Το "Half Light" με την Ντέμι Μούρ μου το σύστησε ο βιντεοκλαμπάς από το νέο βιντεοκλάμπ που ανακάλυψα στη γειτονιά μου. Ο τύπος λοιπόν με βλέπει που με το καλημέρα σας στήθηκα με τις ώρες μπροστά στα στάντ με τα θρίλερ, με πλησιάζει, και αφού μου συστήνεται ως ομοιοπαθής θρίλερ-addict, μου προτείνει διάφορα θρίλερ αφού, όπως είπε, τα έχει δει σχεδόν όλα.
Το θέμα με τα θρίλερ είναι ότι υπάρχουν πολλές και διαφορετικές προτιμήσεις. Άλλος θέλει τα ψυχολογικά, άλλος τα σπλάτερ, άλλος θρίλερ διαστημικά, άλλος θρίλερ αστυνομικά, άλλος με παρέες που παν γουίκεντ και πετσοκόβονται, άλλος με πνεύματα, άλλος με διαβόλους. Θέλω να πω πως το να ταιριάξουν 2 θριλεράδες στα γούστα δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα στον κόσμο. Αφού όμως το παιδί (είχε και χαλκά στο φρύδι) έκανε τόσο κόπο να ασχοληθεί μαζί μου και με τόση χαρά και όρεξη, αναγκάστηκα (τρόπος του λέγειν) να νοικιάσω και μια από τις πολλές που μου πρότεινε. Βέβαια αρνήθηκα με ευγενικό τρόπο στα περισσότερα, αλλά όταν μου τελείωσαν οι δικαιολογίες πήρα το Half Light για να ξεμπερδεύω, και ο τύπος καταχάρηκε.
Αυτό που μου είπε χαρακτηριστικά για την ταινία είναι ότι «έχει ανατρεπτικό τέλος».
Poor piercing child …...
Έχω δει και έχω δει θρίλερ. Για να υπάρξει πλέον ανατρεπτικό τέλος για μένα θα πρέπει να είναι αριστούργημα.
Αυτή η ταινία είχε δώσει από την αρχή ένα στοιχείο ΤΡΑΝΤΑΧΤΟΤΑΤΟ που σε βοηθούσε να καταλάβεις ότι θα παίξει σημαντικό ρόλο στην όλη υπόθεση. Αυτό το στοιχείο ήταν και το κίνητρο για όλα όσα συνέβησαν στη συνέχεια. Και το στοιχείο αυτό έκανε μπαμ στα δικά μου μάτια, και έτσι το τέλος μου φάνηκε απόλυτα προβλέψιμο. Φυσικά αυτό δεν θα το πω στον βιντεοκλαμπά όταν το επιστρέψω, αλλά αντίθετα θα του τονίσω πόσο πολύ μου άρεσε η επιλογή του. Μεγάλη ήταν η χαρά του όταν έδειξα ότι εμπιστεύομαι την κρίση του, μην τον απογοητεύσω τώρα ....
Αλλά επειδή είμαι λίγο κατίνα θα μιλήσω και για την Ντέμι Μούρ.
Τη συμπαθώ την κοπέλα γιατί άκουσα ότι είχε δύσκολα παιδικά χρόνια. Επίσης έχει 3 παιδιά και μπράβο της. Τιμή της και καμάρι της που τα έκανε και δεν λυπήθηκε την σιλουέτα της. Τα γεννοβόλησε ενάντια στην εικόνα του Χόλυγουντ. Αυτό είναι το μόνο, αλλά ισχυρό ελαφρυντικό που της δίνω.
Κατά τα άλλα ποτέ δεν τη θεώρησα πολύ καλή ηθοποιό. Είναι μια μέτρια, χωρίς εξάρσεις που όμως προσπαθεί να αναγνωριστεί, προσπαθεί να μας πείσει ότι εκτός από ωραία είναι και καλή ηθοποιός. Άντε, ας της κάνουμε το χατίρι να το δεχτούμε (μόνο μπροστά της ) γιατί είπαμε έχει και ελαφρυντικό. Είναι μια μάνα που αγωνίζεται να σταθεί μόνη της στο Χόλυγουντ. Και η πορεία της φαντάζομαι πως δεν θα ήταν ιδιαίτερα εύκολη. Ειδικά τώρα που παραμεγάλωσε και δεν της δίνουν ρόλους.
