Μικρές αγγελίες: Ζητείται ανταλλακτικό προλακτίνης.

Προλακτίνη 1500 !!!!!?????

Δεν μπορεί, δεν μπορεί!
Μέσα σε λίγες μέρες από 70 στα 1500 ?

Στις φλέβες μου κυλάει προλακτίνη και όχι αίμα. Με έχει κατακλύσει. Σε λίγο θα αναβλύζει από τα μάτια και τη μύτη μου. Τη νιώθω που μαζεύτηκε ξαφνικά όλη στο κεφάλι μου. Το καημένο το κεφαλάκι μου διογκώθηκε και βάραινε απότομα. Πάλεται σαν την καρδιά. Το αισθάνομαι ότι φουσκώνει φουσκώνει και σε λίγο θα σκάσει. Σίγουρα κάποιος όγκος υπάρχει στην υπόφυση, που μέσα σε λίγες μέρες έγινε τεράστιος σαν καρπούζι. Πιέζει τα μάτια μου και τον εγκέφαλό μου. Οι βολβοί μου όπου νάναι θα πεταχτούν έξω.
Όχι όχι δεν αντέχω…


Ευτυχώς που το δωμάτιο ήταν πολύ μικρό και έτσι αναγκαστικά είχα σταθεί ακριβώς μπροστά από μια καρέκλα. Τα πόδια μου δεν με βάσταξαν και έπεσα φαρδιά πλατιά στο κάθισμα. Η τσάντα βρέθηκε στο πάτωμα. Όλα γύριζαν. Η τελευταία ανάσα βγήκε και δεν ξαναγύρισε


Δεν μπορεί δεν μπορεί
Αν είναι τόσο ραγδαία η εξέλιξη εγώ θα πεθάνω σε λίγες μέρες!! Πρέπει να πάω να ανάψω κανένα κεράκι ή να κοινωνήσω. Να προλάβω. Από πότε έχω να κοινωνήσω άραγε …
Μα τι σκέφτομαι, κάποιο λάθος θα έγινε. Πρέπει να συνέλθω. Να βάλω τα πράγματα στη θέση τους.

Και συγνώμη, ποιος είναι αυτός ο κύριος που με ενημέρωσε έτσι θρασύτατα? Ξέρει απ αυτά ή είναι κάποιος υπαλληλίσκος? Εγώ ήρθα σε αυτόν για να πληρώσω την εξέταση επειδή νόμιζα ότι είναι ο ταμίας του εργαστηρίου Πυρηνικής Ιατρικής. Αλλά αυτός άνοιξε ξαφνικά τον φάκελο και μου πέταξε το 1500 κατάμουτρα! Έτσι, ξεροσφύρι. Χωρίς προειδοποίηση. Με ποιο δικαίωμα μου το είπε? Τον ρώτησα? Εγώ δεν διαβάζω ποτέ τα αποτελέσματα. Θέλω να μου τα διαβάζει ο καλός μου ο γιατρουδάκος. Πώς τόλμησε αυτό το άτομο να με φέρει στα πρόθυρα εγκεφαλικού?

Και τώρα που είπα για εγκεφαλικό λες να βρίσκομαι όντως στα πρόθυρα? Η υπόφυση είναι κοντά στον εγκέφαλο και τώρα όλα θα ζουλιούνται εκεί μέσα…..



«Ακολουθείτε κάποια θεραπεία?»
«Όχι ακόμα, αύριο θα πάω στον γιατρό. Όμως έχω κάνει μαγνητική η οποία δεν έδειξε κάποιο αδένωμα …» αναφέρω ξεψυχισμένα και με κάποια ψήγματα ελπίδας. «Αλλά, δεν μπορεί κύριε. Πριν από λίγες μέρες ήταν 70. Από δεκάδα πήγα ξαφνικά σε χιλιάδα? … δεν μπορεί … τι συνέβη…»

Κάποιος ας με καθησυχάσει ΣΑΣ ΠΑΡΑΚΑΛΩ. Το αίμα στράγγιξε απ το κεφάλι μου, τα χείλια μου στέγνωσαν.

«Σε πιο εργαστήριο είχατε κάνει την προηγούμενη μέτρηση?»
«Στο Π--Ο»
«Α, μάλιστα …… τότε σύμφωνα με την μονάδα μέτρησης του Π--Ο είσαστε ……… χμμμμμ ……… περίπου στα ίδια, δηλ πάνω κάτω 70»



Αααααχ …… φως στο τούνελ.
Δηλαδή δεν είναι 1500 ακριβώς. Είναι μόλις 70. Θα ζήσω

Κάποτε το 70 φάνταζε τεράστιο, τώρα ακούγεται μηδαμινό. Τώρα το 70 είναι μια ΤΕΡΑΑΑΑΣΤΙΑ ελπίδα
Όμως που θα φτάσει αυτό? Κάθε προηγούμενη μέτρηση θα είναι και η καλύτερη? Δηλαδή κάθε επόμενη και χειρότερη?

Μα εγώ νιώθω περδίκι. Φαίνομαι και νιώθω υγιής. Ο θυρεοειδής σταδιακά υποχωρεί, η θυλακιοτρόπος έσιαξε και τώρα βρήκε να χαλάσει η προλακτίνη? Το ένα θα χαλάει και το άλλο θα φτιάχνει? Μια ισορροπία δεν μπορεί να υπάρξει εδώ μέσα? Και για να βρώ ισορροπία θα πρέπει να πάρω φάρμακα? Από τώρα? Εγώ που δεν έπαιρνα ποτέ, θα γίνω σαν τους γέρους που πίνουν κάθε ώρα και από ένα. Ένα το πρωί για τον θυρεοειδή, ένα το βράδυ για την προλακτίνη και ποιος ξέρει τι άλλο θα μου προκύψει τώρα που πήρα την κάτω βόλτα…

Φταίει η ηλικία? Μεγαλώνω αλλά δεν το παραδέχομαι? Είναι το γραφτό μου, η έλλειψη σχέσης άρα χαράς στη ζωή μου, η διατροφή ή το τσιγάρο? Μήπως φταίνε οι γύροι, τα τσίζμπεργκερ και τα Δρακουλίνια? Αυτά είναι γεμάτα συντηρητικά, χρωστικές και εκείνα τα περίεργα Έψιλον. Λες να με πεθάνουν τα φαγητά τελικά?
Ή είναι οι προπονήσεις που μου κάνουν το κακό? Μήπως εξαντλείται ο οργανισμός μου και δεν το καταλαβαίνω?

Να ρωτήσω αύριο τον γιατρό για όλα αυτά και μάλλον θα πρέπει να ενημερώσω και τον προπονητή μου.
Ω ρε πουσ…η! Και δεν ήθελα να το μάθει κανείς. Θα παρακαλέσω τον προπονητή να μην το πει πουθενά. Δεν θέλω να με λυπούνται ή να με βλέπουν σαν μελλοθάνατη. Όμως αν του το πω μήπως με βγάλει από την ομάδα? Θέλει σκέψη το πράγμα αλλά πρώτα να το συζητήσω με τον γιατρό........



… 70 … τι υπέροχο νούμερο…