Σήμερα ξύπνησα με μία απίστευτα καλή διάθεση.
Έτσι νιώθω κάθε φορά που επισκέπτομαι την «θαυματουργή» κομμώτριά μου. Παραδέχομαι πως για ξέμπαρκα χτενίσματα επισκέπτομαι πού και πού καμιά άγνωστη κομμώτρια, αλλά για τα βασικά της ομορφιάς εμπιστεύομαι μόνον την «θαυματουργή», η οποία τελικά χτες κατάφερε να με χώσει στα ραντεβού της. Έτσι, αφού περίμενα για τουλάχιστον 3 ώρες, μ αρχήνισε το βράδυ και με μεταμόρφωσε κυριολεκτικά! Δεν είμαι εγώ αυτή που βλέπω στον καθρέφτη, δεν είμαι εγώ αυτή η κούκλα, έγινε θαύμα, το θαύμα των Χριστουγέννωωωων!!!!!
Το μαλλί μου επιτέλους δεν έχει ψαλίδα, απέκτησε το σωστό μήκος και χρώμα, και κρύβει έτσι τις ατέλειες του προσώπου μου ενώ ταυτόχρονα αναδεικνύει τα όποια όμορφα χαρακτηριστικά μου. Επίσης έχω την εντύπωση ότι το έκανε να ταιριάζει απόλυτα και με την κατατομή του σώματός μου!
Ε καλά, δεν ξέρω αν αυτά που λέω είναι υπερβολές, αλλά πάντως έτσι νομίζω.
Η κομμώτριά μου αυτή είναι μια πολύ καλή κυρία της παλιάς σχολής. Δεν είναι απ αυτές τις νέες, μοντέρνες και εξαντρίκ, αλλά από εκείνες της παλιάς, κλασικής σχολής. Όμως πριν από πολλά χρόνια (όταν τα εξτένσιονς ήταν ακόμα άγνωστη λέξη) ήταν αυτή που ανέστησε το πεθαμένο μου μαλλί, και από τότε της είμαι πιστή θαυμάστρια και (αν και δεν της το έχω πει) τρέμω την ώρα και τη στιγμή που θα πάρει σύνταξη και θα σταματήσει. Τι θα κάνω τότε? Πού θα πάω? Ποιά δολοφονικά και ανάξια χέρια θα αγγίξουν την πηγή της ομορφιάς μου?
Και ξέρω πολύ καλά τί λέω γιατί κάποτε, πριν από αιώνες, είχα πάει για περμανάντ σε ένα πρωτοκλασάτο και ΠΟΛΥ ονομαστό κομμωτήριο του κέντρου, όπου όμως αντί για λαμπερό, φουντωτό και μπουκλωτό μαλλί έφυγα με κάτι σαν στριφογυριστά σκουλήκια κολλημένα στο κεφάλι μου. Μη καταλαβαίνοντας ακόμα τι είχε γίνει νόμιζα στην αρχή ότι ήμουν "και πολύ" γκομενάρα με το νέο μου πρωτοποριακό κεφάλι, όμως γρήγορα παρατήρησα ότι όλοι στο δρόμο με κοίταζαν κάπως περίεργα και λίγο λυπημένα. Δεν υπήρχε κανένα βλέμμα θαυμασμού, αλλά αντίθετα οίκτου και συμπόνιας! Όλοι, ακόμα και οι ελάχιστοι θαυμαστές μου σμίγαν με τρόμο τα φρύδια μόλις με πρωτοαντίκριζαν και στη συνέχεια απέφευγαν να με κοιτάν!!! Ναι, όλα αυτά που λέω είναι αλήθεια!!!!!
Αυτή την μεταστροφή την πρόσεξα, και τρομαγμένη έτρεξα γρήγορα σε άλλο πρωτοκλασάτο και ονομαστό κομμωτήριο, όπου και μου διέγνωσαν «καμένο μαλί απ τη ρίζα». Και λέει για να γιάνει έπρεπε να ακολουθήσουμε μια σειρά από πανάκριβες θεραπείες. Αρχίσαμε λοιπόν τις ατελείωτες θεραπείες που αποδείχτηκαν τελικά «κολοκύθια με τη ρίγανη». Ενώ μου πασάλειβαν το κεφάλι με τις τάχα θαυματουργές και θρεπτικές κρέμες και με βάζαν στην κάσκα για να γίνει τάχα η αναδόμηση της τρίχας, εγώ εξακολουθούσα να παραμένω με το ίδιο σκουληκιασμένο και αραχνιασμένο μαλλί. Είδα και απόειδα, ξεπαραδιάστηκα, και αφού δεν έβλεπα να αποκτώ την χαμένη ομορφιά μου τα παράτησα, και έπεσα σε μαύρη μαυρίλα και κατάθλιψη.
