Πέμπτη, Αυγούστου 28, 2008

Άγιε μου Πέτρο, δεν είμαι δύστροπη απ τη φύση μου, οι άλλοι με κάνουν.





Τώρα θα μου πεις: καλά τι έπαθες έτσι ξαφνικά και κάκιωσες με τον «σουρτούκη» το καλό παιδί, που είναι και μικρότερός σου και γι αυτό θα σε ζηλεύουν οι φίλες σου?

Καλός και χρυσός, και διαμαντένιος και ρουμπινένιος είναι, αλλά ξέχασε 2 ραντεβού μας.
Και τι εννοώ?



Μου λέει πχ «θέλεις να βρεθούμε για ποτό μεθαύριο?», «οκ» απαντάω εγώ, και μου λέει ότι θα τηλεφωνηθούμε μεθαύριο για να κανονίσουμε ακριβή ώρα. Όταν έρχεται το μεθαύριο εγώ ξεκινάω από νωρίς μπανιάρισμα, μαλλί, απολεπίσεις, κρέμες υδατικές, κρέμες μυρωδικές, βάψιμο νυχιών, κρέμες ποδιών, ξυρίσματα , αποτριχώσεις κοκ.
Και φτάνει το απόγευμα….
και πάει προς βράδυ….
και τίποτα αυτός.
Ούτε φωνή ούτε ακρόαση.

Να του τηλεφωνήσω ή όχι? αναρωτιέμαι .Και αποφασίζω να περιμένω από αυτόν τηλέφωνο. Στο κάτω κάτω άντρας είναι, αυτός κυνηγάει. Ελα όμως που φτάνει σχεδόν βράδυ. Ε δεν αντέχω άλλο και του τηλεφωνώ. Και …… ΑΚΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΘΑΙΝΕΙΣ!


Ο κύριος ήταν ακόμα στη δουλειά!!!!!!! Είχε λέει υπερωρίες και ξεχάστηκε, οπότε αναβάλλεται η έξοδος. «Καλά και ένα τηλέφωνο δεν μπορούσες να πάρεις?» τον ρώτησα ευγενικά και συγκρατημένα. «Συγνώμη αλλά ξεχάστηκα» είπε, χωρίς όμως να διακρίνω και πολλές τύψεις ως προς εμένα, αλλά αντίθετα άρχισε την γκρίνια για την κωλοδουλειά του, και γενικώς μου "τά πρηξε" δια τηλεφώνου.



Εγώ έγινα τούρμπο, αλλά με καλμάρανε οι ‘ατρόμητες’ φίλες μου. "Δε βαριέσαι, αυτόν έχουμε με αυτόν θα πορευτούμε" μου είπαν.
Το ξεπερνάω και συνεχίζουμε.

Βγήκαμε μια φορά ακόμα, και αν παραβλέψω το γεγονός ότι γενικώς είναι γκρινιάρης, και ότι μου μιλάει με τον τρόπο που θα μιλούσε στους φίλους του ή στους συναδέλφους του δηλαδή αυτό που λέμε ‘μπρουτάλ’ χωρίς ιδιαίτερες ευγένειες και κλίμα ερωτικό, μπορώ να πω ότι πέρασα καλά. Γιατί κατα ένα περίεργο τρόπο, καταλαβαίνω τι λέει, έχουμε κοινούς κώδικες, μιλάμε την ίδια "γλώσσα". Ώσπου…..





….κανονίζουμε ξανά (με δική του πάντα πρωτοβουλία που δείχνει ότι ενδιαφέρεται για μένα) να βρεθούμε μεθαύριο. Και γίνεται πάλι η ίδια ιστορία. Ήταν στη δουλειά, το ξαναξέχασε, και αντί να ζητήσει συγνώμη για την αμέλειά του, ξαναάρχισε να γκρινιάζει για τον μαλάκα αφεντικό του. Εγώ έγινα από μέσα μου όχι τούρμπο -αλλά πύραυλος έτοιμος να εκτοξευτεί- χύτρα έτοιμη να εκραγεί- να πάρω τον πλάστη, να πάω να τον βρώ στη δουλειά του, και να αρχίσω να τον κοπανάω αλύπητα.
Αλλά από έξω μου κυρία, ευγενική τυπική και γλυκομίλητη. Δεν πειράζει του είπα, καταλαβαίνω.


