Να κοιτάμε όχι μπροστά, ούτε πίσω, αλλά ψηλά. Πολύ ψηλά

Ενώ οι μέρες μου κυλάν αργά η μία μετά την άλλη, ίδιες και απαράλλαχτες.

Ενώ δεν βρίσκω κανένα ουσιαστικό ενδιαφέρον πουθενά και γι αυτό κάποιες φορές το ψάχνω με το ζόρι σε μια ταινία, σε μία έξοδο, ή σε ένα πρόσωπο, ή σε ένα κουτσομπολιό.


Ενώ όλα είναι τα ίδια και τα ίδια, ακόμα και οι φίλοι μου κάποιες φορές είναι όχι μόνο οι ίδιοι αλλά πισωγυρνάν σε άσχημους και ανήθικους εαυτούς τους, και περιμένω πότε θα συνέλθουν χωρίς δυστυχώς να μπορώ να επέμβω.


Ενώ ακόμα και ένα ρουτινιάρικο προληπτικό τέστ υγείας ανασύρει μαύρες μνήμες και γίνεται από στιγμιαίο τέλος -μια νέα αρχή.


Ενώ η καθημερινή ρουτίνα μου δίνει την αίσθηση ότι ο χρόνος με έχει λυπηθεί και έχει σταματήσει, αλλά ξαφνικά ξυπνάω κάθιδρη μες στη νύχτα με το τικ-τακ να κοπανάει τον εγκέφαλό μου.


Ενώ ο καθρέφτης με καθησυχάζει, αλλά οι ρυτίδες των συνομήλικών μου με τρομοκρατούν.

Ενώ οι φίλοι και γνωστοί προχωράν τη ζωή τους και νιώθω ότι με προσπέρασαν, και εγώ έχω μείνει πάλι πίσω να τους βλέπω να απομακρύνονται όλο και περισσότερο.

Ενώ η ζωή είναι τσιμεντένια σ αυτή την πόλη και οι ανάσες δηλητηριασμένες που κονταίνουν το μέλλον μου και 'καπνίζουν' τη ζωή μου.





Τότε έρχεται στα ξαφνικά το ευλογημένο Άθλημά μου, και μια πολύ καλή επίδοσή μου μου δίνει φτερά και με απογειώνει σαν πύραυλος.



Δίνει νόημα στη ζωή μου.

Με ξανακάνει καλή και ευγενική με όλους και προπάντων με τον εαυτό μου.

Γλυκαίνει το βλέμμα μου και μαλακώνει την καρδιά μου.

Δίνει χρώμα στον ασπρόμαυρο κόσμο μου.

Με γεμίζει δύναμη, πίστη και υπομονή.

Με καθησυχάζει, με ηρεμεί, και μου λέει ότι μπορώ να καταφέρω τα Πάντα.

Μου αποδεικνύει ότι τίποτα και κανείς δεν πάει χαμένος.

Ότι όλα είναι πιθανά σ αυτή την ταπεινή ζωή.

Ότι υπάρχει μέλλον και μάλιστα φωτεινό.



Πανελλήνιο σουρχομαι δριμύτερη! Πιο γερή και πιο δυνατή από ποτέ. Πιο πείσμων και πιο λυσσασμένη από τότε που με πρωτογνώρισες. Όλη η σκέψη, όλη η δύναμη, όλη η μοναξιά ενώνονται σε έναν κοινό στόχο.



Το Πανελλήνιο



Αυτή τη στιγμή πετάω μακριά από αυτή τη μίζερη, άχαρη, ποταπή και μικρή Γη μας και ταξιδεύω με ταχύτητα φωτός σε άλλους κόσμους και άλλους γαλαξίες. Σας παρακαλώ μη με παίρνεται στο κινητό, μη με απασχολείτε με τα γκομενικά σας, μη με μπλέκετε σε ίντριγκες και διαμάχες, μη μου μιλάτε για δουλειές και υποχρεώσεις, μη μου μιλάτε για εχθρούς συνομωσίες και πολέμους, μη μου μιλάτε για λογική και σύνεση.


Μη μου "το ταξίδι" τάρατε.

Είμαι αλλού.



Γιούπιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιι