Το Ολυμπιακό μετάλλιο θα γίνει δικό μου

Χιλιάδες αθλητές σε όλο τον κόσμο θέλουν το Ολυμπιακό μετάλλιο. Ενας όμως θα το πάρει και γιατί να μην είμαι Εγώ αυτή?
Το θέλω, το γεύομαι, το μυρίζω, το ονειρεύομαι, το αγγίζω είναι δικό μου. Αν έχω υγεία και συναισθηματική σταθερότητα μέχρι το Λονδίνο, τότε όλα είναι δυνατά.

Εχω ταλέντο (το επιβεβαιώνει και ο προπονητής μου) , όραμα και όρεξη για δουλειά. Το ταλέντο μου και οι δυνάμεις μου είναι ακόμα σκόρπιες στις προπονήσεις. Θέλω πολύ δουλειά, όπως επίσης προπονήσεις, μελέτη, αγώνες, εμπειρία και στρατηγική ούτως ώστε το ταλέντο και η δύναμή μου να μπουν σε έναν δρόμο σε μια πορεία, στην πορεία προς το ολυμπιακό μετάλλιο.
Για το Πεκίνο είναι πολύ νωρίς, δεν προλαβαίνω και αυτό το αναγνωρίζω. Μέχρι το Λονδίνο όμως πιστεύω ότι όλα είναι πιθανά

Μπορεί αθλητές άλλων χωρών να προπονούνται σε προηγμένες εγκαταστάσεις, να έχουν ειδικούς ψυχολόγους, τεχνική υποστήριξη, ρούχα ειδικά φτιαγμένα για αυτούς από εταιρίες κολοσσούς, παπούτσια και ό,τι εξαρτήματα χρειάζονται κατασκευασμένα κατά παραγγελίαν, κομμένα και ραμμένα στο σώμα τους έτσι ώστε να πολλαπλασιάσουν τις δυνατότητες των τυχερών αυτών αθλητών. Ομως όσο εξελιγμένα όργανα και αν χρησιμοποιούν, όσο και να χαπακωθούν πιστεύω στη δύναμή μου. Η σωστή προετοιμασία, η ορθή κρίση και απόφαση στην κρίσιμη στιγμή του αγώνα, και η σωστή ψυχολογία που βασίζεται στην προσωπικότητα του αθλητή θα κρίνουν τον τελικό νικητή.
Τη θέλω τόσο πολύ αυτή τη νίκη που προπονούμαι, εκτός από την ομάδα, ακόμα και στο πρόχειρα κατασκευασμένο ερασιτεχνικό προπονητήριο του υπογείου μου.

Μου φαίνεται τόσο περίεργο που Εγώ έχω αυτό το ταλέντο, και που δεν το είχα ανακαλύψει τόσα χρόνια. Ποιός θα μπορούσε ποτέ να το φανταστεί, βλέποντάς με, ότι ίσως βλέπει μια μελλοντική Ολυμπιονίκη! Το ταλέντο μου είναι σαν βόμβα ατομική που αν εκραγεί θα αφανίσει τα πάντα γύρω της. Κρύβω καλά την δύναμή μου μέχρι να ρθεί η ώρα της.

Δεν ήξερα ότι υπάρχει αυτό το άθλημα και ότι θα μπορούσα να ασχοληθώ με αυτό. Είναι κάτι που δεν περίμενα ποτέ να μου συμβεί, δεν το είχα ζητήσει ποτέ, δεν το ονειρεύτηκα, δεν το φαντάστηκα και μου ήρθε σαν Θείο Δώρο.
Μου αρέσει που το ταλέντο μου δεν φαίνεται πουθενά. Μπορεί να είναι αθόρυβο αλλά υπάρχει και είναι εκεί. Δεν φωνάζει. Είναι ήρεμο, ήσυχο και περιμένει την κατάλληλη ευκαιρία για να ξεχυθεί σαν θηρίο