….καταλαβαίνω ότι θέλεις ακόμα πολλάααα χρόνια μέχρι να μάθεις να συμπεριφέρεσαι στις γκόμενες.
…καταλαβαίνω ότι είσαι επικεντρωμένος μόνο στον εαυτό σου και θέλεις πολύυυυυ χρόνο μέχρι να καταφέρεις να δεις πέρα απ τη μύτη σου.
….καταλαβαίνω ότι ναι μεν σου αρέσω αλλά... είσαι νινί μικρό μουυυυυ-είσαι νινί μικρό μουυυυυυυ.



Αλλά είσαι καλό παιδί, ειλικρινής, και σου αρέσω πολύ όπως εκμυστηρεύτηκες στον κοινό γνωστό μας.



Τώρα τι να κάνω, να ξαναβγώ ή όχι???
Εγώ λέω να ξαναπροσπαθήσω.....




Οποιος διαφωνεί να το δηλώσει τώρα ειδάλλωs να σιωπήσει for ever....
.......και δεδομένου ότι έχω κλειστά τα comments και ως εκ τούτου φωνή βοώντος εν τη ερήμω.....





-I do-






Δευτέρα, Αυγούστου 25, 2008

άντε καλά, τ ομολογώ:γύρισα απ τις διακοπές...




....αλλά κάνω το κορόιδο. Δεν το είπα πουθενά. Ούτε στο facebook το ανέφερα, γιατί με το που θα δουν ότι γύρισα θ αρχίσουν τα μπλα μπλά με τις ώωωωρες και βαριέμαι τις ατέλειωτες πολυλογίες των άγνωστων friends μου, όπως επίσης θα μου στείλουν και δεκάδες άχρηστα applications στα οποία θα πρέπει, λόγω ευγένειας, να ανταποκριθώ. Αν όχι σε όλα, τουλάχιστον σε αρκετά απ αυτά.



Ε, καλά, εντάξει, αφού επιμένεις θα το πω και αυτό: Δεν πέρασα πολύ καλά φέτος στις διακοπές μου. Υπήρξαν αρκετές κόντρες μεταξύ των φίλων της παρέας και κουράστηκα αρκετά. Πιέστηκα. Έφτασα μάλιστα στο σημείο να μετράω τις μέρες του γυρισμού.
Στην παρέα έλεγα ότι «αχ τι καλά που είναι εδώωω, να μην τέλειωνε ποτέ. Αχ ρε παιδιά, πώς θα γυρίσουμε πίσω στην παλιοπόλη?» και άλλα παρόμοια, αλλά από μέσα μου μετρούσα και τα δευτερόλεπτα.
Το ίδιο φαντάζομαι ότι κάναν στα κρυφά και οι περισσότεροι της παρέας. Και φυσικά δεν φταίει κανείς μας γι αυτό. Αλλά όταν επαναλαμβάνεται το ίδιο μοτίβο κάθε καλοκαίρι, με τους ίδιους ανθρώπους πανω-κάτω , ε, κάπου καταντάει κουραστικό!

Αλλά δεν έχω όρεξη να μιλήσω γι αυτά. Θα τα πώ άλλη ώρα....






Να μην ξεχάσω να αναφέρω ότι στην νταουνιασμένη διάθεσή μου συνέβαλε κατα πολύ και αυτό που έγινε με τους ντοπαρισμένους Έλληνες αθλητές μας. Δυστυχώς το κατάλαβα επιτέλους και το χώνεψα καλά, μπήκε δηλαδή μέχρι μέσα στο μεδούλι μου, ότι Ολυμπιακό μετάλλιο δεν θα δω ούτε στον ύπνο μου ούτε στον ξύπνιο μου. Τέρμα. Άδικα προσπαθούσα τόσα χρόνια.

