Αύριο θα πάω. Τελείωσε. Το αποφάσισα.
Κάθε- μα Κ Α Θ Ε πρωί που ξυπνάω η πρώτη μου σκέψη είναι «τελείωσε, το αποφάσισα, θα πάω σήμερα να κάνω την εξέταση της προλακτίνης». Όμως αμέσως μόλις σηκώνομαι απ το κρεβάτι το μυαλό μου φεύγει εντελώς, και σκέφτομαι άλλα πράγματα, το ξεχνάω. Μέχρι το επόμενο πρωί...
Όμως σήμερα όλη μέρα δεν μπορούσα να το βγάλω από το μυαλό μου. Δεν πάει άλλο. Ήδη το καθυστέρησα σχεδόν ένα μήνα.
Πάντα θα είμαι πολύ κουρασμένη γι αυτό, πάντα θα έχω κάτι άλλο επείγον να κάνω, ποτέ δεν θα βρίσκω πάρκινγκ κοντά στο ιατρικό κέντρο. Αυτά τα ξέρω και πλέον δεν είναι δικαιολογίες. Οπότε τι περιμένω? Γιατί δεν πάω? Αφού διαπιστωμένα δεν έχω κάτι «κακό» και η αύξησή της δεν οφείλεται σε κάποιο αδένωμα, τι φοβάμαι? Η αύξησή της είναι, ας πούμε , φυσιολογική για τον οργανισμό μου. Αλλά και αν αυξηθεί ανησυχητικά θα πάρω πάλι το χαπάκι και θα ξαναπέσει. Το πολύ πολύ να ξανακάνω μια μαγνητική η οποία σημειωτέον δεν πονάει, και που τώρα που πήρα το κολλάει σού κάνω και δέκα μαζί, τη μια μετά την άλλη! Και αφού η προηγούμενη βγήκε καθαρή, στη χειρότερη των περιπτώσεων (χτύπα ξύλο) άντε να βρεθεί κάτι πολύ- πολύ μικρό στην υπόφυση, ίσα- ίσα όσο η μύτη της καρφίτσας, και αφού θα είναι σε νηπιακό στάδιο θα πάρω φάρμακα και θα εξαφανιστεί. Οπότε προς τι όλη αυτή η αναβλητικότητα? Πραγματικά δεν με καταλαβαίνω!
Ακόμα και αν αυξήθηκε στους τόσους μήνες που δεν παίρνω το χάπι, μόλις το ξαναπάρω θα ξαναμειωθεί και όλα ωραία και καλά. Νά σου πω! ίσως αυτή η περίεργα νταουνιασμένη διάθεσή μου τους τελευταίους μήνες να οφείλεται ενδεχομένως σε μια αύξησή της. Αυτό θα με βόλευε βέβαια, γιατί θα σήμαινε ότι αν ξαναχαπακωθώ θα επέλθει μείωσή της, και άρα θα αντιστραφεί η κατήφεια μου και θα γίνω μες στην τρελή χαρά, όλα θα μου φαίνονται ρόδινα, θα γεμίσω αισιοδοξία και δύναμη, μη σου πω ότι και ο παλιοόζος θα εξαφανιστεί εντελώς. Γιούπιιιιιι . "Μακάρι" τελικά να οφείλεται σε αυτό η κακοδιαθεσία μου.
Λοιπόν, τέρμα τα ψέματα. Αύριο ότι και να γίνει- μα ό, τ ι και να γίνει θα πάω να κάνω την εξέταση. Και, βρε αδερφέ, ας μην πάρω ποτέ τα αποτελέσματα. Ας πάω όμως, ας την κάνω, και μετά όποτε με πιάσει μια κρίση σαν κι αυτή την σημερινή, με ένα τηλεφώνημα μαθαίνω τα αποτελέσματα.
