gademissa: Καημένη Αμαλίτσα

My Avatar:

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα μικρό, όμορφο, αθώο και χαμογελαστό σκιάχτρο. Και επειδή ήταν γλυκό και όμορφο ποτέ κανείς δεν το φοβήθηκε, αλλά όλοι το αγαπούσαν. Τα πουλιά ξεκουράζονταν στους ώμους του και τού λεγαν ιστορίες από τους τόπους που επισκέφτηκαν. Οι άνθρωποι ξαπόσταιναν στο χορτάρι του και τού λεγαν τον πόνο ή τη χαρά τους.

Αλλά πάντα στο τέλος όλοι έφευγαν και αυτό έμενε μόνο του, καρφωμένο εκεί, στην ίδια θέση. Γι αυτό κάποτε δεν άντεξε. Φόρεσε τα καλά του, τη λουλουδωτή φουστίτσα του, το χαρούμενο καπέλο του, πήρε την τσαντούλα του που περιείχε το μετάλλιό του, το Blog του, τα βότανα για τον θυροειδή του, όλα δηλαδή τα απαραίτητα για την ευτυχία του και ετοιμάστηκε.

Γιατί το νιώθει, όλο και πιο έντονα τελευταία, ότι όπου ναναι θα αποκτήσει και αυτό ποδαράκια και θα τρέξει, θα τρέξει, θα τρέξει, θα προφτάσει όλους εκείνους που το προσπέρασαν, και θα βαδίσει κι αυτό μαζί τους :-)

Η Αμαλία έφυγε.

Βασανισμένη και κουρασμένη.

Εύχομαι να υπάρχει παράδεισος.

gademissa

Πληροφορίες

My Avatar:

Ξεχωρίζουν

Αρχειοθήκη ιστολογίου

Σάββατο, Μαΐου 26, 2007

Καημένη Αμαλίτσα