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΟΥΤΕ ΕΛΠΙΔΑ, ΟΥΤΕ ΟΝΕΙΡΟ.



Καθαρός αθλητής = κορόιδο με περικεφαλαία.



Γι αυτό και γω αποφάσισα φέτος να μην αφιερώσω χρόνο στο άθλημα. Θα πηγαίνω ελάχιστα. Ισα- ίσα για συντήρηση.



Αλλά θα το πω και αυτό και ας με χαρακτηρήσουν και κακιά. Αυτή την Χαλκιά δεν την χώνεψααααααα ΚΑΘΟΛΟΥ! Mα καθόλου λέμεεεε!!!!!!!! “Εδώ” μου κάθονταν από την προηγούμενη Ολυμπιάδα. Μου φαινόταν απ την αρχή υποκρίτρια. Και όλοι αυτοί οι πανηγυρισμοί της μου είχαν φανεί πολύ στημένοι. Είχε κάνει πολλές πρόβες στον καθρέφτη του σπιτιού της η κυρία. Το δάκρυ, το γέλιο, η συγκίνηση, η έκπληξη, όλα μου φάνηκαν καλοδουλεμένη υποκριτική. Και είναι φυσικό, αφού με την ενεσούλα που είχε πάρει είχε το μετάλλιο στο τσεπάκι.
Ααααχχχ πολύ τον χάρηκα τον ξεφτιλισμό της.


Ενώ ο καημένος ο καθαρός αθλητής δεν ξέρει από πού του ήρθε.
Ντόιννννννγκ, κεραμίδα το μετάλλιο. Το ήλπιζε στα κρυφά, το ονειρεύτηκε στον ύπνο του, το έκανε τάμα, αλλά δεν έφτασε στο σημείο να κάνει πρόβες γιατί ήξερε τον ανταγωνισμό. Μόνο ένα θαύμα θα τον έσωζε.



Αμ το άλλο????????????? ενώ λέει, δικαιούμαι ΄εγώ΄ να πάω στην Ολυμπιάδα βάση των επιδόσεών μου, έρχεται η ομοσπονδία και σου λέει:
«οοοχι gademissa, δεν θα πας εσύ που το δικαιούσαι και έχεις την καλύτερη φυσική κατάσταση και επίδοση και έχεις λιώσει στις προπονήσεις,
αλλά θα πάει η άλλη, που είναι πιο πεταχτούλα, πιο χώστρα, έχει πιο μακριά νύχια, φοράει πιο έντονο λιπγκλος, φοράει πιο in μπιχλιμπίδια, έχει σπόνσορες που πλερώνουν το ‘αγνό ελαιόλαδό μας’, και έχει πιεί και τα φαρμακάκια της η κοπέλα. Εχει κάνει θυσίες η ντοπαρισμένη! Εχει τετραπλασιάσει το μέγεθος της καρδιάς της, έχει ξεκινήσει αργά αλλά σταθερά την αλλαγή φύλου, εχει ριψοκινδυνέψει τη ζωή της την ίδια, άρα δικαιούται αυτή να πάει στην Ολυμπιάδα.
Εσύ η ‘καθαρή’ που πας κορίτσι μου? γυμνή στ αγγούρια???»


Κάτι τέτοια, απ ότι ακούω, είναι σύνηθες φαινόμενο αλλά κανείς ποτέ δεν μιλάει. Περνάν στα ψιλά γράμματα. Αλλά ακόμα και αν βγεί μια τέτοια ιστορία, θα παρουσιάσουν τον αδικημένο ως βλάκα και τρελό!

Παντού βασιλεύει η αδικία... Ασε με μωρέ, ΒΑΡΕΘΗΚΑ.







