Σήμερα στην Θεσσαλονίκη έχουμε αργία και δεν δουλεύουμε. Είχα λοιπόν σκοπό να κοιμηθώ μέχρι τις 12 το μεσημέρι για να χορτάσω επιτέλους τον ύπνο που μου λείπει αφάνταστα, να χουζουρέψω μέχρι τις 2, και μετά να πάω για καφέ.
Έλα όμως που το ξυπνητήρι του μυαλού μου χτύπησε στις 7 το πρωί!!! Μόλις πήγε 7, ντάνννννν γαρίδα το μάτι. Προσπάθησα να ξανακοιμηθώ, τίποτα. Έκανα "φαντασίες", τίποτα. Στριφογύριζα λοιπόν για καμιά ώρα στο κρεβάτι, ώσπου το πήρα απόφαση και σηκώθηκα.
Όμως τι να κάνει ένας άνθρωπος ελεύθερος, που δεν έχει οικογένεια και παιδιά για να ετοιμάζει πρωινά και να φτιάχνει οικογενειακές ατμόσφαιρες, ούτε γκόμενο για να κάνει ..... "ομορφιές" πρωινιάτικα?
Έλα όμως που το ξυπνητήρι του μυαλού μου χτύπησε στις 7 το πρωί!!! Μόλις πήγε 7, ντάνννννν γαρίδα το μάτι. Προσπάθησα να ξανακοιμηθώ, τίποτα. Έκανα "φαντασίες", τίποτα. Στριφογύριζα λοιπόν για καμιά ώρα στο κρεβάτι, ώσπου το πήρα απόφαση και σηκώθηκα.
Όμως τι να κάνει ένας άνθρωπος ελεύθερος, που δεν έχει οικογένεια και παιδιά για να ετοιμάζει πρωινά και να φτιάχνει οικογενειακές ατμόσφαιρες, ούτε γκόμενο για να κάνει ..... "ομορφιές" πρωινιάτικα?
Έλα μου ντε!
Τηλεόραση δεν θέλω να δω. Δεν έχω συνηθίσει, αφού τέτοιες ώρες πάντα δουλεύω. Να διαβάσω δεν θέλω πρωινιάτικα. Να blogίσω βαριέμαι. Να γράψω στο blog δεν θέλω αφού δεν έχω κάτι στο μυαλό μου. Να δω DVD δεν θέλω αφού το νιώθω ότι δεν μπορώ να συγκεντρωθώ σε τίποτα. Να απολαύσω φραπεδιά με τσιγάρο, ατενίζοντας από το παράθυρο και σκεφτόμενη διάφορα δεν μπορώ, αφού έκοψα το τσιγάρο μαχαίρι και δεν μου λείπει καθόλου (!!!). Τηλέφωνα δεν μπορώ να κάνω γιατί όλοι θα κοιμούνται μέχρι τις 12. Οπότε ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΩ στις 8 το πρωί ??????
Τηλεόραση δεν θέλω να δω. Δεν έχω συνηθίσει, αφού τέτοιες ώρες πάντα δουλεύω. Να διαβάσω δεν θέλω πρωινιάτικα. Να blogίσω βαριέμαι. Να γράψω στο blog δεν θέλω αφού δεν έχω κάτι στο μυαλό μου. Να δω DVD δεν θέλω αφού το νιώθω ότι δεν μπορώ να συγκεντρωθώ σε τίποτα. Να απολαύσω φραπεδιά με τσιγάρο, ατενίζοντας από το παράθυρο και σκεφτόμενη διάφορα δεν μπορώ, αφού έκοψα το τσιγάρο μαχαίρι και δεν μου λείπει καθόλου (!!!). Τηλέφωνα δεν μπορώ να κάνω γιατί όλοι θα κοιμούνται μέχρι τις 12. Οπότε ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΩ στις 8 το πρωί ??????
Δουλειές!
Έπιασα λοιπόν να καθαρίζω. Να τινάζω χαλιά, να ξεσκονίζω, να βάζω ηλεκτρικές, να τακτοποιώ ντουλάπες, να καθαρίζω μπάνια, να πετάω παλιές εφημερίδες, και γενικώς τέτοιες άχρηστες και ανούσιες ασχολίες . Και ενδιαμέσως, να γράφω κατά διαστήματα τον πόνο μου στο blog μου.
Έναν πόνο που μεγάλωσε λίγο αυτές τις μέρες, γιατί ο προπονητής με πιέζει. Άρχισε βλέπεις η περίοδος των αγώνων και μας θέλει όλους εκεί. Εγώ μερικές φορές φεύγω νωρίτερα από το 'προπονητήριο', χρησιμοποιώντας ως δικαιολογία τη δουλειά μου.
