Αχ convinsed μου σε τι γλυκό μπελά μ έβαλες!!! Ποιο απο τα τόσα που με χαρακτηρίζουν να πρωτοδιαλέξω?
Μετά από πολλή σκέψη ιδού μερικά :
1. Είμαι ένας Τζίμ Κάρεϋ με τη μορφή της gademissas.
Έχω ένα ιδιαίτερα εύπλαστο πρόσωπο. Από μικρή είχα την ικανότητα να κάνω διάφορες καρτουνίστικες γκριμάτσες ή να φτιάχνω με το πρόσωπό μου πρόσωπα ηθοποιών. Ο τρόπος που το κάνω είναι πχ να φέρνω το ένα φρύδι πάνω και το άλλο κάτω ή κατά περίεργο τρόπο κάνω την μύτη μου να φαίνεται σαν τεράστια μελιτζάνα ή κάνω το στόμα μου φαφούτικο και τα χείλη μου σαρκώδη. Επίσης κουνάω τα αυτιά μου ανεξάρτητα το ένα με τι άλλο ή ζορίζω το πρόσωπό μου τόσο που βγάζω απίστευτες αλλά ελεγχόμενες ρυτίδες, και άλλα διάφορα.
Κάποιες φορές είναι τόσο καταπληκτικά τα πρόσωπα που βγάζω, που κάθομαι στον καθρέφτη και πραγματικά με θαυμάζω απορημένη. Κατά καιρούς έβγαλα το πρόσωπο της Ζωής Λάσκαρη, του Τζανετάκου, της Χάρις Αλεξίου, της Ντόρας Μπακογιάννη, ενός παιδιού υποσιτισμένου στην κατοχή (από αυτά που βλέπουμε στις ασπρόμαυρες φωτογραφίες !!!) και πολλά πολλά άλλα πρόσωπα. Αυτήν την ικανότητά μου βέβαια τη ξέρουν ελάχιστα άτομα, δηλαδή η ‘ατρόμητη’ φίλη μου και η φίλη η ‘ξενιτεμένη στην Αθήνα’. Δεν τόλμησα ποτέ να την αποκαλύψω στους υπόλοιπους γιατί φοβάμαι να τσαλακώσω και να ασχημύνω το γυναικείο μου πρόσωπο με όλα αυτά τα αστεία ή κάποιες φορές τρομερά προσωπεία.
Επίσης μιμούμαι φωνές ηθοποιών ή ζώων. Δεν ξέρω πώς το κάνω αλλά το κάνω πολύ καλά. Ειδικά στο γαύγισμα του σκύλου αφιερώνω. Και θυμάμαι μάλιστα ένα χαρακτηριστικό περιστατικό:
Ήταν καλοκαίρι και ήμασταν με την ‘ατρόμητη’ φίλη μου καλεσμένες στο παραθαλάσσιο εξοχικό ενός γνωστού. Βαδίζοντας λοιπόν προς το σπίτι του εκεί στη εξοχή, περάσαμε από το διπλανό οικόπεδο που στην αυλή του είχε ένα μικρό και φαινομενικά ήρεμο σκυλάκι. Ξαφνικά η φίλη μου γνωρίζοντας την κλίση μου προς το γαύγισμα, μου ζήτησε να εξασκήσω το ταλέντο μου για να διαπιστώσουμε ιδίοις όμασι αν όντως το κάνω καλά. Βάζω λοιπόν όλη την τέχνη μου και μέσα στη μεσημεριανή σιγαλιά της εξοχής όπου μόνο τα τζιτζίκια την διέκοπταν, ξεκινάω με ένα ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ γρύλισμα που το εξελίσσω σε τρελό και άγριο γαύγισμα διαρκείας.
Και ωωωω Θεοί ......
Το σκυλάκι αφηνίασε. Έτρεξε προς τα πάνω μας ουρλιάζοντας και ορμούσε μανιασμένο, σχεδόν λυσσασμένο στην περίφραξη δαγκώνοντάς την με μανία λες και ήθελε να την διαπεράσει και να μας ξεσκίσει. Τρελαθήκαμε από τον φόβο τόσο που σαν τρελές τρέξαμε στο σπίτι του γνωστού μας και χτυπούσαμε πόρτες και παράθυρα να μας ανοίξει γρήγορα για να βρούμε καταφύγιο, μην τύχει και πηδήξει το ‘θηρίο’ την περίφραξη και μας κατασπαράξει.