Η διαδρομή της μακρινή. Γύρισε ταινίες, έγινε διάσημη, παντρεύτηκε και χώρισε αλλά κράτησε τα παιδιά. Έμεινε όμως μόνη και γκόμενο δεν έβρισκε. Όλοι της λέγαν να πάρει κάποιον της ηλικίας της, κάποιον 45 ως 52 χρόνων, ώριμο, που να ξέρει να σταθεί δίπλα της και δίπλα στα παιδιά της. Όμως αυτή έχοντας φτάσει σε κάποια ηλικία (πόσο να ναι άραγε? 45, 47?) με ένα διαζύγιο και τα 3 παιδιά στην πλάτη της, της ‘την έδωσε’.
« Έφαγα τα χρόνια μου να μεγαλώνω τα παιδιά, ο άλλος με χώρισε και ‘τριγυρίζει με πιτσιρίκες’, και γω να πάρω τον πουρό? Μωρέ εγώ θα πάρω πιπίνι. Να με σφίγγει στα νεανικά μπράτσα του και να με λιώνει σαν τανάλια. Να έχει ενέργεια όλη μέρα, και να με παρασέρνει στη ζωή και όχι στο τίλιο, στην πιτζάμα, στις βεντούζες και στα έμπλαστρα. Να έχει μαλλί πλούσιο και μεταξένιο στο κεφάλι και όχι όπως ο πρώην μου ο φαλάκρας ‘που τριγυρνάει με πιτσιρίκες’ (ναι, αυτό το τελευταίο της έχει κάτσει άσχημα).
Να είναι ντουράτος στο κρεβάτι όποτε γουστάρει, και όχι να το προγραμματίζει με βάση τα βιάγκρα στο κρυμμένο τσεπάκι. Αναρωτιέμαι ο πρώην μου ο φαλάκρας ‘που τριγυρνάει με πιτσιρίκες’ πόσα μπλε χαπάκια παίρνει για να τακτοποιεί όλες αυτές τις νεάνιδες? Χα
Θέλω έναν νέο που να μου μιλάει για όνειρα, για φιλοδοξίες και να γίνω μέρος των ονείρων του και γω, και όχι έναν γέρο που θα είμαι εγώ ο ακροατής των εμπειριών Του και των επιτευγμάτων Του.
Αϊ σιχτίρ όλοι σας, θα πάρω τον Άστον Κούτσερ. Και ας μου τα φάει αυτός. Από το να τα ξοδέψω στους γιατρούς για τις χοληστερίνες και τις πέτρες στα νεφρά του πουρού, καλύτερα ο νέος» σκεφτόταν η Ντέμι Μουρ όταν ενέδιδε στον Άστον.
Και έτσι πήρε τον πιτσιρικά. Μοιάζει λίγο υπερβολική στις σκέψεις της είναι η αλήθεια, αλλά έχει και τα δίκια της όπως και να το κάνουμε.
Το θέμα με τα θρίλερ είναι ότι υπάρχουν πολλές και διαφορετικές προτιμήσεις. Άλλος θέλει τα ψυχολογικά, άλλος τα σπλάτερ, άλλος θρίλερ διαστημικά, άλλος θρίλερ αστυνομικά, άλλος με παρέες που παν γουίκεντ και πετσοκόβονται, άλλος με πνεύματα, άλλος με διαβόλους. Θέλω να πω πως το να ταιριάξουν 2 θριλεράδες στα γούστα δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα στον κόσμο. Αφού όμως το παιδί (είχε και χαλκά στο φρύδι) έκανε τόσο κόπο να ασχοληθεί μαζί μου και με τόση χαρά και όρεξη, αναγκάστηκα (τρόπος του λέγειν) να νοικιάσω και μια από τις πολλές που μου πρότεινε. Βέβαια αρνήθηκα με ευγενικό τρόπο στα περισσότερα, αλλά όταν μου τελείωσαν οι δικαιολογίες πήρα το Half Light για να ξεμπερδεύω, και ο τύπος καταχάρηκε.
Αυτό που μου είπε χαρακτηριστικά για την ταινία είναι ότι «έχει ανατρεπτικό τέλος».
Poor piercing child …...
Έχω δει και έχω δει θρίλερ. Για να υπάρξει πλέον ανατρεπτικό τέλος για μένα θα πρέπει να είναι αριστούργημα.
