Ναι, καλά διαβάσατε αγαπητές μου φίλες. Όλες εσείς που θρηνείτε τον άδικο χαμό αυτού του παλικαριού, του ατέλειωτου κορμιού, του 2 μέτρα πόδι , 5 στρέμματα πλάτη και πέτρινους κοιλιακούς κατάλληλους μόνο για αγκαλιές, ναι εσείς λέω σταματήστε το κλάμα επι τόπου. Ο Λεωνίδας ΖΕΙ !!!!
Ήδη στην Αμερική γυρίζεται το «300. Η αληθινή ιστορία» (Νο 2) με πρωταγωνιστές τους 300 και μοναδική πρωταγωνίστρια την ανεπανάληπτη, και κατά γενική ομολογία ταλαντούχα, καταπληκτική και πανέμορφη Ελληνίδα κουκλάρα την Gademissa Katsikopodarou. Χαρακτηριστική είναι η ατάκα της Gademissas από την νέα ταινία όπου φωνάζει στους 300 “Spartiaaans. Τonight- you’ll dine- in my- AAAAAAARMS” η οποία και θα αποτελέσει το τρέϊλερ του sequel.
Φήμες λένε ότι ο πασίγνωστος Gerard Butler (ο κατά κόσμον Leonidas) την ερωτεύτηκε κεραυνοβόλα από την πρώτη στιγμή που την αντίκρισε στα γυρίσματα. Μάλιστα ακούγεται ότι ήδη από τις πρώτες μέρες της γνωριμίας τους εκτίμησε τον καθάριο χαρακτήρα της εκτός από τα άλλα πλούσια χαρίσματά της, και τη ζήτησε σε γάμο χαρίζοντάς της ένα διαμαντένιο δαχτυλίδι 800 καρατίων, κληρονομιά της προπρογιαγιάς του λαίδης Ritch της Σκωτίας (της γνωστής οικογενείας).
Όμως η Gademissa πιστή στις αρχές της ενάντια στον γάμο-θηλιά, αρνήθηκε ευγενικά τα πλούτη, τη δόξα και τις πιθανές παχυλές διατροφές και του ζήτησε μόνο την αγνή και άδολη αγάπη του. Ο "Λεωνίδας" δεν πίστευε στα αυτιά του, και όπως μαρτυρούν άτομα του περιβάλλοντός του αναφώνησε « ώστε υπάρχουν στ αλήθεια τέτοιες γυναίκες?!!!!» και απόθεσε τους κοιλιακούς του στα πόδια της ηρωικής Gademissas.
Τότε η Gademissa έσκυψε, τον φίλησε τρυφερά και τον σήκωσε λέγοντάς του
«Αγαπημένε μου Λεωνίδα, δεν σε θέλω μόνο για τους κοιλιακούς σου, αλλά για όλο το κορμί σου» και το τι έγινε δεν περιγράφεται. Αναστέναξαν τα παρασκήνια. Γκρεμίστηκαν τα σκηνικά. O "Λεωνίδας" σαν πούπουλο πετούσε την χαμογελαστή Gademissa δεξιά και αριστερά και μετά ορμούσε κατά πάνω της με αυτά τα απίστευτα σαλταρίσματα που έκανε και στην ταινία (ξέρεις ντε, αυτά με το γκρό πλαν από κάτω) και έπεφτε μαινόμενος στην ηρωίδα Ελληνίδα Gademissa, η οποία από καιρό τώρα εξασκούνταν για την αγκαλιά του σηκώνοντας βάρη και διαβάζοντας μανιωδώς αρχαία Ελληνικά.
Λίγα λόγια για το sequel.
Η αρχαιολογική σκαπάνη έφερε στο φώς νέα ευρήματα που αλλάζουν τα ιστορικά δεδομένα για την μάχη των Θερμοπυλών. Σύμφωνα με τα ευρήματα αυτά, οι Αθηναίοι έκαναν εκείνο τον καιρό πειράματα και κατασκευές για ένα υποτυπώδες αρχαίο υποβρύχιο (το πρώτο ιστορικά) που το ονόμασαν «Υποτηνθάλατταν». Ήταν βλέπεις άσσοι στην ναυσιπλοΐα και στις θαλάσσιες κατασκευές γενικότερα . Κατασκεύασαν λοιπόν εκείνο τον καιρό το πρόχειρο υποβρύχιο και το έστειλαν να παραλάβει στα κρυφά τους 300. Δεν το έκαναν για καλό βέβαια (εννοείται!!!). Κατά βάθος μισούσαν τους Σπαρτιάτες αλλά ήθελαν να το παίξουν καλοί και να φανούν ήρωες στους υπόλοιπους Έλληνες. Ήξεραν ότι αυτή η προχειροκατασκευή ήταν σαχλαμάρα και ότι μάλλον θα βυθίζονταν. Έστειλαν λοιπόν το ψευτοϋποβρύχιο γελώντας και κοροϊδεύοντας.
Την κρίσιμη στιγμή προς το τέλος της μάχης, ο Λεωνίδας με το καταπληκτικό αετίσιο βλέμμα του (αααααχ) είδε το «Υποτηνθάλατταν» αραγμένο εκεί ανάμεσα στα βράχια.
