Σάββατο, Ιανουαρίου 14, 2012

μα πώς άλλαξε έτσι ο μπλόγκερ??? θέλω να ενεργοποιήσω τα σχόλια και τα μηνύμτα αλλα δεν ξέρω πώς!!!!! χάθηκα μέσα στις ρυθμίσεις. επειδή βαριέμαι να κάνω νέο email θέλω να τα ξαναβάλω αλλα δεν ξέρω πώς!!!!!! τζίζους!!

καταρρεω

Ναι καταρρέω

Οικονομικά είμαι πάτος.
Χρωστάω στο τέβε στο ίκα στο ενοίκιο, στους προμηθευτές
Μόνο το στεγαστικό καλύπτω.


Και όλα αυτά συμβαίνουν γιατί ο κόσμος ΔΕΝ ΨΩΝΊΖΕΙ τίποτα. Δεν μπαίνει κόσμος στο μαγαζί. Ταμείο κάνω μπορεί και 50 με 60 ευρώ τη μέρα. Και αν ήταν μόνο το θέμα τι θα φάμε για να ζήσουμε, θα τα βγάζαμε πέρα. Όμως το ενοίκο τρέχει στάνταρ, η ΔΕΗ στάνταρ, το ΤΕΒΕ στάνταρ, οι προμηθευτές στάνταρ. Δηλαδή στάνταρ έξοδα χωρίς έσοδα. Και τα χρέη μεγαλώνουν αργά και σταθερά.


Πόσο ακόμα θα κρατηθώ?
1
2 μήνες???

Δεν ξέρω τι να κάνω, πώς θα επιβιώσω, πώς θα τακτοποιήσω τις υπάρχουσες υποχρεώσεις.
Και να κλείσω το μαγαζί δεν μπορώ γιατί έχω τρέχουσες υποχρεώσεις. Το κλέινω και μένω με χρέη, και χωρίς λεφτά να τα ξεχρεώσω.

Αυτό το σκατοκράτος μας έχει ξεζουμίξει.
Αλλά δεν είναι μόνο ο εαυτός μου. Πρέπει να βοηθάω οικονομικά και συγγενικά πρόσωπα.

Δεν κοιμάμαι γιατί σκέφτομαι συνέχεια.
Μιλάω μόνη μου.
Περπατάω και μιλάω, λέω τον πόνο μου στον εαυτό μου. Για να μην με καταλάβει ο κόσμος γύρω μου, καλύπτω με το κασκόλ στο στόμα,με το ζιβάγκο, ή το με το χέρι και…. μιλάω.
Φυσικά χώρισα εδώ και λίγους μήνες με τον πρώην. Είχε και αυτός τα δικά του ζόρια και δεν μπορούσαμε να αντεπεξέλθουμε στην σχέση.

Βγήκα για καφέ με κάποιους νέους «υποψήφιους» αλλά ….τι να πεις. Ο ένας μου είπε ότι μάλλον θα τον απολύσουν, ο άλλος είναι άνεργος, και γενικά η ερωτική διάθεση των αντρών είναι στο μηδέν. Φυσικά των ιδιωτών, γιατί οι δημόσιοι υπάλληλοι είναι λίγο καλύτερα αφού δεν είναι τουλάχιστον άνεργοι.
Στο μηδέν βρίσκεται και η δική μου διάθεση.

Όταν έχεις θέμα επιβίωσης πώς μπορείς να είσαι εντάξει σε μια σχέση? Όταν δεν έχεις χρήματα για έναν καφέ, όταν αύριο μπορεί να είσαι στο δρόμο ή στα δικαστήρια, όταν δεν έχεις επιλογές και στηρίγματα, πώς να κάνεις έρωτα, σεξ, να χαλαρώσεις με το αγόρι σου?

Και φυσικά η υγεία σιγά σιγά χαλάει. Χαλάει το ένα- χαλάει το άλλο..... αχ και βαχ.

Πώς άλλαξε έτσι η ζωή μας? Ακόμα δεν μπορώ να το συνειδητοποιήσω!!! Δεν το χωράει ο νους μου!!!!!

Και το χειρότερο είναι ότι είμαι σε μια ηλικία που δεν μπορώ να βρω εύκολα άλλη δουλειά. Προηγούνται πάντα οι νεότεροι. Ήδη έχω μάτια και αυτιά ανοιχτά αν ακούσω κάτι να πάω.
Αλλα ….μάταια.


Ευτυχώς που τουλάχιστον οι φίλοι μου, που είναι σχεδόν όλοι δημόσιοι υπάλληλοι ή …συνταξιούχοι (ναι συνταξιούχοι ετών 40! Ελληνικό κράτος…) είναι τουλάχιστον καλά. Αυτοί ζουν σε «άλλο κόσμο» και τουλάχιστον όταν βγαίνω με αυτούς παίρνω μια δόση ηρεμίας. Ξεχνιέμαι λίγο στον ρόζ κόσμο τους. Ενώ όταν βρίσκομαι με άτομα του σιναφιού μου όλο για τις στεναχώριες μας μιλάμε και γινόμαστε περισσότερο χάλια.


Δεν ξέρω πραγματικά τι μου ξημερώνει.


ΑΑΑΑΑΑΑΑΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧ……ΒΑΧ…