Είναι κάποιες μέρες………

Είναι μερικές μέρες που δεν θέλω να σηκωθώ από το κρεβάτι. Που δεν θέλω να βγω έξω στην ζούγκλα της πόλης. Δεν θέλω να βγω στο τρελοκομείο της ζωής. Θέλω να είμαι σπιτάκι μου και να σκέφτομαι, ή να ακούω μουσική, ή να βλέπω dvd όλη μέρα και να ξεχνιέμαι.

Όμως αναγκαστικά ξεχύνομαι αλλόφρων στους δρόμους. Γίνομαι και γω ένα αρπακτικό. Γίνομαι ένα ζώο μες στα ζώα. Μια τρελή μες στους τρελούς. Και όταν γυρνάω στο σπίτι είμαι αποκαμωμένη από όλες τις απόψεις.


Αλλά τότε σκέφτομαι ότι είναι καλύτερα που βγήκα έξω και πάλεψα και σήμερα. Καλύτερα από το να κάθομαι στο σπίτι και να ζω στον όμορφο αλλά ψεύτικο κόσμο μου. Στα όνειρά μου.





Την σκληρή πραγματικότητα πρέπει να την αντιμετωπίζουμε ακόμα και με το ζόρι. Μας κάνει καλό αν θέλουμε να επιβιώσουμε. Αλλιώς είμαστε χαμένοι....