Αυτή η ταινία είχε δώσει από την αρχή ένα στοιχείο ΤΡΑΝΤΑΧΤΟΤΑΤΟ που σε βοηθούσε να καταλάβεις ότι θα παίξει σημαντικό ρόλο στην όλη υπόθεση. Αυτό το στοιχείο ήταν και το κίνητρο για όλα όσα συνέβησαν στη συνέχεια. Και το στοιχείο αυτό έκανε μπαμ στα δικά μου μάτια, και έτσι το τέλος μου φάνηκε απόλυτα προβλέψιμο. Φυσικά αυτό δεν θα το πω στον βιντεοκλαμπά όταν το επιστρέψω, αλλά αντίθετα θα του τονίσω πόσο πολύ μου άρεσε η επιλογή του. Μεγάλη ήταν η χαρά του όταν έδειξα ότι εμπιστεύομαι την κρίση του, μην τον απογοητεύσω τώρα ....
Αλλά επειδή είμαι λίγο κατίνα θα μιλήσω και για την Ντέμι Μούρ.
Τη συμπαθώ την κοπέλα γιατί άκουσα ότι είχε δύσκολα παιδικά χρόνια. Επίσης έχει 3 παιδιά και μπράβο της. Τιμή της και καμάρι της που τα έκανε και δεν λυπήθηκε την σιλουέτα της. Τα γεννοβόλησε ενάντια στην εικόνα του Χόλυγουντ. Αυτό είναι το μόνο, αλλά ισχυρό ελαφρυντικό που της δίνω.
Κατά τα άλλα ποτέ δεν τη θεώρησα πολύ καλή ηθοποιό. Είναι μια μέτρια, χωρίς εξάρσεις που όμως προσπαθεί να αναγνωριστεί, προσπαθεί να μας πείσει ότι εκτός από ωραία είναι και καλή ηθοποιός. Άντε, ας της κάνουμε το χατίρι να το δεχτούμε (μόνο μπροστά της ) γιατί είπαμε έχει και ελαφρυντικό. Είναι μια μάνα που αγωνίζεται να σταθεί μόνη της στο Χόλυγουντ. Και η πορεία της φαντάζομαι πως δεν θα ήταν ιδιαίτερα εύκολη. Ειδικά τώρα που παραμεγάλωσε και δεν της δίνουν ρόλους.
Η διαδρομή της μακρινή. Γύρισε ταινίες, έγινε διάσημη, παντρεύτηκε και χώρισε αλλά κράτησε τα παιδιά. Έμεινε όμως μόνη και γκόμενο δεν έβρισκε. Όλοι της λέγαν να πάρει κάποιον της ηλικίας της, κάποιον 45 ως 52 χρόνων, ώριμο, που να ξέρει να σταθεί δίπλα της και δίπλα στα παιδιά της. Όμως αυτή έχοντας φτάσει σε κάποια ηλικία (πόσο να ναι άραγε? 45, 47?) με ένα διαζύγιο και τα 3 παιδιά στην πλάτη της, της ‘την έδωσε’.
« Έφαγα τα χρόνια μου να μεγαλώνω τα παιδιά, ο άλλος με χώρισε και ‘τριγυρίζει με πιτσιρίκες’, και γω να πάρω τον πουρό? Μωρέ εγώ θα πάρω πιπίνι. Να με σφίγγει στα νεανικά μπράτσα του και να με λιώνει σαν τανάλια. Να έχει ενέργεια όλη μέρα, και να με παρασέρνει στη ζωή και όχι στο τίλιο, στην πιτζάμα, στις βεντούζες και στα έμπλαστρα. Να έχει μαλλί πλούσιο και μεταξένιο στο κεφάλι και όχι όπως ο πρώην μου ο φαλάκρας ‘που τριγυρνάει με πιτσιρίκες’ (ναι, αυτό το τελευταίο της έχει κάτσει άσχημα).
Να είναι ντουράτος στο κρεβάτι όποτε γουστάρει, και όχι να το προγραμματίζει με βάση τα βιάγκρα στο κρυμμένο τσεπάκι. Αναρωτιέμαι ο πρώην μου ο φαλάκρας ‘που τριγυρνάει με πιτσιρίκες’ πόσα μπλε χαπάκια παίρνει για να τακτοποιεί όλες αυτές τις νεάνιδες? Χα
Θέλω έναν νέο που να μου μιλάει για όνειρα, για φιλοδοξίες και να γίνω μέρος των ονείρων του και γω, και όχι έναν γέρο που θα είμαι εγώ ο ακροατής των εμπειριών Του και των επιτευγμάτων Του.
Αϊ σιχτίρ όλοι σας, θα πάρω τον Άστον Κούτσερ. Και ας μου τα φάει αυτός. Από το να τα ξοδέψω στους γιατρούς για τις χοληστερίνες και τις πέτρες στα νεφρά του πουρού, καλύτερα ο νέος» σκεφτόταν η Ντέμι Μουρ όταν ενέδιδε στον Άστον.