Επειδή είμαι από τους ελάχιστους στο άθλημα που εργάζονται, λέω καμιά φορά ότι θα πάω σε κάποιον πελάτη μου ή ότι θα πάω στο μαγαζί, για να την σκαπουλάρω από την προπόνηση. Αυτό γίνεται σπανίως, ή όταν με πιάνει το βαρύ τεμπελιό μου, ή όταν είμαι πολύ κουρασμένη, ή πολύ νταουνιασμένη και δεν μπορώ να συγκεντρωθώ στο άθλημα. Όμως τώρα ο προπονητής θέλει να κάνει τη δουλειά του, και μάλιστα όσο πιο καλά μπορεί. Θέλει να φέρει μετάλλια και καλές θέσεις για τους αθλητές του, ούτως ώστε να αποδείξει στα αφεντικά του ότι αξίζει, γιατί αν τον απολύσουν πού θα πάει? Είναι δύσκολο να βρει ένας προπονητής δουλειά όταν έχει ειδίκευση σε ένα μη διαδεδομένο άθλημα.
Γι αυτό το λόγο δεν τον νοιάζει για μας, για την προσωπική μας ζωή, για την κούραση και για τα ψυχολογικά μας, αλλά μας βλέπει ως όργανα της δουλειάς του. Και μού βαλε κάτι φωνές τις προάλλες που πήγα να την σκαπουλάρωωωωω ...... άστα να πάνε. Ντράπηκα, όμως όχι για τις φωνές αλλά γιατί είχε δίκιο, και μέσα μου το ήξερα.
Επειδή είμαι από τους ελάχιστους στο άθλημα που εργάζονται, λέω καμιά φορά ότι θα πάω σε κάποιον πελάτη μου ή ότι θα πάω στο μαγαζί, για να την σκαπουλάρω από την προπόνηση. Αυτό γίνεται σπανίως, ή όταν με πιάνει το βαρύ τεμπελιό μου, ή όταν είμαι πολύ κουρασμένη, ή πολύ νταουνιασμένη και δεν μπορώ να συγκεντρωθώ στο άθλημα. Όμως τώρα ο προπονητής θέλει να κάνει τη δουλειά του, και μάλιστα όσο πιο καλά μπορεί. Θέλει να φέρει μετάλλια και καλές θέσεις για τους αθλητές του, ούτως ώστε να αποδείξει στα αφεντικά του ότι αξίζει, γιατί αν τον απολύσουν πού θα πάει? Είναι δύσκολο να βρει ένας προπονητής δουλειά όταν έχει ειδίκευση σε ένα μη διαδεδομένο άθλημα.
Γι αυτό το λόγο δεν τον νοιάζει για μας, για την προσωπική μας ζωή, για την κούραση και για τα ψυχολογικά μας, αλλά μας βλέπει ως όργανα της δουλειάς του. Και μού βαλε κάτι φωνές τις προάλλες που πήγα να την σκαπουλάρωωωωω ...... άστα να πάνε. Ντράπηκα, όμως όχι για τις φωνές αλλά γιατί είχε δίκιο, και μέσα μου το ήξερα.
Καλά έκανε, γιατί κατά βάθος είμαι μια τεμπέλα που προσπαθεί με νύχια και με δόντια να μην αφήσει αυτή την ιδιότητά της να εκδηλωθεί. Το τεμπελιό είναι πολύ ωραίο πράγμα, όμως με κάποιες προϋποθέσεις, πχ όταν έχεις κάποιον άλλο να φροντίζει για σένα και τις υποθέσεις σου, ή όταν έχεις βρεί τον κατάλληλο τρόπο να γίνεσαι φόρτωμα στους γύρω σου χωρίς αυτοί να το καταλαβαίνουν, και έτσι σε ανέχονται. Εγώ επειδή δεν έχω τίποτα απ αυτά, και επειδή εκνευρίζομαι αφάνταστα με τους τεμπέληδες (γιατί έχω φορτωθεί κάποιους στο παρελθόν και το φέρω ως τραύμα) προσπαθώ να το καταπιέσω, και μέχρι τώρα το έχω καταφέρει αρκετά καλά.
Αυτοί οι παλιοτεμπέληδες μου φορτώθηκαν στην πλάτη παλιότερα, και επειδή τότε ήμουν μικρή, φιλότιμη (την φιλοτιμία προσπαθώ να την καταπνίξω όσο μπορώ τα τελευταία χρόνια), και δεν είχα μάθει ή ντρεπόμουν να λέω "όχι", τους ανεχόμουν αλλά μέσα μου κάτι με ζόριζε. Δεν περνούσα καλά. Ώσπου λίγο πριν σκάσω τους διαολόστειλα και ησύχασα. Απορώ από πού είχα βρεί τότε το θάρρος να τους διαολοστείλω, αλλά όποτε το σκέφτομαι λέω "ευτυχώς που το έκανα τότε". Και γενικώς, μπορεί να ανέχομαι πράγματα και καταστάσεις για πολύ καιρό, όμως όταν ο κόμπος φτάνει στο χτένι τότε εκρήγνυμαι κανονικά.
Τέτοιες εκρήξεις υπήρξαν στη ζωή μου ελάχιστες, αλλά ήταν λυτρωτικές.
Σταματάω, γιατί για τις δουλειές ξεκίνησα να μιλάω και αλλού κατέληξα πάλι. Άϊντε, να πάω να καθαρίσω κανα νιπτήρα ........