Αυτά δεν είναι η έπαρση μιας τρελής και ονειροπαρμένης gademissas. Δεν είμαι το 16χρονο πιτσιρίκι που τα θέλει όλα δικά του, να στρωθούν χαλιά στο πέρασμά του και να κερδίσει το "ανευ" για το πανεπιστήμιο. Την μικρή πορεία μου στη ζωή την έχω κάνει. Και στο πανεπιστήμιο πέρασα με εξετάσεις, και το πτυχίο μου το πήρα με πολύ διάβασμα, και έχω γλεντήσει, και κάποιες σχέσεις είχα, και έναν μακροχρόνιο αρραβώνα κουβάλησα στις πλάτες μου, και έχω σκεφτεί, αναλύσει και φιλοσοφήσει.
Γιαυτό, το όνειρό μου πιστεύω ότι είναι το αποτέλεσμα παρατήρησης, μελέτης και αξιολόγησης ενός κατά τα άλλα καλά προσγειωμένου ατόμου

Τις περισσότερες φορές στις προπονήσεις θαυμάζω τον εαυτό μου. Δεν μπορεί εγώ να έφερα τόσο καλό αποτέλεσμα! Αναρωτιέμαι τότε ποιες ήταν οι σκέψεις μου τη συγκεκριμένη στιγμή, ποια ήταν η τοποθέτηση του σώματός μου, οι αναπνοές μου ήταν σωστές? Τι έκανα και τα πήγα τόσο καλά. Πως τα κατάφερα και έφερα αυτή την επίδοση?

Μετά από κάθε προπόνηση νιώθω αλλαγμένη ποικιλοτρόπως. Αλλες φορές λιγότερο άλλες περισσότερο. Πάντως παίρνω πάντα μια περίεργη δύναμη, μια σιγουριά. Μακάρι να είχα ανακαλύψει αυτό το άθλημα όταν ήμουν πιο μικρή ούτως ώστε να είχα χρόνο να το χορτάσω γιατί νιώθω ότι δεν θα προλάβω να γεμίσω απαυτό. Βλέπω τους μικρούς τους 15, 16 χρονών και σκέφτομαι ότι όταν φτάσουν στην ηλικία μου θα το έχουν ίσως ήδη βαρεθεί. Εγώ δεν έχω την άνεση του άπλετου χρόνου, δεν θα το χορτάσω. Το θέλω συνέχεια, νιώθω ότι ποτέ δεν θα μπορέσω να πω ότι γέμισα ότι νιώθω πλήρης, ότι δεν υπάρχει άλλο πλέον. Θέλω συνέχεια. Όλο και περισσότερο. Είναι το χόμπι μου, το ναρκωτικό μου, το ηρεμιστικό μου. Είναι η όασή μου στην μοναξιά και αποξένωση αυτού του κόσμου. Μετά από μιας μέρας δουλειά με λογαριασμούς, πελάτες, παραγγελίες , προσωπικό, οργάνωση και προγραμματισμό, το μυαλό μου ξαποσταίνει στο άθλημά μου.
Επιπλέον με τους συναθλητές μου έχουμε αναπτύξει άριστες σχέσεις. Μάλιστα έχω κάνει και καλές φιλίες από εκεί. Κάνουμε πλάκες, πειραζόμαστε και αρκετές φορές γελάμε πολύ. Ειδικά στους εκτός έδρας αγώνες γίνεται το μεγάλο γλέντι. Μου θυμίζει σχολική εκδρομή με μια ευφορία να μας κατακλύζει όλους. Παρεούλα, εξομοληγήσεις και συζητήσεις μεταξύ μας οι "Γυναίκες" για τους άντρες (το φλέγον θέμα) , και οι "Νεάνιδες" και οι "Κορασίδες" για το πανεπιστήμιο ή το σχολείο και τα αγόρια τους, οι άντρες τα αντίστοιχα, και πάντα οι απαραίτητες πλάκες και τα ομαδικά παιχνίδια στο λεωφορείο. Συνήθως, πρίν τον αγώνα ή μετά, κάνουμε βόλτες στις διάφορες πόλεις και ενώ αρχικά σκορπίζουμε κατά ομάδες, ξαφνικά συναντιόμαστε τυχαία στην πλατεία και πίνουμε καφέ, μια τεράστια παρέα που βουίζει σαν το μελίσσι!! Και στο λεωφορείο, στο δρόμο του γυρισμού, κουρασμένοι και εξαντλημένοι ψυχικά και σωματικά, είμαστε σιωπηλοί και χαμένοι ο καθένας στις σκέψεις του για το μετάλλιο. Αυτό που χάθηκε και αυτό που κερδίθηκε. Και επαινούμε ή παρηγορούμε τους φίλους μας


