λουκανοπιτάκια μου. Και αυτό είναι ένα κόλπο που το ανακάλυψα τα τελευταία χρόνια και με κρατάει στις ‘δύσκολες ώρες’ που ‘θερίζει’

Θα πάθω κατά λάθος καμιά ασφυξία έτσι που χώνω το κεφάλι στη σακούλα και αναπνέω. Αλλά τι να κάνω? Αφού το φαγητό το έκοψα, τουλάχιστον να το μυρίζω. Και τελικά, ομολογώ ότι είναι μια ικανοποίηση η μυρωδιά τυρόπιτας, λουκανόπιτας ή πίτσας όταν τυχαίνει να μας φέρουν για κέρασμα.

Καθώς λοιπόν γέμιζα τα πνευμόνια μου με λουκανόπιτα και τρέχαν τα σάλια μου, μου ήρθε μια ιδέα. Μια απίστευτη ευρεσιτεχνία που θα κάνει πάταγο!!!!!!!!!!!




Ό,τι ακολουθεί είναι αυστηρά κόπιραϊτ gademissas. Όποιος αντιγράψει την ευρεσιτεχνία της θα πάει κατευθείαν στην κόλαση.





Καταρχάς η δίαιτα, και κατά συνέπεια η πείνα, είναι ένα μόνιμο βάσανο που τυραννάει όχι μόνο εμένα αλλά σχεδόν όλες τις φίλες και γνωστές από όταν θυμάμαι τον γυναικείο εαυτό μου. Αν βρισκόταν κάτι που να μας δίνει τη γεύση του νόστιμου φαγητού, αλλά να μην το καταπίνουμε θα ήταν σωτηρία μεγάλη.

Η όσφρηση είναι σχετικά λίγη, η γεύση είναι το σημαντικότερο. Άρα αν ανακαλυφθεί μια τσίχλα που να έχει γεύση junk food με μηδέν θερμίδες και να διατηρείται η γεύση για τουλάχιστον 10 λεπτά, θα είναι θαυμάσιο!

Φαντάζεσαι? Όταν πεινάς, να μασουλάς τσίχλα-τσίσμπεργκερ για 10 λεπτά και μετά να την πετάς. Ξαναπείνασες ? μάσα τσίχλα-πίτσα και την πετάς. Ξαξαναπείνασες? Μασα τσίχλα-γύροπίτα και την πετάς. Έτσι θα ικανοποιείται κάπως το αίσθημα της γεύσης χωρίς θερμίδες. Και μπορούμε με αυτόν τον τρόπο να αντέξουμε στους πειρασμούς μέχρι να ρθεί η ώρα του κυρίως γεύματος. Τέρμα τα τσιμπολογήματα και οι κοροϊδίες στον εαυτό μας.

Εμένα προσωπικά δεν μου κάνει τόσο αίσθηση το να καταπιώ την μπουκιά όσο το να έχω την νοστιμιά στο στόμα. Είναι μια πολύ καλή σκέψη και απορώ πώς δεν το σκέφτηκαν οι τσιχλοπαραγωγοί μέχρι τώρα. Θα θησαύριζαν.



Πωπωωω πρέπει κάτι να κάνω, να τρέξω να κατοχυρώσω την ιδέα μου. Πού το κάνουν όμως αυτό? Πώς γίνεται? Θέλει χαρτούρα? Θα βάλω δικηγόρο, αυτός θα ξέρει. Αν όμως μου κλέψει αυτός την ιδέα? Αγχώθηκα. Αχ τι θα κάνω, τι θα κάνω?

Όμως τώρα που το ξανασκέφτομαι ........... δεν μπορεί να το σκέφτηκα μόνο εγώ. Εντάξει, δεν είμαι αρκετά πιο έξυπνη από τον Αϊνστάιν ούτε πολύ πιο όμορφη από την Μόνικα Μπελούτσι (ναι γιατί, έχεις κανένα πρόβλημα? Με είδες? Δε με είδες, οπότε τι γελάς?). Σίγουρα όμως κάποιος θα έχει ήδη σκεφτεί την «αλμυρή τσίχλα» αλλά σώπασε. Ή ............... τον σωπάσανε? Μήπως κρύβονται χοντρά λεφτά πίσω από αυτή την ιδέα? Μήπως μιλάμε όχι για χιλιάδες αλλά για εκατομμύρια ευρώ? Ξέρουμε όλοι ότι στον χώρο των ινστιτούτων αδυνατίσματος παίζονται πολλά λεφτά. Όποιος ανακαλύψει το χάπι που να τρώς και να μην παχαίνεις θα θησαυρίσει από τη μία (φτάνει να μην είναι γκαντέμης και του φάνε την ιδέα) αλλά θα αποκτήσει δυνατούς εχθρούς από την άλλη.

Κάτι δεν μου πάει καλά. Κάτι κρύβεται που δεν πάει ο νους μου.



Θα μοιραστώ την ιδέα μου με τις ‘ατρόμητες’ που θα δω σε λίγο, και θα ανακοινώσω τα συμπεράσματά μου.



Συνεχίζεται ......... (αν δεν βαρεθώ να το γράψω)