Όμως από τη σκέψη της εξέτασης μέχρι την πραγματική εξέταση μεσολαβεί η διαδικασία του: να αφήσω τη δουλειά • να οδηγήσω μέχρι εκεί • να κάνω χίλιους κύκλους μέχρι να βρω να παρκάρω • να μην βρίσκω και τελικά να χρυσοπληρώσω το ιδιωτικό πάρκινγκ • να περπατήσω μέχρι το ιατρείο • να περιμένω τη σειρά μου • να μπω μέσα • να ψάχνουν τη φλέβα μου και να μην τη βρίσκουν • να μου μελανιάσουν το χέρι ψάχνοντας, και ταυτόχρονα να μου τηλεφωνά η κοπέλα απ το γραφείο για κάτι της δουλειάς, και εγώ να πρέπει να της μιλάω ψύχραιμα και ήρεμα για να μην καταλάβει ότι εκείνη την ώρα μου παίρνουν αίμα • και ταυτόχρονα να σκέφτομαι πώς θα διεκπεραιωθεί σωστά η δουλειά με μένα εξ αποστάσεως, διότι αν κάνει η υπάλληλος ένα λάθος, όταν γυρίσω θα πρέπει να κάνω εκατό τηλέφωνα για να το διορθώσω, και θα χάσω έτσι όλη την υπόλοιπη μέρα μου. Γι αυτό θα πρέπει να έχω καθαρό το μυαλό μου την ώρα που μου αδειάζουν τις φλέβες, όμως αυτό απαιτεί πολλή προσπάθεια η οποία θα με κάνει να εξαντληθώ και θα μου ρχεται λιποθυμιά •
• τελικά να φεύγω από κει όρθια και υγιής και να περπατάω στο πεζοδρόμιο κατευθυνόμενη προς το αμάξι, αλλά να έχω και ένα φόβο ότι τώρα θα το πάθω το εγκεφαλικό από το αίμα μου που λιγόστεψε επικίνδυνα ή από τον αέρα που πήρε κατά λάθος μέσα της η φλέβα μου, γιατί ο νοσοκόμος ήταν νέος και άπειρος ή πήρε το πτυχίο του με σκονάκια ή το «πλήρωσε», και έτσι δεν ήξερε τη σωστή διαδικασία για να πάρει αίμα με αποτέλεσμα να κάνει ολέθρια λάθη που θα τα πληρώσω εγώ με τη ζωή μου • (βαθιά εισπνοή)
Γι αυτό ας πάω να κάνω όλη αυτή την χαζοαγγαρεία, να τελειώνω, και ας μου μείνει μόνο ένα τηλεφώνημα για τα αποτελέσματα που, ε, σε κάποια σπάνια στιγμή που θα έχω μια πολύ καλή επίδοση στο άθλημα ή που θα τιγκάρει το ταμείο μου και θα είμαι γεμάτη αισιοδοξία, θα αρπάξω το τηλέφωνο χωρίς να προλάβω να το καλοσκεφτώ, και θα τα μάθω.
Αλλά θέλω εδώ να ενημερώσω την προλακτινούλα μου ότι καλά θα κάνει να μην είναι πολύ ανεβασμένη. Βέβαια την καταλαβαίνω, είναι πολύ νέα στο κουρμπέτι και νομίζει ότι το να μεγαλώνει όλο και περισσότερο είναι καλό πράγμα. Νομίζει ότι αυτός είναι ο προορισμός της κάθε ορμόνης, να μεγαλώνει, να πολλαπλασιάζεται κάνοντας παιδάκια- προλακτινάκια που θα γεμίσουν τον τόπο, να γερνάει , και να πεθαίνει. Ε λοιπόν δεν είναι έτσι μικρή μου.
Όσο μεγαλώνεις εσύ τόσο χειροτερεύω εγώ · και αν καπούτ- εγώ, θα καπούτ -και συ. Γιατί σε αυτό το σώμα συνυπάρχουμε. Να μην κοιτάς μόνο τις δικές σου ανάγκες, να κοιτάς και των άλλων.
Αναγνωρίζω ότι είσαι πολύ νέα, έχεις μόνο λίγους μήνες που εμφανίστηκες, και δεν μπορείς να καταλάβεις ακριβώς τι σου λέω. Πάνω στη φούντωση και στην ορμή της νιότης δεν έχεις όρια, και νομίζεις ότι η ζωή και το κορμί είναι δικά σου. Ίσως να έχεις όνειρα που θέλεις να πραγματοποιήσεις, να θέλεις να δοκιμάσεις τις δυνάμεις σου, να πολεμήσεις και να νικήσεις. Όμως άκου τη συμβουλή μου γιατί θα το φας το κεφάλι σου έτσι όπως πας. Στη δική σου περίπτωση αυτό που λέμε «το πάθημα θα σου γίνει μάθημα» δεν ισχύει, γιατί όταν γίνει το «πάθημα» θα είναι πλέον πολύ αργά για όλους μας. Το μπαμ που θα κάνεις όταν μεγαλώσεις τόσο όσο να μη χωράς σε αυτό το σώμα ίσως να είναι μη αναστρέψιμο. Ίσως οδηγήσει εσένα στον τάφο ╋ (χαιρετίσματα καλή μου), και μαζί με σένα να πάρει και όλους εμάς: gademissa, χολές, καρδιές, πνευμόνια, σκώτια, αίματα, στομάχια, λαρύγγια, και όοοολα τα άλλα χιλιάδες πράγματα που υπάρχουν εδώ μέσα. Είμαι μεγαλύτερη από σένα και κάτι ξέρω παραπάνω. Έχω διαβάσει και δει πολλά πράγματα, εμπιστεύσου με σε παρακαλώ. Δεν θέλω να σε σβήσω, ούτε να κυριαρχήσω επάνω σου. Πίστεψε με. Θέλω να συνυπάρχουμε αρμονικά σε αυτό το σώμα όπως υπήρχαμε εδώ και τόσα χρόνια.
