Αυτό είναι που λεν.... «κοκτέιλ φαρμάκων»?

Έλιωσα στον καναπέ να βλέπω τα DVD. Ξαπλωμένη στην αγαπημένη μου θέση, με την κουβέρτα αγκαλιά, έζησα τις ιστορίες του Χόλυγουντ και των θρύλων της Κίνας. Σχεδόν μπήκα μέσα στην τηλεόραση. Τι ωραία που τα γυρίζουν οι άτιμοι! Είναι σαν να τα ζεις. Ένιωθα ότι τα έβλεπα τρισδιάστατα, τέτοια όρεξη είχα να τα δω. Και πολύ το φχαριστήθηκα. Με έπαιρνε ο ύπνος στον καναπέ με τελευταία εικόνα στα μάτια μου κάποια σκηνή της ταινίας, και ξυπνούσα βάζοντας τη συνέχειά της. Cool!!!

Παρασύρθηκα λοιπόν στις ημέρες των γιορτών, και έτσι όπως κοιμόμουν στον καναπέ με μια κουβερτούλα να με σκεπάζει, "την άρπαξα", και τώρα είμαι με δέκατα. Αλλά δεν το βάζω κάτω. Βρίσκομαι σε διαρκή κίνηση, πηγαίνω και στη δουλειά και έτσι θα το νικήσω και δεν θα κρεβατωθώ.

Εκτός του κρυώματος απέκτησε το κορμί μου και το σχήμα του καναπέ. Το κατάλαβα ένα πρωί, όταν πονούσε τρομερά όλη η αριστερή μεριά των πλευρών μου και το σώμα μου έγερνε προς τα αριστερά, μάλλον από την άβολη θέση που είχα νυχθημερόν στον καναπέ. Άλλαξα λοιπόν πλευρό-ξάπλας στον καναπέ αλλά συνέχισα να πονάω. Επειδή είμαι προνοητική και φοβητσιάρα έτρεξα στον γιατρό (καλού-κακού).





Μετά από επιφανειακή εξέταση, μην πω επιδερμική ή επιπόλαιη (...γιατροί.... τι περιμένεις.....ούτε που ψηλάφισε να δεί αν είναι κανένας όγκος, αν πρήστηκε το αριστερό πνευμόνι-πρέπει να κόψω το τσιγάρο, αν τα έντερα της αριστερής κοιλιάς μου παραμένουν τοποθετημένα σωστά ή από το στραβό ξάπλωμα στράβωσαν κι αυτά), διάγνωσε πως είναι κάποια θλάση μυών (ή μήπως το είπε θλάση ινών?).

Θλάση μυών???? Από πού ρε παιδιά? Από την ξάπλα του καναπέ? Εδώ από την γυμναστική δεν έπαθα θλάση και έπαθα από την ξάπλα? Μωρέ τι κομπογιαννίτης γιατρός είναι αυτός στο γνωστό Ιατρικό Κέντρο?

Αλλά.... μήπως έχει δίκιο? Μήπως άλλο μου είπε και άλλο κατάλαβα? Μήπως τελικά ξέρει κάτι παραπάνω?

«θα σου γράψω Μεζ...λίντ και θα σου περάσει» είπε
«Αν μπορώ να γίνω καλά και χωρίς το Μεζ...λίντ θα προτιμούσα να μην το πάρω, ο πόνος άλλωστε δεν είναι και τόσο τρομερός. Αντέχεται»
«Καλά, πάρε τότε Βολτ...ρέν»
«Είμαι αλλεργική στο Βολ...ρέν. Αλλά θα προτιμούσα να μην πάρω τίποτα γιατρέ μου, γιατί ξέρετε είμαι γενικώς κατά των πολλών φαρμάκων».

Πωπω μανία με τα φάρμακα αυτοί οι γιατροί! Έτοιμοι είναι να σε στουμπώσουν στα χάπια, έχεις δεν έχεις κάτι.
Εγώ μπορεί να έχω δέκατα και πόνο δυνατό, αλλά φάρμακα έτσι εύκολα δεν παίρνω.





Έκανα έλεγχο και για την Προλακτίν η οποία με το ειδικό φάρμακο έπεσε από 70 στο 7!
Ωρε χαράαα...το 7 είναι τόσο μικρό που μου φαίνεται σαν να μην υπάρχει!
Είναι τόσο μικρό που χρειάζεσαι γυαλιά για να το διαβάσεις, μη σου πω ότι δεν διαβάζεται κάν.
Πήγα τα αποτελέσματα όλο χαρά στον γνωστό μεγαλογιατρό ο οποίος όμως, αν και δεν με ανησύχησε, μου είπε ότι θα παίρνω το φάρμακο για τουλάχιστον ένα χρόνο σε μικρότερη βέβαια δόση, γιατί έτσι θα αποκλείσουμε λέει κάθε πιθανότητα αδενώματος στην υπόφυση, ακόμα και αν είναι στην αρχή της δημιουργίας του.

(Πωπωωω! Λες να πρόλαβα κάτι στην αρχή του? Αυτό είναι ιδιαίτερα ανακουφιστικό! Αν ήταν γραφτό μου να ‘παω’ από όγκο στο κεφάλι και εγώ το πρόλαβα πριν δημιουργηθεί, αυτό είναι ένα μικρό θαύμα! Βέβαια ποτέ δεν θα το μάθω, αλλά είναι πολύ ωραίο να το φαντάζομαι! )



Και ανακεφαλαιώνω: παίρνω Θυροξίν, παίρνω το φάρμακο για την Προλκτίνη, αν πάρω Ντεπ..ν για τον πυρετό και Μεζο…λίντ για τον πόνο των πλευρών, το κορμί μου θα είναι γεμάτο χημικά, θα είναι ένα κοκτέιλ φαρμάκων! Και είμαι ακόμα νέος άνθρωπος! Που και να μεγαλώσω δηλαδή.




Αλλά χαλάλι. Αυτά δεν πρέπει να τα βλέπω σαν κακά χημικά χαπάκια που διαταράσσουν την ισορροπία και αρμονία του οργανισμού, αλλά ως πολύχρωμα και λαμπερά χαπάκια υγείας........ προς τέρψιν των γιατρών και των φαρμακευτικών αντιπροσώπων