Τι? Τι ρώτησες??? Για τον «σουρτούκη»??? Τον παρολίγον γκόμενό μου? Ασε μη μιλήσω και γι αυτόν γιατίιι….άϊντε!

Όλα τα ανώριμα μωρά σε μένα πέσαν? Αλλά πριν τον σιχτιρίσω και τον διαολοστείλω ευτυχώς που τηλεφώνησα στην ‘φίλη την ξενιτεμένη’ που καταλαβαίνει τον πόνο μου, και με ηρέμησε. Όταν ακούω την φωνή της, δεν ξέρω, αλλά κατά έναν περίεργο τρόπο με ηρεμεί! Και χάρη σε αυτήν ο «σουρτούκης» υπάρχει ακόμα στη ζωή μου.

Μέχρι να του δώσω μια κλωτσιά, να πάει στη μαμάκα του, να μάθει πως συμπεριφέρονται στις γκόμενες, να μάθει πώς φλερτάρουν, να σταματήσει να γκρινιάζει σαν γυναικούλα, και τότε όταν γίνει άντρας τα ξαναλέμε.

Αλλά ας μη βιάζομαι να τον κρίνω γιατί « έτσι είναι όλοι οι άντρες, μεγάλα μωρά, μεγαλομπεμπέδες» μου είπε χαρακτηριστικά η ‘φίλη η ξενιτεμένη’. Όπως επίσης τον σύγκρινε με δικούς της παλιούς γκόμενους και τον βρήκε μάλιστα και πολύ καλύτερο!!!! Ήμαρτον!

Αλλά θα τα πω άλλη ώρα.






Να σου πώ....... ναι, σε σένα το λέω «ατρόμητη φίλη» μου... αν με έψαξες και κατάλαβες ποιά είμαι, σε παρακαλώ μην με διαβάζεις. Στο ζητώ σαν χάρη, στη φιλία τόσων χρόνων, μην διαβάζεις αυτά που γράφω...... δεν μπορώ να εκφραστώ ελεύθερα αν ξέρω ότι με διαβάζει κάποιος γνωστός μου.....

ουφφφφφφφφ...........

:(






Παρασκευή, Αυγούστου 08, 2008

Ε, αφού δεν πάει ο Μωάμεθ στο βουνό……




Είδα και απόειδα, έγραψα λυπητερό ποστ, παρακάλεσα, φώναξα, ικέτεψα αλλά κανείς δεν γύρισε στην πόλη. Ολοι προτίμησαν τις δροσερές παραλίες απ την παρέα της σκασμένης gademissas. Ετσι και γω ….. είπα να πάω να τους βρω.



Γιουχουυυυυυυυυυυ ήρθε επιτέλους και η σειρά μου. Φεύγω για διακοπέεεεεες!

Βέβαια θα προτιμούσα να πάω με γκόμενο, αλλά και οι ‘ατρόμητες’ μια χαρά είναι. Και μάλιστα φέτος, για κάποιο περίεργο λόγο είμαστε πιο ανεκτικές οσον αφορά τις παραξενιές μας……



……..






……..







……..







…….










Εεεεεεε καλά, εντάξει, αφού επιμένεις θα στο πώ. Υπάρχει περίπτωση εκεί που θα πάμε να έρθει να μας βρει και ο ‘σουρτούκης’.
"Μπορεί να περάσουμε με την παρέα μου απο κείνα τα μέρη " είπε……

……………μμμμμμμμ …….
Aπ τη μία δεν θέλω να έρθει γιατί δεν είμαι σίγουρη αν θέλω και αν μπορεί να γίνει κάτι μεταξύ μας. Αλλά απ την άλλη η ερωτική αφυδάτωση και η σχεδόν χρόνια μοναξιά δεν μ αφήνουν να σκεφτώ λογικά, όσο και αν προσπαθώ.


Λοιπόν, κάτι μου λέει ότι η παρουσία αυτού του ‘σουρτούκη’ στη ζωή μου θα έχει και συνέχεια. Δεν μπορώ τώρα να μιλήσω γι αυτόν γιατί πρέπει να ετοιμαστώ για το ταξίδι.