Μπορεί να νιώθεις τα φάρμακα σαν χειροπέδες, σαν φυλακή που σε πιέζει, σε περιορίζει, αλλά είναι για το καλό σου. Οπωσδήποτε θα θέλεις να βγείς έξω, να γλεντήσεις, να διασκεδάσεις, να ξενυχτήσεις, να δεις πώς είναι η ζωή, και αυτό το καταλαβαίνω. Όμως δεν ήρθε ακόμα η ώρα. Λοιπόν, άκουσε με, θέλω να κάνουμε μια συμφωνία . Θα τα κάνεις όλα αυτά όσο θες, στο έπακρο, σε περίπου 65 χρόνια από τώρα. Όταν εγώ θα βρίσκομαι κατάκοιτη, στα πολύυυυ βαθιά γεράματα, λίγες ώρες πριν πεθάνω πλήρης ημερών, θα σου δώσω το σύνθημα να ξεχυθείς στις φλέβες μου και να κάνεις του κεφαλιού σου. Να αλωνίσεις τις φλέβες και τα κύτταρά μου, να χαρείς όσο θέλεις και όπως θέλεις. Σου δίνω το λόγο μου ότι θα το κάνω .....
........... (χ)άϊντε βρε!!! χαλάλι σου!!! θα τα κάνειις...... λίμπααα!!!!! θα έχεις πέντε χιλιόμετρα φλέβες για να γκαζώνεις, να κάνεις κωλιές, να κάνεις σούζες, να οδηγείς σουρωμένη ή χαπακωμένη ή καπνίζοντας τσιγαριλίκια, να κάνεις επικίνδυνες προσπεράσεις κρεμασμένη έξω από το παράθυρο με το μαλλί να ανεμίζει, και ότι άλλο σου καπνίσει. Θα τα κάνεις όλα στο έπακρο!!! Ε ρε γλέντιαααα!!! Καλό έ?
Χμ........σύμφωνοι?
.....ε?
gademissa: Εντάξει?
prolactin-ούλα: ....... ξει
gademissa: Εντάξει?
prolactin-ούλα: ......ξει
gademissa: Δεν σε άκουσα καλά?
prolactin-ούλα: ...................
gademissa: Καλά, δεν θέλω να σε πιέζω, μη ζορίζεσαι, μου απαντάς μετά, όταν πάρω τα αποτελέσματα, έτσι?
* η εν λόγω υπάλληλος στη δουλειά μου έχει ένα σοβαρό μειονέκτημα: είναι ευθυνόφοβη. Τίποτα δεν κάνει αν δε με ρωτήσει, από φόβο μην κάνει λάθος. Που λέει ο λόγος και για να βήξει θα με ρωτήσει. Με αποτέλεσμα να πρέπει να τα σκέφτομαι όλα εγώ και να της δίνω για δουλειά «μασημένη τροφή». Αυτό με δυσκολεύει, γιατί θα ήθελα να αναλαμβάνει πρωτοβουλίες και να λύνει από μόνη της τα προβλήματα που προκύπτουν, ούτως ώστε να έχω καθαρό το μυαλό μου και ελεύθερο το χρόνο μου για να ασχοληθώ με άλλα πράγματα. Όμως έχει και ένα ισχυρότατο ατού: είναι πολύ -πολύ καλή κοπέλα και πάααρα πολύ τίμια. Που τέτοιο συνδυασμό δεν βρίσκεις εύκολα σήμερα.
Όσο μεγαλώνεις εσύ τόσο χειροτερεύω εγώ · και αν καπούτ- εγώ, θα καπούτ -και συ. Γιατί σε αυτό το σώμα συνυπάρχουμε. Να μην κοιτάς μόνο τις δικές σου ανάγκες, να κοιτάς και των άλλων.