«Αθήναιαιαιιιιιιιιιιι?????» Ρώτησε φωναχτά.
«Ναι ρε κωλοσπαρτιάτη γαμώ το κεράτιόν μου, τι ερωτάς και μας μαρτυράς? Αφού μας οράς. Πάρτε τα ποδάρια σας πριν μας φάνε μπαμπέσικουμ!!!» του απάντησε ο πλοίαρχος επίσης φωναχτά.
Και τρέξαν πίσω από τα βράχια. Επιβιβάστηκαν γρήγορα γρήγορα και καταδύθηκαν. Οι "ξέρξες" χαμπάρι δεν πήραν. Τους είδαν που χάνονταν πίσω από τα βράχια αλλά μετά δεν τους έβρισκαν με τίποτα. Πίστεψαν ότι ήταν ομαδική αυτοκτονία των 300 με πνιγμό, αλλά επειδή δεν υπήρχαν πτώματα εφεύραν τον γνωστό θάνατό τους και τον διέδωσαν παντού, έτσι, για να έχουν απτές αποδείξεις. Βάλαν δηλαδή για πεθαμένους (αφού τους αποθάνανε) κάποιους "ξέρξες" που μοιάζαν στους 300 φυσιογνωμικά. Βέβαια έγινε διαγωνισμός για την επιλογή του "Πιο Spartas κι απ τους Spartas". Για την επιλογή των σωσίων μοναδικό μέλος της κριτικής επιτροπής ήταν ο Εφιάλτης που γνώριζε καλά τους 300. Φυσικά αντιδράσεις και διαμαρτυρίες για ευνοϊκή μεταχείριση υποψηφίων υπήρξαν και τότε, όπως άλλωστε συμβαίνει σε κάθε διαγωνισμό, αλλά τα κείμενα μαρτυρούν ότι ο διαγωνισμός ήταν αδιάβλητος.
Τα αρχαία κείμενα που ήρθαν στο φως και φέρουν την υπογραφή της Πρώτης γυναίκας Ιστορικού όλων των εποχών της λεγόμενης Γαδέμισσας της Θαρραλέας, ξεκαθαρίζουν σε αυτό το σημείο τι ακριβώς έγινε με τον Λεωνίδα. Της οποίας να σημειώσουμε, το ογκώδες έργο που ήταν καλά κρυμμένο σε υπόγειες κρύπτες κοντά σε σπηλιά των Θερμοπυλών και ανακαλύφθηκε αυτές τις μέρες, μελετάται επισταμένως και όταν ολοκληρωθούν οι μελέτες θα προβούμε σε επίσημες ανακοινώσεις.
Αναφέρει λοιπόν ότι τους 300 τους βοήθησε ο θεός Αίολος με άπνοια, και έτσι παρόλο το πρωτόγονον της κατασκευής του το «Υποτηνθάλατταν» κατάφερε να κινείται πολύ κοντά στην επιφάνεια της θάλασσας. Για κινητήριο μηχανή είχαν τους δούλους που φορούσαν κάτι κατασκευές σαν βατραχοπέδιλα και τα κουνούσαν συνέχεια, και με κούφια καλάμια που η μία άκρη ήταν στα στόματα και η άλλη στην επιφάνεια ανέπνεαν. Και έτσι κατάφεραν και ως εκ θαύματος Ποσειδώνα έφτασαν ως την Αθήνα ζωντανοί!!!!!
Εκεί, για να μην χαλάσουν την Ιστορία, το Ηθικόν δίδαγμα, και το παράδειγμα Θάρρους και Αυτοθυσίας του Λεωνίδα και των 300 που είχε ήδη διαδοθεί σε όλο τον τότε γνωστό κόσμο, αποφάσισαν από κοινού οι 300 να γυρίσουν στο Sparta αλλά μυστικά, και να αποκτήσουν νέα ταυτότητα χωρίς ποτέ να αποκαλύψουν ποιοί πραγματικά είναι. Γιατί ήθελαν αυτά τα μηνύματα να ταξιδέψουν στον χρόνο και να γίνουν πηγή έμπνευσης για όλους τους ανθρώπους και όλους τους λαούς.
Για να κάνουν όμως αυτό το νέο ξεκίνημα έπρεπε να περάσει αρκετός χρόνος για να τους ξεχάσουν όλοι. Βέβαια υπήρχε πάντα ο φόβος να τους αναγνωρίσει ο γυναικείος πληθυσμός από τα χαρακτηριστικά θεϊκά κορμιά που είχανε και που ακόμα και σε μένα θα μείνουν αξέχαστα. Αλλά είπαν να το ρισκάρουν, όπως ρισκάρισαν τόοοοσα και τόσα μέχρι τότε και έβγαιναν πάντα κερδισμένοι.
Αποφάσισαν όμως να αποκαλύψουν την αληθινή τους ταυτότητα μόνο σε αυτούς που αγαπούσαν. Έτσι ο Λεωνίδας ξαναέσμιξε με την αγαπημένη του βασίλισσα και ξαναέγινε βασιλιάς, όμως με άλλο διάσημο ιστορικό και ηρωικό όνομα(once a hero allways a hero). Γιατί τα όμορφα παλικάρια ποτέ δεν χάνονται.
Και ζήσαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα.
