Κυριακή, Απριλίου 06, 2008

Σήμερα κηδεύω ένα όνειρο.







Για μένα, το ντοπάρισμα των Αρσιβαριστών μας δεν είναι μόνο ντροπή και αίσχος. Το νιώθω ως κανονικό έγκλημα.





Στους άλλους τομείς της ζωής, εκτός του αθλητισμού, υπάρχει σίγουρα αναξιοκρατία και χάος παντού.



Πχ ο εφοριακός ζητάει το ‘λαδάκι’ του από σένα για να αγοράσει στον κανακάρη του μια μερσεντές · ο κακός επαγγελματίας ζητάει ο ίδιος να λαδώσει τον εφοριακό για να σώσει τα καράβια του ή το ιδιωτικό τζέτ του · τα κινέζικα προϊόντα κατέκλυσαν την αγορά και μας πνίξαν · οι πολιτικοί και οι βουλευτές κοιτάν την τσέπη τους και πώς θα καταφέρουν να βολέψουν ο καθένας τα παιδιά και τα ανίψια του μέσα σε μια τετραετία · ο κόσμος ψωνίζει βερεσέ, και όταν έρχεται η ώρα να του τα ζητήσεις γίνεται καπνός ή λέει ότι έγινε κάποιο λάθος και ότι δεν σου χρωστάει τόσα πολλά, και αρχίζετε να παζαρεύετε (!!!) τα δικά σου λεφτά · στις πανελλαδικές αλλοιώνονται γραπτά ·

· ελεύθερες κοπέλες κοιμούνται με παντρεμένους και το καταγράφουν κρυφά σε DVD, με μοναδικό στόχο έναν διορισμό στο δημόσιο (τι κάνει ο κόσμος για μια θέση στο δημόσιο!!!! Πολιτικοί, βουλευτές, καθηγητές πανεπιστημίου, όλοι κοιτάν να χώσουν τα παιδιά τους στο Δημόσιο) · η φίλη τρώει τον άντρα φίλης · οι παντρεμένοι κολλάνε στις ελεύθερες και προσπαθούν να τις βγάλουν γκόμενες, αλλά αυτές δεν γουστάρουν τους παντρεμένους και αγανακτούν (αυτά ας τα ακούει η γυναίκα του Πασχάλη γιατί πολύ μας τα πρηξε γενικώς, και να κοιτάξουν οι παντρεμένες να βάλουν χαλινάρι στους άντρες τους που είναι ξαμολημένοι και τρελαμένοι, και όταν έρχεται η ώρα του DNA και της αποκάλυψης μας το παίζουν μυξοπαρθένοι) ·
και γενικώς εκεί έξω γίνεται μπάχαλο.


Ένα απ τα λίγα ακουμπιστήρια είναι ο αθλητισμός. Έτσι και γω, για να ξεφύγω απ τη ζούγκλα του κόσμου, είπα να ασχοληθώ με κάτι το ευγενές που κάνει τον "νου υγιή".



Το άθλημα είναι το δικό μου ναρκωτικό.



Αλλά αυτά τα έχω ξαναπεί. Εκεί ηρεμώ. Το μυαλό μου φεύγει απ την πεζή πραγματικότητα αλλά και είναι ένας καλός λόγος για να προσπαθώ να βελτιώνομαι κάθε φορά. Και πίστευα μέχρι τώρα ότι με το ταλέντο μου και την αγνή προσπάθειά μου θα κατάφερνα κάτι μεγάλο. Είχα ένα όνειρο και γω, την Ολυμπιάδα. Μια Ολυμπιάδα που ίσως κάποτε κατάφερνα να πάρω μέρος.



Όμως μετά την ομαδική (!) αποκάλυψη της χρήσης φαρμάκων από τους αρσιβαρίστες ολόκληρης της «Ντροπίμ Τιμ» κατάλαβα και συνειδητοποίησα επιτέλους την πραγματικότητα. Ότι για να πας στην Ολυμπιάδα ή ακόμα και για να είσαι υποψήφιος για Ολυμπιάδα θα πρέπει να πάρεις απαγορευμένες ουσίες. Η λέξη «καθαρός» είναι άγνωστη για τους Ολυμπιακούς αγώνες. Άρα εγώ έχω αποκλειστεί εκ προοιμίου.

Οπότε ποιό είναι το συμπέρασμα?





Ότι τα όνειρά μου πρέπει να μικρύνουν.





Χά! Άκου τώρα! «Τα όνειρά σου πρέπει να μικρύνουν». Ακου έκφραση!