Βέβαια, περνάω και γω τις κρίσεις μου, αμφισβητώ τον εαυτό μου, αμφισβητώ το ταλέντο μου κάποιες φορές, πχ αν δεν τα πάω καλά σε κάποιον αγώνα θα περάσω μια μικρή κρίση αμφισβήτησης, όμως δεν μπορώ να θυμώσω ή να απογοητευτώ για πολύ. Ισα ίσα που πεισμώνω περισσότερο και θέλω να αποδείξω ότι αξίζω. Είναι σαν μια δύναμη να με τραβάει προς τα εκεί, να με καλεί προς το άθλημα, προς την προπόνηση. Γεμίζω, φουσκώνω από ικανοποίηση όταν προπονούμαι, φτάνω σχεδόν στο πλήρωμα. Οταν τα πάω καλά στις προπονήσεις, όταν είναι όλα όπως πρέπει, τότε ναι, είμαι σίγουρη, το Ολυμπιακό μετάλλιο είναι δικό μου

Εχω ταλέντο, όρεξη για δουλειά και μεγάλη υπομονή, μα μεγάααλη. Θα περιμένω όσο χρειάζεται. Εχουν περάσει κοντά 3 χρόνια από τότε που πρωτοξεκίνησα και η όρεξή μου δεν έχει μειωθεί στο ελάχιστο, ίσα ίσα που φουντώνει όλο και περισσότερο.

Γιατί, τι παραπάνω έχουν οι υπόλοιποι Ολυμπιονίκες ? Ανθρωποι είναι σαν Εσένα και Μένα που το ταλέντο, η τύχη και οι συγκυρίες τους χάρισαν το Ολυμπιακό μετάλλιο. Και τι είναι το ταλέντο σε τελική? Είναι μετρήσιμο? Τόσο το δικό μου τόσο το δικό σου? Εγώ πιστεύω ότι απλώς ή τοχεις ή δεν τοχεις και από κει και πέρα είναι θέμα σωματότυπου, χαρακτήρα, δουλειάς, πείσματος και αγάπης. Η Βούλα Πατουλίδου εκτός από το ταλέντο είχε και τύχη. Ηρθε η συγκυρία, έπεσε η άλλη, η Βούλα ήταν στο πικ της δύναμής της, το πίστευε, το ήθελε και το πήρε.

Ετσι και γω Θεού θέλοντος, με το ταλέντο μου, τύχη και υγεία, μπορώ να τα καταφέρω, το ξέρω. Οσο γκαντέμισσα κι αν είμαι σε άλλα πράγματα της ζωής μου, νομίζω ότι πραγματικά ο Θεός με ευλόγησε με αυτό το ταλέντο, μικρό ή μεγάλο. Μου στέρησε κάποια πράγματα αλλά σε αντάλλαγμα μου έδωσε αυτό το χάρισμα