Adios amigoooooooos!!!!!!!!!!








Τετάρτη, Αυγούστου 06, 2008

Γυρίστε πίσω στην πόλη όλοι σας. Ακούτεεεεεεεε???




......και μέσα στην απίστευτη βαρεμάρα μιας Αυγουστιάτικης νύχτας,

όταν όλοι έχουν φύγει για διακοπές και η πόλη είναι άδεια,

όταν βγαίνεις στο μπαλκόνι και αντικρίζεις απέναντι μόνο κλειστά παντζούρια και αναποδογυρισμένες πλαστικές καρέκλες,

όταν μέχρι και οι μηχανόβιοι την 'κάναν' για άλλες εξοχικές γειτονιές όπου με τις κομμένες εξατμίσεις τους θα φέρουν τους ξέγνοιαστους κατοίκους στα πρόθυρα καρδιακής προσβολής ή σοβαρής ψυχικής διαταραχής,

όταν τα τζιτζίκια δεν τζιτζάν πια στην άδεια από δέντρα πόλη,

όταν ο ιδρώτας έχει ποτίσει την γούβα του καναπέ μου μπροστά από την tv,

όταν πηγαινοέρχομαι μία στην τηλεόραση και μια στο facebook ψάχνοντας μάταια για αλλαγή παραστάσεων μέσα στα 2 κουτιά,

οταν τα ίδια ζουν και οι φίλες μου, και όλες βαριόοοοοοομαστε του θανατά μετρώντας μέρες μέχρι την αναχώρηση.......




Ενα μήνυμα στο inbox ΜΟΥ από κάποιον ΔΙΑΣΗΜΟ ανθρωπο της τέχνης που έχω ως 'friend' με έκανε να πετάξω απ την χαρά μου. Και γέμισε αυτό το ανούσιο κατα τ άλλα Αυγουστιάτικο βράδυ με την προσμονή μιας φιλόδοξης 'φαντασίας' (κάτι είναι κι αυτό) όπου εγώ θα είμαιι........θα είμαιιιι........χμ.......... τι να γίνω αυτή τη φορά?..... Α το βρήκα, θα γίνω μια νεαρή και άσημη ηθοποιός που περνάω από οντισιόν ........... καιιι ............ με το που διαβάζω το κείμενο αυτού του ΔΙΑΣΗΜΟΥ friend μου, αναγνωρίζει σε μένα την μούσα του που έψαχνε τόσα χρόνια, καιιιι ........... καιιιιι .................... με πηγαίνει στην Miramax ή στην United Artists ή κάπου εκεί τέλος πάντων, γιατί αυτός έχει τα κονέ και τις γνωριμίες και εγώ το ταλέντο και το κατιτίς μου, και γίνομαι μεγάλο αστέρι του Χόλυγουντ χωρίς καμία απολύτως προσπάθεια!



Οχι όπως ο καημένος ο Ρουβάς που πήγε, ταλαιπωρήθηκε, και τίποτα δεν έκανε.

Oύτε όπως ο Κώστας Σόμμερ που όσο και να φούσκωσε τα ζυγωματικά του, ή να στοκάρισε τα δόντια του, ή να χόρεψε ημίγυμνος τον λάγνο φιδίσιο χορό της μπάρας, ή να βγήκε φωτό με διάσημους ηθοποιούς (οι οποίοι δεν ξέραν τι κάναν οι έρμοι γιατί τους τύφλωνε το άσπρο λαμπυρίζον δόντι του), πάλι στα βρώμικα πλακάκια της Αθήνας τον βλέπω να περπατάει, και να τρομπάρει τα μούσκλια του στα χαζοσίριαλ της ελληνικής τηλεόρασης .

