Χαίρομαι τις ακομπλεξάριστες Χοντρές

Διάβασα χτές σε ένα blog για κάποιον που τον ενόχλησε η θέα μιας πάνχοντρης με κολάν.

Την ίδια ενόχληση έχουν και πολλοί γνωστοί μου... σχεδόν όλοι. Μόλις δουν έναν υπέρχοντρο ή μια θεόχοντρη, αρχίζουν αμέσως τα σχόλια και τα ψουψου. Μια γνωστή μου μάλιστα, μόλις δει κάποιον χοντρό ή με μεγάλη μύτη ή με φαλάκρα ή πεταχτά αυτιά αμέσως θα αρχίσει τον σχολιασμό και τα χαχανητά.

Εγώ αντίθετα με άλλους, όχι μόνο δεν τους κατακρίνω αλλά κάποιες φορές τους χαίρομαι. Ειδικά αυτές τις χοντρές που δεν καταλαβαίνουν τίποτα, και ντύνονται με φωτεινά χρώματα, κολάν και κοσμήματα, πολύ τις πάω. Είναι διαφορετικές αλλά δεν ντρέπονται, και το δείχνουν. Πιθανώς να θέλουν να χάσουν κιλά και να είναι στη διαδικασία, ίσως και όχι, αλλά με κανένα τρόπο δεν θα κλειστούν στο σπίτι.

"Οοοοχι αγάπη μου, θα βγώ και θα χαρώ τη ζωή. Και να σου πω και κάτι? Αν σε ενοχλεί η εμφάνισή μου, μην με κοιτάς αγόρι μου. Μόνο στο σπίτι σου είναι ιδιωτικός ο χώρος, και δεν θαρθω ποτέ εκεί. Αλλά οπουδήποτε αλλού θα κυκλοφορώ και εγώ όπως και συ. Η ζωή είναι πολύ μικρή για όλους, και δεν θα μου την μαυρίσεις εσύ με τα μίζερα ματάκια σου, σαμιαμίδι" τις φαντάζομαι να λένε αυθάδικα, γεμάτες θράσος και ειρωνία.

Εγω προσωπικά έχω 4 κιλά παραπάνω, και μονίμως τα χάνω και τα ξαναβάζω. Και κάθε φορά έχω άγχος και προσπαθώ να βρίσκω τρόπους ώστε να μην φαίνονται, είτε διαλέγοντας τα σωστά ρούχα είτε παίρνοντας τις κατάλληλες πόζες ώστε να μην τονίζονται τα "φουσκώματα". Και όταν κατεβαίνω για να αγοράσω ρούχα, έχω και ένα καθρεφτάκι μαζί μου για να κοιτάζω πάντα πώς μου στρώνουν τα ρούχα και από πίσω. Γιατί δεν είναι μόνο το μπροστά, είναι και το από πίσω. Αλλά και όποτε χάνω τα παραπάνω κιλά και είμαι αδύνατη, θέλω να χάσω και άλλα. Ποτέ δεν είμαι απόλυτα ευχαριστημένη, απλώς είμαι λίγο περισσότερο ικανοποιημένη και ανακουφισμένη. Μέχρι να τα ξαναπάρω βέβαια, και να αρχίσει το λιθάρι του Συσίφου να ανεβοκατεβαίνει.

Εχω και την ΄ατρόμητη΄ φίλη μου που είναι αδύνατη, αλλά αν την ρωτήσεις, όλο ατέλειες θα βρεί στο σώμα της, από το δόντι της μέχρι τον αστάγαλό της. Θυμάμαι και μια άλλη φίλη μου που δεν πήγε κάποτε σε ένα πάρτυ γιατί δεν είχε λέει ρούχα να φορέσει, αφού όλα θα την στένευαν με τα 2 κιλά που έβαλε!!! Και μιλάμε ούτε καν τα δοκίμασε. Εκεί μας οδήγησε η δικτατορία της εικόνας. Μια άλλη έχασε ραντεβού με υποψήφιο γκόμενο, γιατί " τώρα που έβαλα 6 κιλά, με τέτοια κοιλιά και μπράτσα πώς θα με δει γυμνή όταν θα το κάνουμε ?". Και εντωμεταξύ ο γκόμενος την είχε δει στα κρυφά ποιά είναι, και είχε πει στον ΄συνδετικό κρίκο΄ ότι του άρεσε πολύ. Τι εμψυχωτικά, τι παρακάλια επιστρατεύσαμε όλες.... τίποτα αυτή, ανένδοτη. Και τώρα που αυτός βρήκε άλλη, κλαίγεται η δικιά μας.


Και η άλλη που κατακρίνει και κοροϊδεύει τις μύτες, τα αυτιά και τις φαλάκρες του κόσμου, δεν βλέπει το κέρατο που έχει δώσει στον άντρα της, που ούτε από την αψίδα του θριάμβου δεν θα χωράει ο άνθρωπος να περάσει. Αλλος βλάκας και αυτός. Ολα είναι μπροστά του, ανοιχτά χαρτιά και κάνει πως δεν τα βλέπει, 10 χρόνια τώρα. Νομίζω ότι η δυσκολία που αντιμετωπίζουν στην τεκνοποίηση είναι κάποια τιμωρία για όλες αυτές τις κακίες και ηλιθιότητες που κάνει και που λέει.

Και τα αιώνια ερώτηματα όταν βγαίνουμε έξω οι " κανονικές γυναίκες" είναι: Είμαι καλή? Πατικώθηκε το μαλλί μου? Το ετούτο μου φαίνεται μεγάλο? Με κόβει το μαύρο? Με ψηλώνει το ριγέ? Σ αυτό το φως φαίνονται οι ρυτίδες μου? Αυτό το καλσόν υποτίθεται ότι ζουμπάει τα κρέατα αλλά νομίζω ότι τελικά βγαίνουν όλα προς τα πάνω, φαίνονται? Πρήστηκαν τα πόδια μου από τα 20 ποντα τακούνια, αλλά φαίνομαι ψηλότερη? Διαγράφεται ο μασαζοκορσές? Το μαξιλάρι από την ενίσχυση του σουτιέν μήπως ξεχωρίζει? Πήρα λαξατόλ από το πρωί για να πάω στην τουαλέτα και να τα βγάλω όλα, αλλά νομίζω ότι τελικά η κοιλιά μου δεν είναι πλάκα. Εσύ τι λές, ξεχειλίζει?

Και άλλα πολλά και τερατώδη.

Γι αυτό χαίρομαι όλους αυτούς τους ακομπλεξάριστους ανθρώπους. Μακάρι να είχαμε το θάρρος όλοι εμείς οι υπόλοιποι να κυκλοφορήσουμε χωρίς ανασφάλεις, χωρίς τα πρέπει των περιοδικών και της τηλεόρασης. Και αναφέρομαι μόνο στην εξωτερική μας εμφάνιση. Δεν μιλάμε για τα άλλα τα εσώτερα και πιο ουσιαστικά. Νομίζω ότι τότε ο κόσμος μας θα ήταν έστω και λίγο, καλύτερος. Αυτό το λίγο όμως ίσως να έκανε τη διαφορά.





..... και όλοι/ες εσείς "οι τέλειοι" που κατακρίνετε αυτές τις ακομπλεξάριστες χοντρές, προσέξτε καλά γιατί δεν τόχουν σε τίποτα τέτοια θηρία που είναι, να σας δώσουν μία και να σας κάνουν κιμάδες κολλημένους στον τοίχο..........