Μα τα όνειρα είναι μόνο όνειρα, δεν μπορείς να τα περιορίσεις. Πώς να βάλεις όριο στο όνειρο, στην φαντασία? Αφού αυτός είναι ο ρόλος του, αυτό εξυπηρετεί. Να μπορούμε να οραματιστούμε, να φεύγει το μυαλό, να ταξιδεύει, που έχει μείνει εδώ και κοντεύει να σκάσει το καημένο.



Είναι απίστευτο αλλά βούρκωσα γράφοντας αυτό το τελευταίο!!!






Βρώμα και λέρα παντού. Δεν υπάρχει διέξοδος από πουθενά. «Τέρμα τα όνειρα» μου λένε οι ντοπαρισμένοι. «Αν δεν γίνεις σαν εμάς δεν θα μας περάσεις ποτέ, ακόμα και αν είσαι καλύτερη από εμάς. Δικαιοσύνη και αξιοκρατία δεν υπάρχει πουθενά σ αυτόν τον κόσμο, γιατί τα περιμένεις απ τον πρωταθλητισμό?».


Εντάξει, το κατάλαβα, το εμπέδωσα, ευχαριστηθήκατε τώρα?




Ρε Σαμπάνη, νά σε ρωτήσω κάτι, τότε που σε βρήκαν ντοπαρισμένο έκλαιγες και έλεγες ότι ήσουν αθώος και μάλιστα ορκιζόσουν στα παιδιά σου. Το μετάλλιο στο πήραν και από τότε κανείς δεν μίλησε για σένα, ούτε εσύ ο ίδιος. Τι απέγινες? Τα παιδιά σου είναι ακόμα καλά?



Άντε, γιατί το ψέμα και η υποκρισία όλων σας μας έχουν πνίξει. Δεν μπορώ άλλο, πρέπει να αναστενάξω για να βγεί από μέσα μου




Ουυυυυυφφφφφφφφφφφφφφφφφ ....




..... σνιφ....








Το μουσικό ανθολόγιο της gademissas.




Davy Spillane : Καλησπέρα κα gademissa.

gademissa : ...... σνιφ ......? καλησπέρα...... ποιός είστε?

Davy Spillane : Είμαι ο Davy Spillane .

gademissa : Ωωω, κύριε Spillane είστε εσείς αυτοπροσώπως???!!!!!!!!!

Davy Spillane : Καταλαβαίνω την έκπληξή σας για την παρουσία μου εδώ, αλλά ο βαρύς αναστεναγμός σας προκάλεσε μικρού μεγέθους παλιρροϊκό κύμα που έφτασε μέχρι τα παράλια της Ιρλανδίας, όπου εκείνη τη ώρα εγώ αγνάντευα τη θάλασσα, αναζητώντας μια έμπνευση για τον νέο μου δίσκο.

gademissa : Αχ, λυπάμαι που η γνωριμία μας γίνεται κάτω απ αυτές τις συνθήκες .... σνιφ ..... Σήμερα δεν είμαι και πολύ ευχάριστη παρέα ξέρετε.

Davy Spillane : Μα γι αυτό ακριβώς ήρθα. Να σας αφιερώσω την μουσική μου που νομίζω ότι θα απαλύνει λίγο τον πόνο σας. Ακούστε την σας παρακαλώ, αλλά κάντε κλικ στα γράμματα και όχι στο εικονάκι ......






















gademissa
: Ααααααχχχχχχ....... πράγματι ήταν βάλσαμο για την ψυχή μου, σας ευχαριστώ που μπήκατε στον κόπο. Δεν έχω λόγια να σας ευχαριστήσω.

Davy Spillane : Μην ασχολείστε, μόνο που θα ήθελα να σας πω να μην θάβετε έτσι εύκολα τα όνειρά σας. Χωρίς όνειρα ο άνθρωπος δεν μπορεί να ζήσει. Ή, αν θέλετε, κάνετε άλλα όνειρα, βρείτε άλλους στόχους στη ζωή σας.

gademissa : κύριε Spillane, εδώ έκανα αμάν να βρω αυτό το όνειρο που το πίστευα με όλο μου το είναι, που ήταν η κινητήριος δύναμή μου, πώς να βρω τώρα άλλο? Σε τί να πιστέψω?