Ξέρεις τι είναι να χάνεις την ομορφιά σου μέσα σε μια στιγμή
? Να κοιμάσαι με το γνώριμο κεφάλι και να ξυπνάς η νύφη του Φρανκενστάιν? Και άντε, εγώ για τον εαυτό μου θα το συνήθιζα, όμως δεν θα ξεχάσω ποτέ το βλέμμα των ανδρών το οποίο περνούσε από πάνω μου και δεν σταματούσε ούτε για διάλλειμα, λες και ήμουν διάφανη, λες και δεν υπήρχα! Όχι οτι μέχρι τότε οι άντρες κάναν ουρά από πίσω μου, αλλά όσο ναναι κανα- δυό θαυμαστές τους είχα η καημενούλα. Και γι αυτό καταρρακώθηκα.Δεν ήθελα να βγαίνω απ το σπίτι, αλλά και όποτε έπρεπε να βγω περπατούσα σκυφτή και κρυμμένη σε παλτά, κασκόλ και σκουφιά. Φοβόμουν μη συναντήσω κανέναν γνωστό, και γι αυτό έμενα κλεισμένη στο σπίτι όπου και έτρωγα συνέχεια νοστιμιές και ντελίβερι για να ξεχάσω τον πόνο μου. Έτσι όμως είχα αρχίσει να βάζω κιλά και να χειροτερεύω ακόμα περισσότερο! Ώσπου η "ατρόμητη φίλη μου" προβληματισμένη κι αυτή (ναι, ήμασταν και τότε φίλες) μου μίλησε για την κομμώτρια μιας γνωστής της, που όπως λέει έκανε «θαύματα». Παλιομοδίτικη και συνοικιακή μεν, θαυματουργή δε.
Πήγα λοιπόν νύχτα (μην με δει κανείς), με εξέτασε, και μου είπε συμπονετικά ότι αυτό το μαλλί ήταν καμένο άρα κατεστραμμένο, οπότε και δεν μπορούσε να γιάνει. Μόνο να το καμουφλάρουμε μπορούσαμε προχείρως μέχρι να φυτρώσει το υγιές και να μακρύνει. Εκτίμησα κατ αρχάς την ειλικρίνειά της, αλλά και το γεγονός ότι δεν με πλάκωσε σε θεραπείες του κώ..ου μόνο και μόνο για να μου αδειάσει την τσέπη. Έτσι, γρήγορα και φτηνά μου τα ψευτοέβαψε, μου τα ψευτοκούρεψε και γενικά με σουλούπωσε τόσο ώστε να μπορώ τουλάχιστον να κυκλοφορώ και πάλι έξω χωρίς να ντρέπομαι.
Και ξαναγυρνώ στην αιτία αυτής της σημερινής ευδιαθεσίας. Αυτή η καλή κυρία εκτός από την συνήθεια που έχει να μου προξενεύει τον κάθε ελεύθερο υδραυλικό, ηλεκτρολόγο, μαραγκό, πατωματζή, υποδηματοποιό, λαμαρινά, ταξιτζή που θυμάται εκείνη την ώρα, αγαπημένη της συνήθεια είναι και να συζητάει με τις πελάτισσές της για αρρώστιες και θανατικά. Και μάλιστα, για έναν περίεργο λόγο όλες σχεδόν οι πελάτισσές της αποζητούν αυτές τις κουβέντες και τα κουτσομπολιά και συμμετέχουν ενθουσιωδώς. Αυτό το ξέρω γιατί τις παρατηρώ κάθε φορά που προηγούνται από μένα στα ραντεβού.
Ο τάδε έπαθε καρδιακή προσβολή · ο άλλος έβγαλε εν μια νυκτί καρκίνο στο νεφρό · η άλλη τίναζε και κατά λάθος έπεσε απ το μπαλκόνι · η άλλη 30 χρονών κοπέλα έπαθε στα καλά του καθουμένου εγκεφαλικό · ο άλλος καθώς έτρωγε πνίγηκε μπροστά στη γυναίκα του, και επειδή εκείνη την ώρα δεν μπορούσαν να κάνουν τίποτα για να τον σώσουν η γυναίκα του από τότε χάζεψε · ο άλλος έπεσε με τη μηχανή του και ενώ σηκώθηκε και ένιωθε και μιλούσε μια χαρά, μετά από λίγες ώρες πέθανε από εσωτερική αιμορραγία χωρίς να το καταλάβει και ούτω καθεξής, διανθισμένα πάντα με όλες τις λεπτομέρειες της προσωπικής ζωής των ασθενών πριν και μετά το κακό. Επίσης, κατ επέκτασην γνωρίζει ποιός γιατρός είναι κατάλληλος για την κάθε ασθένεια, και ποιά νοσοκόμα νοιάζεται πραγματικά για τον ασθενή της και τον φροντίζει χωρίς να ζητάει το κατιτίς. Μιλάμε για τρομερό κουτσομπολιό, το οποίο όμως γίνεται όχι με κακή διάθεση αλλά με διάθεση του «κοίτα να δεις τι γίνεται στον κόσμο! Ας λέμε πάλι καλά που ζούμε».
Γι αυτό και γω, μετά από τόσα και τόσα θανατικά που άκουσα χτες, ξύπνησα σήμερα νιώθοντας όχι μόνο όμορφη αλλά και γεμάτη υγεία.
Και αν παρ ελπίδα νιώσω ποτέ κάποιο πονάκι στην κοιλιά θα την πάρω αμέσως τηλέφωνο και αυτή ως ειδικός ξέρει πού θα με παραπέμψει.