Oύτε όπως ο ταλαντούχος Νίκος Ψαρράς, το δικό μας παιδί που έφυγε νέος για την Νέα Υόρκη, και σε λίγα χρόνια γύρισε γέρος και κουρασμένος, λες και οι ξένοι να του ρούφηξαν τη ζωή και το όνειρο.




Εγώ όμως με το 'τζά' γίνομαι η νέα Μέριλ Στρίπ , η Bette Davis, η Cate blanchett, η Vanessa Redgrave και ....... πωπωωω τέλεια φαντασία, πάω γρήγορα να την οπτικοποιήσω στον ύπνο μου!!!!




Κυριακή, Αυγούστου 03, 2008

Τελικά θα γίνει κάτι ή μόνο στα λόγια θα μείνουμε πάλι????




-Ο ένας (του φέισμπουκ) είναι λίγο μικρότερός μου, φαίνεται καλό παιδί, αλλά απ ότι κατάλαβα δεν ενδιαφέρεται για μεγαλύτερες κοπέλες.





-Ο άλλος είναι και κείνος λίγο μικρότερος, όμορφος, έδειξε ότι του αρέσω, ειναι καθαρός, τακτικός, νοικοκύρης, ειναι σπιτόγατος, καλό παιδί (όπως με πληροφόρησε ο κοινός γνωστός), θέλει να τακτοποιηθεί, έχει καλή δουλειά και γενικώς είναι παιδί για σπίτι αλλά.............δεν μιλάει!

Βρε μπελά που τον βρήκαααα.

Είναι ο δεύτερος γκόμενος που συναντώ στη ζωή μου που δεν μιλάει.
Καλά ο 1ος δεν μιλούσε καθόλου. Καθόταν απέναντί μου στην καφετέρια και.... 'μούγκα'. Ατέλειωτη μουγκαμάρα. Ωωωωωρες μουγκαμάρας.

Αυτός ο τωρινός, μιλάει και λίγο, ακούς την φωνή του, διακρίνεις την άρθρωσή του, αλλά το κάνειιιι ......ας πούμε ανά 20΄. Του έκανα το κλασικό τέστ που έκανα και στον 1ο. Δηλαδή, αφού βγήκαμε 2 ραντεβού στα οποία κατάλαβα πως κάτι δεν πήγαινε καλά στην κουβέντα μας, στο 3ο ραντεβού κάτσαμε στην καφετέρια και εγώ δεν ξεκινούσα να μιλάω. Οταν με ρωτούσε κάτι του μιλούσα ή ανέπτυσσα το θέμα που ξεκίναγε αυτός, αλλά από μόνη μου τίποτα. Ε, καθόμασταν αμίλητοι. Ολοι στα διπλανά τραπέζια μιλούσαν, γελούσαν, κάτι κάναν τέλος πάντων ενώ εμείς είμασταν 2 παλούκια ακίνητα το ένα απέναντι στο άλλο.

"Ξέχνα τον, δεν σου ταιριάζει", μου είπε η "συμβουλάτορας-δασκάλα γκομενικών" η φίλη η ξενιτεμένη στην ξενιτιά, στην οποία έτρεξα για τηλεφωνική βοήθεια. "Και μην ξεχνάς ΠΟΤΕ οτι ο άντρας πρέπει να μιλάει και όχι η γυναίκα. Αυτός πρέπει να σε διασκεδάσει και όχι εσύ. Εσύ είσαι η ντίβα και αυτός ο κυνηγός", μου είπε απηυδισμένη προσπαθώντας να μου θυμήσει τα μαθήματα που μου έδινε κατα καιρούς.

"Ξέχνα τον, δεν σου ταιριάζει" μου είπε και η 'ατρόμητη φίλη' μόλις άκουσε τα καθέκαστα.