Φαίνεται με το γαύγισμα που έκανα, μη γνωρίζοντας τη γλώσσα των σκύλων, το έβρισα κανονικά και άσχημα και το σκυλάκι μάλλον προσβλήθηκε βαριά .....
2. Εχω μεγάλο πάθος με την Βουγιουκλάκη.
Τώρα μου πέρασε λίγο αλλά εξακολουθεί να υπάρχει σε μεγάλο βαθμό. Την εποχή που υπήρχαν ακόμα οι κασέτες και γράφαμε ή ανταλλάσσαμε μεταξύ μας, όταν κάποιος μου ζητούσε να του γράψω καμιά, αναγκαστικά πλήρωνε και τα....... «διόδια».«Διόδια» ήταν 2 τραγούδια της Βουγιουκλάκη δικής μου επιλογής που του έγραφα μέσα στην κασέτα με το "έτσι θέλω", ασχέτως τι τραγούδια θα περιείχε η κασέτα. Ήθελα όλοι να έχουν τη φωνή της στο σπίτι τους για να ανακαλύψουν το πόσο καταπληκτική ήταν. Και οι φίλοι μου γνωρίζοντας το πάθος μου, μου έκαναν παντα το χατίρι να την ακούν. Αν και τώρα, μετά από τόσα χρόνια μου εκμυστηρεύτηκαν ότι το έκαναν με το ζόρι μόνο και μόνο για να μην με κακοκαρδίσουν ..... (καλά μου φιλαράκια)
3. Σε σχέση με τους άντρες κινούμαι σε 2 άκρα.
Στο στάδιο της πρώτης γνωριμίας και του φλερτ έχω τεράστια ανασφάλεια, όμως μέσα σε μία εγκατεστημένη σχέση αναπτύσσω όλες τις χάρες και αρετές που ξέρω ότι έχω και τότε η αυτοπεποίθησή μου χτυπάει κόκκινο.
4. Κατά καιρούς είχα πολλά κατοικίδια.
Εκτός από τα συμβατικά (γάτα, ψάρια, χάμστερ, παπαγαλάκια, κουνελάκια) στο σπίτι μας βρήκαν ένα ζεστό μπώλ φαΐ και 2 νυχτεριδάκια, μωρά καρακαξάκια, αλεπού, γλάρος, σκαντζόχοιρος και ναι! ακόμα και ένα μικρό ποντικάκι.
Παναγίτσα μου, τώρα που το σκέφτομαι ζωολογικός κήπος ήταν το πατρικό μου .....
5. Και τώρα θα αποκαλύψω κάτι που δεν έχω πει ποτέ σε κανέναν.
Όταν τύχει να κάνω μακρινά ταξίδια μόνη, η μεγαλύτερή μου απόλαυση είναι να σταματάω στα εστιατόρια-καφέ της εθνικής οδού. Όχι όμως τα καινούργια όπως ο Σείριος ή οι μοντέρνοι σταθμοί με τα πολλά κυριλέ μαγαζιά, αλλά τα παλιά και φθαρμένα, τα ξεχασμένα από το χρόνο που περιμένουν εμάς τους περαστικούς ταξιδιώτες για να αποκτήσουν ζωή. Μ αρέσει που σε αυτά τα μέρη όλοι έχουν το νου τους στο ταξίδι και δεν σε παρατηρεί κανείς. Κάθομαι λοιπόν με το καυτό κυπελάκι καφέ στο ένα χέρι και στο άλλο το τσιγάρο και χάνομαι στις σκέψεις μου ...... καύλα!!!!
Αυτά τα ολίγα προς το παρόν. Με τον καιρό θα αποκαλύπτω και περισσότερα για μένα. Ομως τώρα πολύ θα ήθελα να μάθω για τους 5 skeletons in the closet των
gerontakos, reef, και sketo katharma
