Blogger ( το πρόγραμμα του blogspot.com): Αγαπητοί άγνωστοι φίλοι, συμπλογκεράδες, συμπάσχοντες, γκαντέμηδες και Γκαστόνε, αδέλφια μας- αλήτες- πουλιά.
Νταννννν , ντανννννν, νταννννννν
Πληροφορώ σας, ότι η αγαπητή gademissa αποφάσισε να μην ανοίξει το κομπιούτερ της οικίας της δι ολίγον χρονικόν διάστημα.
Νταννννν , ντανννννν, νταννννννν
Και τούτο διότι απεφάσισε να αφοσιωθεί ψυχή τε σώματι εις το άθλημάν της, ελλείψεως άλλης ενδιαφέρουσας και τονωτικής ασχολίας.
Ετούτο συνέβη μίαν εκ των προηγουμένων ημερών, και νιώθω επιφορτισμένος με το βαρύ καθήκον να σας το περιγράψω επακριβώς όπως το ηξομολογήθη εις το φύλλον του word που κρατεί εις στο κομπιούτερ της.
Ετούτο συνέβη μίαν εκ των προηγουμένων ημερών, και νιώθω επιφορτισμένος με το βαρύ καθήκον να σας το περιγράψω επακριβώς όπως το ηξομολογήθη εις το φύλλον του word που κρατεί εις στο κομπιούτερ της.
Ήτο βράδυ.
Ένα κρύο και μοναχικόν βράδυ.
Η συμπαθής gademissa τουρτούριζε κάτω απ τη λεπτή κουβέρτα της διότι βαριόταν να σηκωθεί και να ανάψει το καλοριφέρ. Κάποια στιγμή το τρέμουλο την νανούρισε, και ενώ ροχάλιζε του κερατέος, ξάφνου, την ξύπνησε μια λάμψις εις το δωμάτιον. Κατάλαβε ευθύς ότι κάτι δεν πήγαινε καλά, αλλά ως κλασική στρουθοκάμηλος επροσποιήθη την κοιμισμένην μπας και ηξαφανισθεί από μόνον του. Η λάμψην ωστόσο ήτο ζώσα, σπαρταρούσα και βιαστική, διότι είχε και άλλας επισκέψεις να κάμει σε άλλους γκαντέμιδες , και δεν μπορούσε να περιμένει την κιοτούσα πότε θα δεήσει να το πάρει απόφαση και να σηκωθεί. Έτσι, η λάμψη την κάλεσε ανυπόμονα
Εις το άκουσμα της μελωδικής φωνής, η φίλη μας ένιωσε μιαν ηρεμίαν και σιγουριάν, και ως εκ τούτου άνοιξε τα σφαλισμένα μάτια της. Και τι λέτε ότι αντίκρισε?
Μίαν λευκήν απαστράπτουσα φιγούρα να ίπταται άνωθεν της κλίνης της!!!!!
Νταννννν , ντανννννν, νταννννννν
Πάγωσε εκ της τρομάρας της. Πέτρωσε κυριολεκτικώς. Έμεινε έτσι με γουρλωμένα τα μάτια για ολίγα λεπτά, ακίνητη και ανίκανη να ανοιγοκλείσει έστω και δια μίαν φοράν τα βλέφαρά της. Η Λευκή Φιγούρα (η οποία έφερε και ένα κατασκεύασμα ομοιάζον με φωσφοριζέ κύκλον στο κεφάλι, και κάτι σαν φτερά εις την πλάτην) της είπε επιτακτικά:
Νταννννν , ντανννννν, νταννννννν
Πάγωσε εκ της τρομάρας της. Πέτρωσε κυριολεκτικώς. Έμεινε έτσι με γουρλωμένα τα μάτια για ολίγα λεπτά, ακίνητη και ανίκανη να ανοιγοκλείσει έστω και δια μίαν φοράν τα βλέφαρά της. Η Λευκή Φιγούρα (η οποία έφερε και ένα κατασκεύασμα ομοιάζον με φωσφοριζέ κύκλον στο κεφάλι, και κάτι σαν φτερά εις την πλάτην) της είπε επιτακτικά:
«Ανοιγόκλεισε τα μάτια σου μικρή παιδίσκη, διότι θα πάθει ο αμφιβληστροειδής σου και θα σε βρουν νέα τρεχάματα».
Η φίλη μας στο άκουσμα της λέξης «παιδίσκη» αναθάρρησε, και κατάλαβε ότι επρόκειτο δια φίλον και ουχί δια τον τρομερόν Θεριστήν. Εσηκώθη λοιπόν και με δέος έπεσε εις στα γόνατα, με εσταυρωμένα τα χέρια κάτω απ το πιγούνι, και με το κεφάλι της κεκλιμένον προς τα κάτω εις την στάσην της προσευχής. Και τότε, εις αυτήν την κατάστασην βαθιάς κατάνυξης......
Νταννννν , ντανννννν, νταννννννν
.........είπε:
«Τι ζητείς από εμέ την ταπεινήν γκαντέμισσα, Ω! πάγκαλη και Ω! πάνσοφη Λευκή Φιγούρα με τα πίπουλα εις την πλάτην?».