Και έτσι πήρε τον πιτσιρικά. Μοιάζει λίγο υπερβολική στις σκέψεις της είναι η αλήθεια, αλλά έχει και τα δίκια της όπως και να το κάνουμε.
Πως θυμήθηκα τώρα τον Κούτσερ? Στο έργο η Μούρ ερωτεύεται έναν πιτσιρικά, και έτσι όπως ξαπλώνανε στο κρεβάτι σκέφτηκα πως κάπως έτσι θα καλοπερνάει και με τον πιτσιρικά σύζυγό της, και νομίζω ότι τη ζήλεψα προς στιγμήν. Αυτή, η Βίσση και η Βουγιουκλάκη (ζει ακόμα στη μνήμη μας) έσπασαν το κατεστημένο, πολύ το ευχαριστήθηκαν και μπράβο τους. Ό,τι κακίες και να λένε οι άλλες οι τζατζόγριες, το λένε από ζήλια. Τελεία και παύλα.
Η μεγαλοκοπέλα πρέπει να τα φτιάχνει με ηλικιωμένους ή "ώριμους"? Από πού κι ως πού? Είναι γραμμένο κάπου και δεν το ξέρω? Είναι κάποιος κανόνας? Όχι. Αυτές οι κυρίες έζησαν τη ζωή με το κουτάλι και ξέρουν τι θέλουν. Αν μέσα τους νιώθουν κορίτσια στην άνθησή τους και προσπαθούν να δείχνουν και εξωτερικά έτσι, και τους κάτσει και ένας πιτσιρικάς που να καλύπτει τα θέλω τους, τότε μπράβο τους, και τιμή τους και καμάρι τους.
Όμως είπαμε ότι ο Μούρ είναι περίπου 45 με 47. Πώς κρατιέται έτσι νέα εξωτερικά?
Σίγουρα είναι πολύ πολύ αδύνατη. Τόσο αδύνατη που καταλαβαίνεις πως δεν είναι από του φυσικού της. Η γυναίκα είναι καταδικασμένη σε εσαεί πείνα ή σνιφάρισμα κόκας αν θέλει να φαίνεται νέα και να έχει τον Άστον δίπλα της, χωρίς να την καταντήσει τάρανδο. Φρόντισε να μας τονίσει στο έργο την νεανικότητα και την αδυναμία της με τα ωραιότατα τζιν, τις μπότες, τα πλάνα στον λεπτότατο (ντυμένο) καχεκτικό πισινό της, τις ωραιότατες καμπαρτίνες, και τα σακάκια που ήταν λίγο φαρδιά αλλά της πήγαιναν, και τα ωραία φουλάρια και τα κασκόλ. Μέσα στα ρούχα τα πόδια της φαινόταν σαν ξυλαράκια, δεν μιλάω για τα μάγουλά της που μπήκαν μέσα.
Κάτι που με προβλημάτισε αρκετά ήταν τα δόντια της, που ήταν αφύσικα λευκά και τέλεια, και μερικές φορές το πάνω χείλος της δεν συντονιζόταν απόλυτα με το κάτω, με αποτέλεσμα κάποιο ίχνος δοντιού να προεξέχει από το κλειστό ή μισάνοιχτο στόμα. Όχι, δεν μπορώ και δεν θέλω να πιστέψω ότι φορούσε και αυτή μασέλα σαν τον Νίκολας. Όχι δεν το δέχομαι. Κάτι άλλο συμβαίνει που όμως θα το μελετήσω σε επόμενη ταινία της.
Όσο για το μαλλί, πολύυυ καλό. Επιμελώς ατημέλητο, υγιές και λαμπερό. Με χωρίστρα στη μέση και μακρύ τόσο ώστε να πέφτει δεξιά και αριστερά από τα μάτια, και να κρύβει τις ρυτίδες στο "πόδι της χήνας" ... Ε, καλά Ντέμι μου, γυναίκες είμαστε όλες, άσημες και διάσημες, πλούσιες και φτωχές. Αυτά τα τερτίπια τα ξέρουμε από τα γεννοφάσκια μας. Ωραίο λοιπόν το μαλλί-κουρτίνα, αν και αρκετές φορές φάνηκες θαρραλέα και δέχτηκες να στο φυσήξει ο αέρας το μαλλί και να στο παίρνει όλο πίσω και να είναι γλυμμένο, ή να το παίρνει όλο δεξιά ή όλο αριστερά (εκεί ήταν που έκανα τα περισσότερα στοπ καρέ προς μελέτην).