Πιστεύω ότι όλοι έχουμε διαφόρων ειδών ταλέντα σε διάφορους τομείς της ζωής. Αλλος στα μαθηματικά, άλλος στο σκάκι, άλλος στη μουσική. Αλλος έχει χιούμορ, άλλος φαντασία, άλλος ωραία φωνή, άλλος έχει ταλέντο στις κατασκευές, άλλος στη ζωγραφική, άλλος στις μιμήσεις, άλλος στην υποκριτική, άλλος βρίσκει λύσεις πρακτικές σε προβλήματα, άλλος έχει από την φύση του μεγάλη μυϊκή δύναμη, άλλος έχει το ταλέντο να του ανοίγονται οι άνθρωποι και να τους κερδίζει, άλλος έχει ταλέντο στα κομπιούτερ.
Ολα αυτά, εγώ προσωπικά, τα θεωρώ μικρά ταλέντα που μας τα χάρισε ο Θεός. Και μακάρι να βρούμε έναν τρόπο να τα καλλιεργήσουμε, να τα βάλουμε σε έναν δρόμο, να μην τα αφήσουμε να χαθούν, και τότε όλοι θα γίνουμε ολυμπιονίκες της ζωής (όπως λέει και ο σοφός λαός) και θα είμαστε, ίσως, κάτι-τι πιο ευτυχισμένοι σαυτόν τον κόσμο

Εγώ ανακάλυψα το δικό μου και το καλλιεργώ όσο μπορώ. Δουλεύω πάνω σε αυτό, να αξιοποιήσω το δώρο που μου έκανε, να το αναπτύξω. Πιστεύω ότι από όλους τους ανθρώπους που έχουν ευλογηθεί με κάποιου είδους ταλέντο, κάποιοι δεν το ανακάλυψαν ακόμα γιατί η ζωή, οι υποχρεώσεις της και το περιβάλλον που μεγάλωσαν και ζουν, δεν τους επέτρεψαν να το δουν, και έτσι αναλώνονται άσκοπα σε άλλους δρόμους. Ακόμα ακόμα, κάποιες φορές μπορεί να γεννήθηκαν με κάποια ιδιαιτερότητα που ενώ προκαλεί τον χλευασμό των άλλων να είναι ένα καλά κρυμμένο ταλέντο. Ολοι είναι εν δυνάμει Ολυμπιονίκες. Αν όχι όλοι, πάντως οι περισσότεροι

Αυτό το μήνυμα θέλω να περάσω σε όλους όταν κερδίσω (με το καλό) το Ολυμπιακό μετάλλιο, δηλαδή ότι αφού τα κατάφερα εγώ, μπορούν όλοι να τα καταφέρουν. Ποτέ δεν είναι αργά για να δεις το ταλέντο σου όποιο και αν είναι και σε όποιο τομέα είναι. Και όταν το ανακαλύψεις δούλεψε πάνω σε αυτό, όσο μπορείς, όσο σου το επιτρέπουν οι συνθήκες ζωής σου. Θα σε κάνει να νιώσεις καλύτερα, πίστεψέ με.

Μην τους κοιτάτε τους Ολυμπιονίκες σαν θεούς γιατί είστε όλοι εν δυνάμην Θεοί. Μπορείτε όλοι εσείς να τα καταφέρετε φτάνει να βρείτε τον τρόπο και τον δρόμο. Και όλα είναι δυνατά. Ακόμα και αν (χτύπα ξύλο) δεν το πάρω το μετάλλιο, όλη αυτή η ενασχόλησή μου με το άθλημα που λατρεύω, η προσπάθεια να βελτιώνομαι συνέχεια με γεμίζει, μου δίνει μια χαρά αλλιώτικη που δεν ήξερα ότι υπάρχει. Και αυτή η χαρά είναι αμείωτη εδώ και κοντά 3 χρόνια!


....... Ναι, θέλω για χάρη μου να βουήξουν οι μπάντες του Λονδίνου με τον Εθνικό μας Ύμνο. Παράλογο? Λογικό? Μην βιαστείς να με κρίνεις. Η πορεία θα δείξει ....