Εντάξει τους είπα, θα τον ξεχάσω, αλλά στα κρυφά τον σκεφτόμουν γιατί ήταν όμορφος και παιδί για σπίτι. Ωσπου μετά από μια τηλεφωνική συνομιλία (ή αμιλία, όπως θέλεις πάρτο) που είχαμε με τον 'όμορφο', συνειδητοποίησα ότι όχι μόνο δεν μιλάει αλλά παρεξηγεί πολύ εύκολα τον άλλο που του μιλάει. Και έτσι έκανα πέτρα την καρδιά μου και τον ξέχασα.






-Ο παράλλος, ο πιθανότερος, είναι ...'σουρτούκης' που σημαίνει ότι θέλει να βγαίνει συνέχεια έξω. Του αρέσει να έχει παρέες, ξέρει όλο τον κόσμο, έχει παντού φίλους, και δεν μπορεί να κάτσει μέσα. Εμένα αντιθέτως, μου αρέσει το μέσα, και κουράζομαι από το συνεχές έξω. Θέλω να κάτσω και στο σπιτάκι μου, να δω το ντιβιντί μου, να χαλαρώσω, να κάνουμε τα....'γουτσου γουτσου' μας και όλα τα σχετικά. Και αυτό είναι το μεγαλύτερο πρόβλημά μου μαζί του.

Είναι αρκετά μικρότερός μου και ελεύθερος (ναι, αυτό το είδος ευτυχώς υπάρχει ακόμα, γιατί το άλλο το "μεγαλύτεροι ελεύθεροι" δυστυχώς έχει ήδη εξαφανιστεί. Η WWF τους αναζητεί πάραυτα), καλούτσικος στην εμφάνιση, δεν ξέρουμε αν θέλει να κάνει οικογένεια, ξέρει ότι είμαι μεγαλύτερή του και δεν τον πειράζει (ευχαριστώ θεέ μου που μικροδείχνω), και είναι καλό παιδί (όπως με πληροφόρησε ο κοινός γνωστός που μου τον γνώρισε, που άγιο ναχει ο άνθρωπος. Να θυμηθώ να του ανάψω ένα κεράκι).






-Ο παρα-παρα-άλλος του φέισμπουκ είναι ένας γιάπις. Πρώτη φορά συναντώ έναν γιάπι, και μου έκανε εντύπωση το ότι μιλούσε μόνο για την δουλειά του. Και το κυριότερο, αυτό το παιδί (που παρεπιπτόντως το συμπάθησα πολύ, και νομίζω ότι τον λυπήθηκα και λίγο) δεν έχει φίλους. Δουλεύει όλη μέρα και δεν έχει προσωπικό χρόνο καθόλου, οπότε πού να βρεί φίλους. Και ναι, θα πάει μόνος του διακοπές! Δεν έχει παρέα.
Μα τι ζωή που ζούν μερικοί άνθρωποι. Νέος άνθρωπος να δουλεύει μέχρι και 12 ώρες! Πότε θα χαρεί, πότε θα κάνει σχέση, πότε θα χαλαρώσει, πότε θα κάνει οικογένεια και θα χαρεί τα παιδιά του? Πού καταντήσαμε?

Εύχομαι κουράγιο και καλή δύναμη σε όλους τους γιάπιδες, που απ έξω φαίνονται κουστουμάτοι και χαρούμενοι αλλά τα πόδια τους ασφυκτιούν στα παπούτσια μετά από 12 ώρες, και ο σβέρκος τους πιάστηκε από το αιρκοντίσιον και απ το κομπιούτερ, που οι αγκώνες τους πονάν απ το γραφείο, που η μέση τους τους ενοχλεί το βράδυ, που θέλουν να κάνουν κόρτε σε μια κοπέλα αλλά το μόνο που τους βγαίνει ερωτικώς και ηδυπαθώς είναι οικονομικές αναλύσεις και ισολογισμοί....

"...σου κάνω μια κονομική ανάλυση μανάρι μου, σου πετάξω τα μάτια απ όξω" έμοιαζε να θέλει να μου ψιθυρίσει........ και κει τον συμπόνεσα......







Τώρα με το φέισμπουκ δεν έχω καθόλου χρόνο, οπότε τέρμα οι μορφοποιήσεις και τα τοιαύτα...




Παρασκευή, Αυγούστου 01, 2008

'ΕΠΙΛΟΓΕΣ' σπουδαία λέξη.




Ααααλλη φάση.
Οταν έχεις επιλογές τότε αλλάζει η οπτική σου σε ένα θέμα.

Ξαφνικά έχω επιλογές αντρών! Πολλές επιλογές!!!! και ...... δέν θέλω να 'δεσμευτώ' με κανέναν!!! Θέλω να βγώ με άλλους και με άλλους και με άλλους. Διαπίστωσα ότι μου αρέσει να βγαίνω για καφέ με διάφορους (μόνο για καφέ εννοείται.Τίποτα παραπάνω). Να κάνω παιχνίδι, να φοράω κάθε μέρα και διαφορετικά όμορφα ρούχα, να χτενίζομαι διαφορετικά, να βάφω τα νύχια μου άλλο χρώμα κάθε φορά. Τι ωραίο πράγμα!

Πόσο μουλειψε αυτό.

Και για όλα αυτά φταίει το facebook που μου άνοιξε δρόμους επικοινωνίας με ανθρώπους. Ανθρώπους που διαφορετικά δεν θα γνώριζα ποτέ, αφού οι κύκλοι μας δεν συναντιούνται πουθενά.

"Περίεργοι" τύποι υπάρχουν εκεί μέσα και είναι πολλοί, αλλά από τους 100 που θα κάνεις φίλους οι 10 να είναι νορμάλ, φτάνει και περισσεύει. Βέβαια το πράγμα θέλει ψάξιμο και μυαλό. Εγώ έχω σκαρφιστεί διάφορα, έχω στίψει το μυαλό μου για να βρώ σωστούς άντρες, να τους προσεγγίσω έντεχνα, και να τους κάνω friends χωρίς να καταλάβουν ότι τους έχω σταμπαρισμένους. Δεν θα αποκαλύψω τα τεχνάσματά μου. Μόνο ότι έχω κάνει και 3ο ψεύτικο προφίλ, και ότι έχω λιώσει μπροστά στο κομπιούτερ ψάχνοντας μερόνυχτα ολόκληρα. Δεν ήταν εύκολη δουλειά. Ηταν μια κανονική δουλειά, με 8ωρα, διαλλείματα και όλα τα σχετικά. Πιάστηκε η μέση μου στο γραφείο μπροστά στον υπολογιστή, ο καρπός μου έβγαλε κάλο εκεί που πιάνει το ποντίκι, στον ύπνο μου έβλεπα φεισμπουκ φωτογραφίες, εβλεπα εικονάκια και απλικέισονς. Απογοητεύτηκα αλλά και πέταξα απο την χαρά μου άπειρες φορές. Εμαθα να τσατάρω! ποιός εγώ που δεν είχα ιδέα απ αυτά. Βέβαια εκανα τα λάθη μου στην αρχή, αλλά έμαθα. Και γενικώς το πήρα πολύ σοβαρά το θέμα αλλά οι κόποι μου απέδωσαν!




Είχα τελματώσει τόσο καιρό στα ίδια και στα ίδια, και περίμενα να μου πέσει ο γκόμενος από τον ουρανό. Τώρα όμως πήρα τη ζωή στα χέρια μου, με τον δικό μου τρόπο. Ο καθένας όπως μπορεί.

Ετσι και γω.

Δεν υπάρχει άλλος χρόνος για χάσιμο, δεν υπάρχει χρόνος για αυτολύπηση και μιζέρια. Ειμαι αποφασισμένη. Αυτές τις μέρες θα επιλέξω έναν καλό γκόμενο για να περάσω καλά, και κατα πάσα πιθανότητα, αν μου βγεί και σωστός, θα κάνω οικογένεια μαζί του.


Αχ παναγίτσα μου βόηθα και συ.....γυναίκα είσαι και καταλαβαίνεις.