«Ήρθα να σου δώκω τιμήν και δόξαν, μικρή, πεντάμορφη, γλυκιά gademissa. Εις το έναν μου φτερό κρατώ δάφνινο στεφάνι, και εις το άλλον χρυσό μετάλλιον. Θα τα αποκτήσεις και τα δύο μόνον αν πιστέψεις στον εαυτόν σου, αν ξεκουραστείς σωματικώς, και αν χαλαρώσεις και ηρεμήσεις πνευματικώς. Από σέ εξαρτάται πλέον το μέλλον σου».
«Ήρθα να σου δώκω τιμήν και δόξαν, μικρή, πεντάμορφη, γλυκιά gademissa. Εις το έναν μου φτερό κρατώ δάφνινο στεφάνι, και εις το άλλον χρυσό μετάλλιον. Θα τα αποκτήσεις και τα δύο μόνον αν πιστέψεις στον εαυτόν σου, αν ξεκουραστείς σωματικώς, και αν χαλαρώσεις και ηρεμήσεις πνευματικώς. Από σέ εξαρτάται πλέον το μέλλον σου».
Η gademissa εις το άκουσμα των λόγων της φιγούρας χάρηκε, ειδικά εις τον χαρακτηρισμόν "μικρήν και πεντάμορφην", αλλά ευθύς εστεναχωρήθη.
«Είναι πολλά αυτά που μου ζητάτε "Λευκή Καλοσύνη". Τολμώ να πώ ότι μπορώ να τα προσπαθήσω, όμως ένα- ένα κάθε φορά και ουχί όλα ταυτοχρόνως».
«Δεν έχεις χρόνο, κόρη μπιρμπιλομάτα. Πρέπει να τα δουλέψεις όλα μαζί, και συνάμα να λιώνεις εις τας προπονήσεις. Και μάθε ότι αι προπονήσεις που κάμεις κρυφά εις την οικίαν σου, μόνον σε κουράζουν και σε απομακρύνουν από τον στόχο σου. Τέρμα λοιπόν τα ιντερνέτια και τα μπλο-γκαρίσματά σου. Στρώσε οπίσθια εις τη δουλειάν, και δείξε εμπιστοσύνη εις τον προπονητήν σου, μη κάνοντας ό,τι βλακείας κατεβάσει η κεφαλήν σου και πάθεις καμίαν ζημίαν εις το κορμί σου».
«Ουχίιιιιιι ...... ουχί το ίντερνετ ...... ουχίιιιιιιιιιιιιιι»
Ούρλιαξε απεγνωσμένα η μικρόγρια gademissa, ικετεύοντάς την. Όμως η Φιγούρα ήτο ανένδοτος.
«Ή το μπλόγκιγκ ή τη δόξα. Διάλεξε εδώ ..... και .......ΤΩΡΑΑΑΑΑ!!!!!»
Νταννννν , ντανννννν, νταννννννν
«Ουχίιιιιι ......ουχίιιιιιιιι»
«Ουχίιιιιι ......ουχίιιιιιιιι»
«Διάλεξε είπα ή σε αφήνω εις την γκαντέμικην μοίρα σου και φεύγω!!!!!!»
Είπε με βροντερή φωνή και έστριψε προς τα πάνω δια να αποχωρήσει.
Είπε με βροντερή φωνή και έστριψε προς τα πάνω δια να αποχωρήσει.
Η gademissa βλέποντας την ευτυχία να γλιστρά μέσα απ τα χέρια της, με δάκρυα στα μάτια, τσίριξε ικετευτικά
«Δέχομαι, δέχομαιιιιιι .......» και συμπλήρωσε ξέπνοα «μόνον στείλε αν θές στο διάβα μου και ένα παλικάρι, για να απαλύνει τον κόπο μου και να ζεστάνει τα βράδυα μου» :-)
«Δέχομαι, δέχομαιιιιιι .......» και συμπλήρωσε ξέπνοα «μόνον στείλε αν θές στο διάβα μου και ένα παλικάρι, για να απαλύνει τον κόπο μου και να ζεστάνει τα βράδυα μου» :-)
«ჭৰ ō舵&$#@逄 @譈 ........ ΒΛΑΣΦΗΜΗΗΗ .........谒 /*逄 $$骫 ~@隹 軕%% ٸ ♨ଌ .......ΑΣΕΒΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗ!!!! Ολίγη τσίπα δεν έχεις μωρή??? Που σου ομιλώ δια ύψιστα ιδανικά, και συ τα κονιορτοποιείς όλα εις τον μύλον του μυαλού σου??? Ντροπή! ΑΙΣΧΟΣ! Αποχωρώ, και θα προτείνω τη δόξα και την τιμήν εις την αμέσως κατώτερή σου εις την αθλητικήν κατάταξην».
«Μηηηηηη μηηηηηηηηη ........ εκλιπαρώ σε. Δέχομαι, δέχομαι τα δώρα σου, αλλά σου λέω τίμια και ειλικρινά ότι δεν μπορώ να υποσχεθώ θαύματα, παρά μόνον ότι θα προσπαθήσω. Αλήθεια λέγω, θα προσπαθήσω.ω..ω... ω ......ω........ω..........»
Νταννννν , ντανννννν, νταννννννν
Και μετά η gademissa εβρέθη εις το σκοτεινόν δωμάτιον, μόνη, με το ξυπνητήριον να κτυπά 7 το πρωί. «Όνειρο θα ήταν» σκέφθηκε ευθύς. Όμως φτού, φτού, φτού ......... τί ήτο αυτό εις το στόμαν της? Έναα.................. πίπουλο ???!!!!!!!
Νταννννν , ντανννννν, νταννννννν
