LSD σε συσκευασία φαρμάκου.

«Αντί για χάπια θα προτιμούσα γιατρέ μου να κάνω και άλλες εξετάσεις να βρούμε την πηγή του προβλήματος»

«Αφού η υπόφυση είναι καθαρή και οι λοιπές εξετάσεις είναι καλές, παίρνουμε το χάπι για 6 βδομάδες, και επαναλαμβάνουμε την εξέταση. Τότε τα ξαναλέμε και χαράζουμε την ανάλογη πορεία. Θα το παίρνετε το βράδυ πριν κοιμηθείτε μετά από ελαφρύ γεύμα.»

Μάλιστα. Το έλαβα το μήνυμα.

«Ένα φρούτο ή μια φρυγανιά θεωρείται ελαφρύ γεύμα γιατρέ? Πάντα το είχα απορία αυτό. Γιατί ξέρετε προσέχω την διατροφή μου και τα βράδια δεν τρώω τίποτα…(αυτή τη δίαιτα κάποιος την καταράστηκε)»

«Ένα ποτήρι γάλα ή ένα γιαούρτι και μια φρυγανιά είναι καλά. Όμως έχετε υπόψην ότι μπορεί να νιώσετε κάποια ζάλη. Μην ανησυχήσετε, συμβαίνει κάποιες φορές.»

Ωχ, αυτά μου λειπαν στα καλά του καθουμένου….



Περπατώ και το σκέφτωμαιιιι
Κι ειν΄ αυτό επικίνδυνοοοο


Σηκώνω το βλέμμα και ένας σταυρός. Σώσον κύριε τον λαόοον σου ….

Φαρμακείο. Μπαίνω. Ακουμπώ στον πάγκο με τους αγκώνες, καμπούρα, κεφάλι χυμένο κάτω, μαλλί πέφτει ανάποδα και κρύβει φάτσα (ευλογημένη κουρτίνα), πέφτω σε βαθιά περισυλλογή ενόσω εξυπηρετούν τους άλλους. Ήρθε η σειρά μου. Δίνω την συνταγή χωρίς λόγια, χωρίς περιττές κινήσεις. Το Φέρνει. Το Παίρνω. Βγάζω 5 ευρώ. Τα βλέπει και γουρλώνει. Θέλει το φάρμακο πίσω. Το νιώθω. Με αναγκάζει να την κοιτάξω εξεταστικά.

«Ξέρετε κυρία είναι λιγάκι ακριβό το φάρμακο. Χμ, 45 ευρώ.»

Και τι νόμιζε ότι δεν έχω? Ή από την όψη μου με πέρασε για καμιά αλλοπαρμένη και σκιάχτηκε? Χωρίς λόγια βγάζω 50 ευρω.

« Να σας πω μόνο ότι μπορεί να νιώσετε κάποια αδιαθεσία, μην ανησυχήσετε.»

«Συγνώμη αδιαθεσία ή ζαλάδα? Έχει διαφορά το ένα από το άλλο»

«Κάποτε συμβαίνει το ένα και κάποτε το άλλο» (διπλωματική απάντηση, σωστήηη)

Έρχεται η μεγάλη, η έμπειρη, η γριά, η τσατσά-φαρμακοποιά. Το βλέπει, χαμογελά με τα κατακκόκινα γυαλιστερά χείλη της και μου λέει:

«Μπορεί να νιώσεις κάποιες παραισθήσεις αλλά μην τρομάξεις»
(Το σ πολύ συρτό)

Παραισθήσεις? Μην τρομάξω? Σουρεάλλλλ

«Συγνώμη αλλά χρησιμοποιείτε την σωστή λέξη? Μιλάμε για παραισθήσεις κανονικές?»
(Και ο ενικός προς τι?)

«Χαχα.. τρόπος του λέγειν παιδί μου … να, ίσως να νομίζεις ότι είσαι εκεί αλλά να είσαι εδώ. Αν έχεις παιδάκια και σηκώνεσαι το βράδυ … όχι?.... καλά αλλά αν σηκωθείς το βράδυ και νομίζεις ότι αλλού πατάς και αλλού βρίσκεσαι μην τρομάξεις. Σου το λέω από τώρα για να το ξέρεις »

Σας ευχαριστώ κυρία, σύζυγε του Φρανκενστάιν που φοράτε έναν τόνο πατσουλί για να κρύψετε την μυρωδιά της φορμόλης…

«Αχ ναστε καλά που μου το είπατε. Εγώ θα νόμιζα ότι έπαθα αλλεργικό σοκ και θα καλούσα όλο μου το σόι σε βοήθεια, χαχααχχχμμ…»



Φεύγω χειρότερα από ότι με τον γιατρό
Αν είμαι η περίπτωση των παραισθήσεων πάει το Ολυμπιακό μετάλλιο ( καλά, μόνη μου τα λέω μόνη μου τ’ακούω). Και το ξερα ότι θα πρέπει να το πω στον προπονητή.

Φτούυυ, ξέχασα να ρωτήσω τον γιατρό ! Θα επηρεαστεί η απόδοσή μου ή όχι? Πάντα προετοιμάζω λίστα ερωτήσεων αλλά όταν μπω στο ιατρείο τα ξεχνάω όλα και τα ξαναθυμάμαι όταν είναι αργά.

Παλιοπρολακτίνη με κατέστρεψες.
Βέβαια αυτό με τις παραισθήσεις όσο το σκέφτομαι δεν είναι και τόσο τρομερό. Με νόμιμα φαρμακάκια θα κάνω και κεφάλι. Λες να νιώσω ότι πετάω? Λες να με ταξιδέψουν σε άλλους κόσμους? Όπως σε κάτι ταινίες του ΄70 που έπαιρναν LSD και τά βλεπαν όλα σαν σε παραμορφωτικούς καθρέφτες. Κάτι τύπισσεςπου χόρευαν χαρούμενες πέρα δώθε με τα χέρια ανοιχτά, ξεμαλλιασμένες, χαμογελαστές και ευτυχισμένες ενώ ο ήχος ήταν ξέμπαρκες νότες σαν στριγκλιές, και περίεργες συγχορδίες κιθάρας. Ψυχεδέλια που λένε. Ψιλογουστάρω αν και δεν θα πρεπε.


Πωπωωω με τέτοια κούραση που τραβάω ούτε η αρρώστεια μπορεί να με ταρακουνήσει...