Davy Spillane : Να πιστέψετε στον εαυτό σας, στους φίλους σας, και ίσως στο τυχερό σας. Το σύστημα στην Ελλάδα μπορεί να σας απογοήτευσε, και η ίδια η Ελλάδα από λίκνο του πολιτισμού μπορεί να μετατράπηκε σε έναν κοινό βόθρο, αλλά μη νομίσετε, παντού σε ολόκληρο τον κόσμο τα ίδια σκατά είναι. Στην Αμερική επικρατεί ο νόμος της σιωπής (μην ξεχνάτε την υπόθεση της BALCO), σε Γερμανία και Ρωσία οι γυναίκες που έπαιρναν τα φάρμακα στην εποχή του "ψυχρού πόλεμου" μετατράπηκαν σταδιακά σε μουσάτους άντρες ή έπαθαν καρδιακές προσβολές.


Μην απελπίζεστε, είστε πολλοί οι καθαροί αθλητές, απλώς τα συμφέροντα είναι μεγάλα και δεν αφήνουν την φωνή σας να ακουστεί. Αν όμως τα παρατήσετε εσείς, ο άλλος και ο παράλλος, ποιος θα μείνει? Μόνο οι ντοπαρισμένοι θα χαίρονται τις χαρές του πρωταθλητισμού? Μόνον αυτοί θα νιώθουν την αδρεναλίνη να τρέχει στο αίμα τους, τους σφυγμούς να χτυπάν κόκκινο, μόνον αυτοί θα πεισμώνουν και θα αγωνιούν για την πρωτιά και το χρυσό μετάλλιο? Ετσι εύκολα θα σας εκτοπίσουν? Ε λοιπόν δε σφάξανε! Θα μείνετε εδώ και θα προσπαθείτε να τους νικήσετε μέχρι τέλους. Ακόμα και αν δεν το καταφέρετε ποτέ, θα μείνετε εδώ όρθια και αγωνίστρια.

Αλλά να είστε πιο χαλαρή. Τώρα που γνωρίζετε την αλήθεια μην ζορίζεστε στις προπονήσεις περισσότερο απ ότι μπορείτε, ενώ ταυτόχρονα κοιτάξτε να ασχοληθείτε και με κάτι άλλο εκτός από το άθλημα. Πχ μια σχέση. Δεν θα ήταν και άσχημα νομίζω. Τι λέτε?


gademissa : Αχ, μα τι ωραία που τα λέτε κε Davy, νιώθω ήδη καλύτερα! Ιδίως αυτά τα τελευταία λόγια σας μου άρεσαν πάρα πολύ. Αλλά κι εκείνο για τη σχέση..... κάτι μου έκανε ............. χμμμ......... από την Ιρλανδία δεν είστε? Όταν με το καλό γυρίσετε πίσω στο Δουβλίνο και συναντήσετε τον Bono των U2 μην ξεχάσετε σας παρακαλώ να του πείτε ότι αν ποτέ αποφασίσει να χωρίσει την σύζυγό του εγώ θα είμαι εδώ, έτοιμη να τον αγαπήσω και να γεννήσω τα υπόλοιπα παιδιά του. Εντάξει? ................




............... κύριε Spillane???...... είστε ακόμα εδώ?....................



Davy Spillane (καθώς απομακρύνεται βιαστικά) : ................. γεια σου gademissaaaaaaa πρέπει να φύγω για να πάω και σε άλλα μέρη του κόσμου όπου ήδη ακούω τον θρήνο των ομογενών, γιατί και τα δικά τους όνειρα σκότωσε η Ντοπαρισμένη Άρση Βαρών ........... γειά σουυυυυυ...............

gademissa (μιλώντας δυνατά για να την ακούσει) : Κύριε Spillaneeeeee. Σας ευχαριστώ για τον χρόνο σας και για τις ιδέες σας .......... πριν φύγετε όμως πείτε μου, το βίντεοκλίπ του τραγουδιού σας είναι το αυθεντικό, έχει την συγκατάθεσή σας ή το έφτιαξε κάποιος άσχετος? Έχει να κάνει όντως με την Tara και τον δρόμο που είναι να περάσει από κείιιιιιιιιιι? Θα ήθελα να το ξέρω γιατί μου αρέσει αυτό το βίντεοκλίπ έτσι που δείχνει την εξοχή, την φύση, την χειρωνακτική εργασία, την θάλασσα. Σε συνδυασμό με τη μουσική σας με ηρεμεί ...........

........ Κύριε Spillaneeeeee ..............



Πάει...... έφυγε. Δεν θα τον ξαναδώ. Όμως χαίρομαι που άφησε το μουσικό του στίγμα εδώ, σε αυτό το blog!