Ε, τι να κάνεις δέχτηκες αυτούς τους αέρηδες να λυσσομανάν στην πολύτιμη επιδερμίδα σου, όταν πλέον ο σκηνοθέτης είχε φτάσει στα όριά του και ούρλιαζε ότι πρέπει επιτέλους να είσαι λίγο πιο ανθρώπινη και να ξεφύγεις από την κέρινη μάσκα που φοράς. Ο άνθρωπος έγινε κατακόκκινος και πρήστηκε από το κακό του όταν κατάλαβε ότι πλέον δεν έχεις πολλές εκφράσεις στο ρεπερτόριο σου μετά το μπότοξ, και αυτό στο πέταξε κατάμουτρα. Η αλήθεια είναι ότι τότε εσύ τρόμαξες πολύ και φοβήθηκες μήπως τελικά όντως αυτή η νεοαποκτηθείσα μάσκα κάνει κακό στην καριέρα σου. Σε ταρακούνησε τόσο που δέχτηκες να αποχωριστείς την ‘κουρτίνα’ και να κάτσεις κόντρα στους βοριάδες με φάτσα την αλήθεια.
Και το φλέγον θέμα, για το οποίο θέλω να μιλήσω γιατί αλλιώς θα σκάσω είναι οι ρυτίδες σου.
Βρε παιδιά δεν νοείται γυναίκα τέτοιας ηλικίας να μην έχει ρυτίδες γύρω από τα μάτια. Πώς να το κάνουμε. Σίγουρα έχει, αλλά ο σκηνοθέτης διάλεξε τέτοια πλάνα, τέτοιους φωτισμούς, τέτοια φίλτρα ώστε να μην φαίνονται. Μη σου πω πως μπορεί να έπεσε και επεξεργασία με κομπιούτερ για να σβηστούν οι ρυτιδούλες που τόλμησαν να ξεφύγουν από τον κλοιό των τεχνικών με την ελπίδα να αποκτήσουν και αυτές λίγη δημοσιότητα.
Ενώ όλοι οι άλλοι ηθοποιοί είχαν κανονικά πρόσωπα, με εκφράσεις κανονικές, με χρώμα επιδερμίδας προσώπου ανθρώπινο, η Μούρ ήταν ανέκφραστη και περίεργα φωτεινή. Στα μάτια τίποτα. Σιδερωμένη επιδερμίδα με πρέσα. Βέβαια η κοπέλα γελούσε στο έργο μερικές φορές, και εκεί έκανα επίσης πολλά στοπ καρέ. Ε λοιπόν, ενώ σχηματιζόταν ρυτίδες γέλιου στο στόμα, παρόλαυτα δεν ήταν οι βαθιές του 45 αρη αλλά οι κανονικές του 30ρη. Καλά, εννοείται πως ότι και να έκανε, τα μάτια και το μέτωπό της ήταν παντελώς ανέκφραστα.
Υποπτεύομαι ότι το έκανε το μπότοξ της.
Λίφτιγκ δεν πρέπει να έκανε γιατί δεν άλλαξε τόσο τρομερά η φάτσα της, αλλά ήταν τρομερά ανέκφραστη όπως είπα παραπάνω. Το κατάλαβε αυτό ο σκηνοθέτης. Μη νομίζεις, δεν είναι χαζός ο άνθρωπος, βλέπει με τι έχει να κάνει. Του φόρτωσαν τα αφεντικά του στο Χόλυγουντ μια ανέκφραστη για πρωταγωνίστρια και έπρεπε να τα βγάλει πέρα με αυτήν και τις ιδιοτροπίες της. Τι να κάνει? Έπρεπε να βγάλει έκφραση μέσα από την κέρινη μάσκα με το στανιό. Έτσι την έβαλε να κοιτάει συνήθως τρομαγμένη με κλειστό στόμα, ή τρομαγμένη με ανοιχτό στόμα, ή αποσβολωμένη ή υποψιασμένη με ανοιχτό ή κλειστό στόμα, ή αθώα -σκεπτική με ανοιχτό ή κλειστό στόμα, και άλλα τέτοια τερτίπια. Βασανίστηκε ο άνθρωπος πολύ. Έπρεπε να τα βγάλει πέρα με το υλικό που είχε, και νομίζω ότι παρά τις αντιξοότητες τα έβγαλε πέρα αξιοπρεπώς.
Εύγε στον σκηνοθέτη!!!
Εύγε!!!!