Αναγνωρίζω ότι είσαι πολύ νέα, έχεις μόνο λίγους μήνες που εμφανίστηκες, και δεν μπορείς να καταλάβεις ακριβώς τι σου λέω. Πάνω στη φούντωση και στην ορμή της νιότης δεν έχεις όρια, και νομίζεις ότι η ζωή και το κορμί είναι δικά σου. Ίσως να έχεις όνειρα που θέλεις να πραγματοποιήσεις, να θέλεις να δοκιμάσεις τις δυνάμεις σου, να πολεμήσεις και να νικήσεις. Όμως άκου τη συμβουλή μου γιατί θα το φας το κεφάλι σου έτσι όπως πας. Στη δική σου περίπτωση αυτό που λέμε «το πάθημα θα σου γίνει μάθημα» δεν ισχύει, γιατί όταν γίνει το «πάθημα» θα είναι πλέον πολύ αργά για όλους μας. Το μπαμ που θα κάνεις όταν μεγαλώσεις τόσο όσο να μη χωράς σε αυτό το σώμα ίσως να είναι μη αναστρέψιμο. Ίσως οδηγήσει εσένα στον τάφο ╋ (χαιρετίσματα καλή μου), και μαζί με σένα να πάρει και όλους εμάς: gademissa, χολές, καρδιές, πνευμόνια, σκώτια, αίματα, στομάχια, λαρύγγια, και όοοολα τα άλλα χιλιάδες πράγματα που υπάρχουν εδώ μέσα. Είμαι μεγαλύτερη από σένα και κάτι ξέρω παραπάνω. Έχω διαβάσει και δει πολλά πράγματα, εμπιστεύσου με σε παρακαλώ. Δεν θέλω να σε σβήσω, ούτε να κυριαρχήσω επάνω σου. Πίστεψε με. Θέλω να συνυπάρχουμε αρμονικά σε αυτό το σώμα όπως υπήρχαμε εδώ και τόσα χρόνια.
Μπορεί να νιώθεις τα φάρμακα σαν χειροπέδες, σαν φυλακή που σε πιέζει, σε περιορίζει, αλλά είναι για το καλό σου. Οπωσδήποτε θα θέλεις να βγείς έξω, να γλεντήσεις, να διασκεδάσεις, να ξενυχτήσεις, να δεις πώς είναι η ζωή, και αυτό το καταλαβαίνω. Όμως δεν ήρθε ακόμα η ώρα. Λοιπόν, άκουσε με, θέλω να κάνουμε μια συμφωνία . Θα τα κάνεις όλα αυτά όσο θες, στο έπακρο, σε περίπου 65 χρόνια από τώρα. Όταν εγώ θα βρίσκομαι κατάκοιτη, στα πολύυυυ βαθιά γεράματα, λίγες ώρες πριν πεθάνω πλήρης ημερών, θα σου δώσω το σύνθημα να ξεχυθείς στις φλέβες μου και να κάνεις του κεφαλιού σου. Να αλωνίσεις τις φλέβες και τα κύτταρά μου, να χαρείς όσο θέλεις και όπως θέλεις. Σου δίνω το λόγο μου ότι θα το κάνω .....
........... (χ)άϊντε βρε!!! χαλάλι σου!!! θα τα κάνειις...... λίμπααα!!!!! θα έχεις πέντε χιλιόμετρα φλέβες για να γκαζώνεις, να κάνεις κωλιές, να κάνεις σούζες, να οδηγείς σουρωμένη ή χαπακωμένη ή καπνίζοντας τσιγαριλίκια, να κάνεις επικίνδυνες προσπεράσεις κρεμασμένη έξω από το παράθυρο με το μαλλί να ανεμίζει, και ότι άλλο σου καπνίσει. Θα τα κάνεις όλα στο έπακρο!!! Ε ρε γλέντιαααα!!! Καλό έ?
Χμ........σύμφωνοι?
.....ε?
gademissa: Εντάξει?
prolactin-ούλα: ....... ξει
gademissa: Εντάξει?
prolactin-ούλα: ......ξει
gademissa: Δεν σε άκουσα καλά?
prolactin-ούλα: ...................
gademissa: Καλά, δεν θέλω να σε πιέζω, μη ζορίζεσαι, μου απαντάς μετά, όταν πάρω τα αποτελέσματα, έτσι?
* η εν λόγω υπάλληλος στη δουλειά μου έχει ένα σοβαρό μειονέκτημα: είναι ευθυνόφοβη. Τίποτα δεν κάνει αν δε με ρωτήσει, από φόβο μην κάνει λάθος. Που λέει ο λόγος και για να βήξει θα με ρωτήσει. Με αποτέλεσμα να πρέπει να τα σκέφτομαι όλα εγώ και να της δίνω για δουλειά «μασημένη τροφή». Αυτό με δυσκολεύει, γιατί θα ήθελα να αναλαμβάνει πρωτοβουλίες και να λύνει από μόνη της τα προβλήματα που προκύπτουν, ούτως ώστε να έχω καθαρό το μυαλό μου και ελεύθερο το χρόνο μου για να ασχοληθώ με άλλα πράγματα. Όμως έχει και ένα ισχυρότατο ατού: είναι πολύ -πολύ καλή κοπέλα και πάααρα πολύ τίμια. Που τέτοιο συνδυασμό δεν βρίσκεις εύκολα σήμερα.
