Τετάρτη, Φεβρουαρίου 07, 2007

«π»




Αυτά τα λίγα που θα γράψω θα τα καταλάβει μόνο κάποιος που έχει δει το έργο «π».


Πρωταγωνιστής: Sean Gullette
Σκηνοθέτης: Darren Aronofsky

(δεν ήξερα ούτε τον έναν ούτε τον άλλον)


Νοίκιασα την ταινία γιατί νόμιζα ότι θα είναι θρίλερ, αλλά μου βγήκε ένα αλλιώτικο έργο. Θάλεγα πως είναι για ιδιαίτερα γούστα, ασπρόμαυρο, χωρίς πολλή δράση, με λίγους ηθοποιούς, και ίσως λίγο κλειστοφοβικό.

Τελικά μου άρεσε πάρα πολύ.



Η υπόθεση:

είναι λέει ο Μαξ ένας νέος, φτωχός, που είναι κάτι σαν ιδιοφυία στα μαθηματικά, κλεισμένος στο σκοτεινό και σχετικά βρώμικο διαμέρισμά του, το οποίο είναι γεμάτο καλώδια και κομπιούτερ. Προσπαθεί να βρει ένα νούμερο, έναν αριθμό που είναι αποτέλεσμα κάποιας άγνωστης αριθμητικής επεξεργασίας. Αυτό το νούμερο είναι ένας πολύ σημαντικός αριθμός με πολλά ψηφία και το θέλουν όλοι, από χρηματιστές και μεγάλες εταιρίες μέχρι θρησκευτικές οργανώσεις. Είναι ένας αριθμός που αν ξέρεις πώς να τον διαβάσεις σου ανοίγει πολλές πόρτες. Κάποιες από αυτές τις πόρτες ίσως είναι ακόμα άγνωστες ή κρυφές.



Ο Μαξ το θέλει μόνο για την γνώση. Ούτε δόξες, ούτε τιμές, ούτε λεφτά. Η γνώση τον ενδιαφέρει και τίποτα άλλο.

Τρελός ξετρελός, μόνο αυτός μπορούσε να βρεί τον πολύτιμο αριθμό. Και βλέπουμε τον προσωπικό του αγώνα για να βρει το ζητούμενο, και την μεγάλη πάλη που γίνεται μέσα στο μυαλό του σε όλη αυτή τη διαδρομή.




Αυτό που μου άρεσε ιδιαίτερα στην ταινία βρίσκεται προς το τέλος. Και το είδα βέβαια ως συμβολισμό:

Οι Πλούσιοι και οι Γέροι, οι κατά κόσμον «σοφοί», ήθελαν με αυτόν τον αριθμό να αποκτήσουν όλη τη δόξα. Ήθελαν να είναι αυτοί οι εκλεκτοί. Ήθελαν να ‘ξεζουμίξουν’ το δικό μας παλικάρι, και με το ζουμί του να αλειφτούν και να λάμψουν. Νόμιζαν ότι όλοι οι άλλοι άνθρωποι είναι άψυχα εργαλεία στα χέρια τους. Όλοι είναι όργανα των δικών τους σκοπών. Αυτοί, και μόνο αυτοί είχαν σημασία.

Όμως ο πρωταγωνιστής τους ‘την είπε’:


«It was given to me»

«I was chosen»

Τους φώναζε



Και μαζί του φώναζα και γω

«It was given to him»

«He was chosen»


Ναι, αυτή η μοναδική στον κόσμο γνώση δόθηκε σε αυτόν το τρελαμένο, τον εγκλωβισμένο στο μυαλό του, τον σχεδόν παρανοϊκό. Αυτός επιλέχθηκε από πάνω. Και γιατί όχι παρακαλώ? Ποιός είναι εκείνος που θα κρίνει Τα Άνωθεν του ανθρώπου (αν υπάρχουν)? Ποιός άνθρωπος ποτέ είναι σε θέση να κρίνει την αγνότητα ενός άλλου ανθρώπου? Άσε που νομίζω πως μόλις ένας άνθρωπος πιστέψει ότι είναι ο ίδιος αγνός, χάνει την αγνότητά του αυτοστιγμή.

Αυτοί οι Πλούσιοι, οι Δυνατοί και οι Φαντασμένοι δεν αρκούνται στα τόσα πολλά που έχουν, αλλά τα θέλουν ΟΛΑ. Αυτό το "ολα" όμως δεν θα το πάρουν σε βάρος της δικής μου ζωής και υγείας. Αυτό το "ολα" στηρίζεται στα δικά μου πόδια και εγώ δεν σκοπεύω να τους το δώσω αμαχητί.





Ναι, εσείς οι μεγάλοι και οι τρανοί.

Εσείς οι πολυδιαβασμένοι και οι σοφοί.

Εσείς οι επηρμένοι.

Εσείς που τάχα φιλοσοφείτε αλλά τελικά αερολογείτε εντέχνως με τις ώρες.

Εσείς που νομίζετε ότι είστε προορισμένοι για μεγάλα έργα.

Εσείς που κατακρεουργείτε τα όνειρα και το μέλλον μας.

Εσείς οι πρήχτες των απλών ανθρώπων....... σε σας το λέω ......





...... ΔΕΝ είστε εσείς οι εκλεκτοί και ΟΥΤΕ θα γίνετε ποτέ ..... που να σκάσετε απ το κακό σας.