Να κολλήσω για πάντα πάνω του, να γίνω δεύτερη επιδερμίδα του, να τον ακολουθώ χωρίς να το ξέρει, να τρέχει πάνω μου ο ιδρώτας του, οι έγνοιες του, η χαρά του το Είναι του. Τα γένια του να τρυπάν εμένα καθώς θα φυτρώνουν, ο ήλιος να ξεροψήνει εμένα το καλοκαίρι, η αλμύρα να δέρνει εμένα στη βάρκα του.... εσύ ξεκουράσου, κοιμήσου. Μελωδία το ροχάλισμα σου. Έγινες πλέον κύτταρό μου. Με πόνο σε αποχωρίζομαι. Κρίμα που τέλειωσε πρίν καλά καλά αρχίσει , πρίν να σε χορτάσω. Θα σε θυμάμαι πάντα. Να προσέχεις εκεί που ταξιδεύεις, ακούς?
Δεν θα σε ξαναδώ ούτε θ'ακούσω ξανά για σένα
Καλύτερα όμως έτσι. Τώρα μπορώ να προχωρήσω
...κλαίω...
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου