Τους φίλους δεν τους κοιτάμε στο πορτοφόλι αλλά πιο ψηλά, στην καρδιά

Σήμερα είναι Σάββατο και όπως συνηθίζω, απ'το πρωί καθαρίζω το σπίτι. Είναι μια διαδικασία βαρετή μεν αλλά και ενίοτε χαλαρωτική, κατά περίεργο τρόπο. Ενόσω κάνω δουλειές ακούω RSO ή HART FM, κάνω διαλείμματα για καφέ και τσιγάρο, χορεύω, τραγουδάω παράφωνα (και καθόλου δεν με νοιάζει) αλλά και σκέφτομαι, αναλύω, φιλοσοφώ και κυρίως θυμάμαι και αυτό μ'αρέσει πολύ. Έτσι σήμερα θυμήθηκα την φίλη και παλιά μου συμφοιτήτρια Μαρία και την περίεργη ιστορία της τελευταίας μας συνάντησης.


.............................................................................

Ναι, ποιός είναι?... αχ, γεια σου Μαρία μου, τι γίνεσαι? Χαθήκαμε βρε παιδί ... ναι βέβαια να βρεθούμε να τα πούμε οπωσδήποτε ... ναι, ναι ντύνομαι κι'έρχομαι, σε μισή ώρα θα είμαι εκεί

Αλλά γιατί να βρεθούμε σ'αυτό το κεντρικό ξενοδοχείο της πόλης? Είχε λέει μια δουλίτσα εκεί. Μα τελείωσε τη δουλειά σου και τα λέμε μετά, της απάντησα με απορία. Οχι. Επέμενε να βρεθούμε εκεί.
Συμφώνησα, δεν είχα και σοβαρό λόγο για το αντίθετο. Ας μη χαλάσουμε και τις καρδιές μας. Βρισκόμαστε λοιπόν. Χαρές φιλιά. Πάμε λέει στην αίθουσα Συνεδρίων στον επάνω όροφο

-Τι να κάνω εγώ εκεί βρε Μαρία μου
-Έλα έλα
-Αν είναι κάτι σχετικό με το πτυχίο μας εγώ δεν ενδιαφέρομαι. Δεν ασχολούμαι πλέον. Εγώ για έναν καφέ ήρθα
-Όχι, ελα και θα δεις
Αρχίζω και εκνευρίζομαι αλλά δεν βαριέσαι? Χαριν της παλιάς φιλίας μας ...

Ανεβαίνω, που λες, επάνω στον προθάλαμο. Κόσμος πολύς, χαμός! Τι γίνεται εδώ? Τι συμβαίνει? Ήταν πολλοί κύριοι και κυρίες καλοντυμένοι σαν σε γιορτή, πολλά τραπεζάκια όπου έκανες "εγγραφή" (?)και η φίλη μου να ζουλιέται πάνω από ένα και να μου φωνάζει ότι θα πληρώσει αυτή το κουπόνι μου και να μην ανησυχώ. Μα περί τίνος πρόκειται?

Βρήκα και έναν πελάτη μου απ΄τη δουλειά ο οποίος ήθελε λέει να με 'εγγράψει' αυτός ως δική του καλεσμένη και πολύ στεναχωρήθηκε που ήμουν αλλουνού καλεσμένη. Αυτός ο πελάτης μου είναι κάπως σαν "πειραγμένος" . Πολύ ωραίο παιδί εμφανησιακά αλλά όλο σαν χαπακωμένος είναι, σαν χαμένος κάπου, με το μάτι γλαρωμένο και σαν να μην καταλαβαίνει πολλές φορές τι του λες. Η παρουσία του εδώ με ανησυχεί λίγο. Εγώ και αυτός στο ίδιο μέρος? Κάτι δεν πάει καλά. Επίσης ούτε αυτός μου λέει τι είναι αυτή η συγκέντρωση, θα δεις λέει, θα δεις.

Προσπαθώ να κρυφακούσω απ' τον κόσμο, να κλέψω λέξεις αλλά τίποτα. Και η φίλη μου λες και εξαφανίστηκε επίτηδες. Διακρίνω μες στο πλήθος και μερικούς άλλους σαν εμένα ψιλοχαμένους, απορημένους, ξεχωρίζουμε σαν τη μύγα μες το γάλα. Μαγκωμένη, με μάτια γουρλωμένα περιεργάζομαι τον χώρο. Επιτέλους ανοίγει η κυρίως αίθουσα και περνάμε μέσα.

Καρέκλες στην σειρά, καμιά 100 αριά και ένα τραπέζι μπροστά με μηχανή προβολής σλάιντς και ο αντίστοιχος πίνακας. Με πάει η φίλη μου μπροστά στην 3η σειρά ενώ εγώ επέμενα να καθήσουμε πίσω. Αυτή ξέρει, λέει. Περιμένουμε. Η ανησυχία μου μεγαλώνει με γεωμετρική πρόοδο. Τι περιμένουμε δεν ξέρω.

Μπαίνει ο πρώτος ομιλητής. Χειροκροτήματα, επευφημίες, αλαλαγμός, χαμός . Το κοινό παραλυρεί. Λες και μπήκε ο πρόεδρος, ο μέγας αρχηγός, ο Θεός ο ίδιος. Όλοι είμαστε όρθιοι. Παίζει και μια μουσική με κάτι Αμερικάνικα στη διαπασών και λυκνίζονται όλοι χαρωπά στις θέσεις τους. Μερικοί κουστουμάτοι χοροπηδάνε και τραγουδάνε. Όρθια και γω χειροκροτώ και κουνιέμαι για να μην καταλάβουν και οι άλλοι ότι δεν ξέρω τι γίνεται. Το όλο σκηνικό όμως μου φαίνεται πολύ περίεργο. Κάτι σαν παράνοια οσμίζομαι

Μήπως είναι σατανιστές? Ναι αυτό είναι. Μπλέχτηκε η φίλη μου με σατανιστές και αυτό είναι κάποιου είδους τελετής. Θα με σφάξουν!!!! Εγώ είμαι ο αμνός! Με έφεραν για θυσία, γι'αυτό δεν μου λέγανε τίποτα, και γω ο μαλάκας όπου μου λένε τρέχω ... Το τραπέζι να είναι το θυσιαστήριο? Μπα δεν θα με αντέξει. Ξέρουν όλοι εδώ μέσα ότι εγώ είμαι το θύμα? Δεν το είπα και σε κανέναν ότι θα έρθω εδώ. Δεν θα υπάρχουν μάρτυρες, δεν θα με βρουν ποτέ! Γαμώτο, ξέχασα και το κινητό, αυτό κι'αν δεν είναι! Έτρεμα σύγκορμη. Έβλεπα και τη φίλη μου να χειροκροτεί, να χορεύει και να τραγουδάει (ήξερε όλα τα λόγια παρακαλώ!) με αυτό το βλέμμα του τρελού, το πειραγμένο, το θολωμένο, το του στρατιώτη που εκτελεί τις διαταγές τυφλά και με περισσή τόλμη και πάθος. Δεν είναι αυτή η Μαρία που ήξερα!!! Αχ τι θα κάνω? Η έξοδος είναι μακριά μου και παρεμβάλλονται πολλοί μέχρι εκεί. Αν επχειρήσω να τρέξω θα με πιάσουν. Στο παράθυρο δεν μπορώ να πάω γιατί είναι η φίλη μου προς τα εκεί. Να πηδήξω από πάνω της? Και που να πάω? Νιώθω περικυκλωμένη

Ειλικρινά, έκανα την προσευχή μου εκεί μέσα. Θεούλη μου, δεν πρόλαβα να χαρώ, δεν πρόλαβα να κάνω οικογένεια και παιδιά, είμαι πολύ νέα ακόμα, τι αμαρτίες πληρώνω?
ΓΙΑΤΙ ΕΓΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩ?

Και όλα αυτά ενόσω χειροκροτώ και επευφημώ σαν όλους τους άλλους.

Ψυχραιμία gademissaaaaa....
Βωμός δεν υπάρχει άρα μάλλον κάνω λάθος. Ας κάνω ότι κάνουν και οι άλλοι, μη δίνω στόχο. Πάνω απ'όλα ψυχραιμία. Η καρδιά μου πάει να σπάσει, τα μηνίγγια μου χοροπηδάνε αλλά το παίζω ψύχραιμη.

Αρχίζει να μιλάει ο πρώτος ομιλητής. Και λέει για τη δύναμη του ανθρώπου, πως μπορούμε να καταφέρουμε τα πάντα αρκεί να το πιστέψουμε και νααααα τα λεφτά. Τα εκατομμύρια λέει, είναι εκεί και μπορείς να τα αποκτήσεις και συ νοικοκυρά, ανεργε νέε, απολυμένε εργάτη, φοιτητή, αγρότη, κτηνοτρόφε, πολύτεκνη μητέρα. Και έλεγε τα ίδια συνέχεια με διαφορετικά λόγια κάθε φορά.

Ηρέμησα ομολογώ.
Καλύτερα τρελός παρά σατανιστής. Αλλά πλέον ανησυχώ για την φίλη μου. Μορφωμένη κοπέλα τι δουλειά έχει εδώ με όλους αυτούς τους παλαβούς? Έβγαλε και ένα πανεπιστήμιο πανάθεμά το. Η απορία μου μεγαλώνει αλλά κυρίως θέλω να τελειώσει και να φύγω τρέχοντας, δεν μ'ενδιαφέρουν όλα αυτά. Το κοινό χειροκροτεί. Κύριοι και κυρίες που θέλουν την ελπίδα, που θέλουν να πιστέψουν, λατρεύουν τον σωτήρα τους και του το δείχνουν απλόχερα

Έρχεται ο επόμενος ομιλητής. Τα ίδια και αυτός και επιπλέον δείχνει νούμερακαι ποσοστά. Για χιλιάδες και για εκατομμύρια δραχμές μιλάει (τότε τελείωνε το δραχμικό σύστημα). Αυτός πλέον, ενώ δεν δουλεύει, του έρχεται έτοιμο το παχυλό τσεκ κατευθείαν από τη Αμερική με τ'όνομά του πανω, μας το δείχνει κιόλας στο σλάϊντ. Ναιιιιιιιιιιιιι ουρλιάζει ξέφρενα το πλήθος......

Και κάποια στιγμή ρωτάει
- Ποιοί είναι οι καινούργιοι εδώ μέσα, να σηκωθούν παρακαλώ.
(Ωχ)
-Ελάτε, μην διστάζετε

Σιγά σιγά σηκώνονται μερικοί, κάποιοι πιο θαρετά και πιο περήφανα απ'τους άλλους
Και τι σύμπτωση είμαστε όλοι στις πρώτες σειρές ...
Εγώ έκανα το κορόιδο

-Σήκω καλέ, σήκω με παρότρυνε η Μαρία χαρωπά
-Όχι, απαντώ γελαστά (τόσο όσο να ξεπροβάλουν οι έτοιμοι κυνόδοντές μου)
-Μην ντρέπεσαι βρεεεε
(Ήρθε φαίνεται η ώρα του βαπτίσματος)
-ΟΧΙ απαντάω απότομα και μέστα νεύρα

Το πλήθος χειροκροτεί τους νέους οι οποίοι χαίροναι και γελάνε. Τους αρέσει που από κομπάρσοι της ζωής γίνανε επιτέλους πρωταγωνιστές. Μπήκαν στην πρώτη σειρά, στην ελίτ ίσως. Τα ντόλαρς λάμπουν από τώρα στα μάτια τους


Πως έμπλεξα έτσι ...


Και συνεχίζει το θέατρο του παραλόγου.
Για μισή ώρα ακόμα και βάλε. Αλλάζει η ζωή σου, λέει, και αν φτάσεις σε ανώτερο επίπεδο πυραμίδας ταξιδεύεις σε όλο τον κόσμο, γίνεσαι φραγκάτος, γίνεσαι Κάποιος. Υποψήφιοι πελάτες είναι όλοι, από τον αδερφό σου ως τον γείτονα και τον φίλο. Θα σου τα μάθουν αυτά. Και τι πρέπει να λες και πώς να τα λες, θα σου τα μάθουν όλα μην ανησυχείς

Και καθαρίζει πλέον το τοπίο.
Προϊόντα πουλάνε. Μια σκόνη που την πίνεις σαν τσάι, ένα ζελέ κάτι χάπια. Όλα από βότανα, όχι χημικά. Όλοι οι άρρωστοι μπορούν να τα πάρουν γιατί φέρνουν την ισορροπία στον οργανισμό. Αλλά και αν είσαι υγιής, ακόμα καλύτερα γιατί σε κάνουν πιο δυνατό (σε κάνουν και αθάνατο μήπως?). Τα στοίβαξαν και εκεί για να τα βλέπουμε. Έχει και βιντεοκασέτες και βαλιτσάκι, όλα κατευθείαν από την Αμερική.
Και μπλα μπλα μπλα
Εσύ τα πουλάς σε κάποιον, αυτός σε άλλον και σ΄άλλον και ουτω καθεξής και χτίζεται έτσι η πυραμίδα, παίρνεις ποσοστά και ανεβαίνεις βαθμίδα ανεβαίνουν και οι εισπράξεις σου

Κάποτε τελείωσε.
Χειροκρότησα πολύ θερμά ομολογώ. Μπράβοοο, μπράβοοο φώναζα, τόσο δυνατά που πόνεσε το λαρύγγι μου. Τους ευχαριστούσα που δεν ήταν σατανιστές και που δεν με έσφαξαν, που τελείωσε επιτέλους και θα πάω σπιτάκι μου, που μου έδειξαν πώς παρασύρουν τους αδαείς, τους φτωχούς, τους φιλόδοξους, τους πεινασμένους για χρήμα, τους πνιγμένους στα χρέη.

Βγαίνοντας είπα στη φίλη μου:
τι ώραία πράγματα είναι αυτά, βρε Μαρία μου, και βγάλατε λεφτά απ'αυτό? ......... τι μου λές........ τόσα πολλά?.............. δηλαδή, αν κατάλαβα καλά, τώρα θα είμαι στην δική σου πυραμίδα, κάτι σαν υπάλληλός σου, και θα λογοδοτώ σε σένα για ότι πουλάω ...... όχι? λάθος κατάλαβα, ελεύθερος επαγγελματίας θα λέγομαι .... μα είμαι ήδη ελεύθερη επαγγελματίας, Μαρία μου, και όσα βγάζω μου φτάνουν και μου περισσεύουν ....... ααα, να το δω σαν επένδυση, αύριο μεθαύριο δεν ξέρω τι μου ξημερώνει, και τι νομίζω έτσι εύκολη είναι η ζωή?............ και με τον άντρα σου, Μαρία μου, όλα καλά τώρα?....... ναι?.......... καλύτερα από ποτέ, ε? σου άλλαξε τη ζωή αυτή η σκόνη........... παράτησε και την ερωμένη του, εκείνη την πιτσιρίκα, και ξαναγύρισε σε σένα ...... και τα λεφτά που χρωστούσατε απ'τις επιδοτήσεις τις οποίες ξεκοκάλισε με την πιτσιρίκα του, και τα αμάξια που είχε και το'παιζε λεφτάς και γκόμενος και τα δώσατε στο τέλος όσο όσο, και που ούτε με αυτά δεν καταφέρατε να τις ξεχρεώσετε τις επιδοτήσεις ούτε με την υποθήκη, και θα φεύγατε νύχτα από την Ελλάδα? ..................... αααα, πάνε αυτά, είναι παρελθόν. Τα αποπληρώνετε σιγά σιγά ....... μπράβο μπράβο .............. εσύ το πίνεις, βρε Μαρία μου, το γιατρικό?............... ναι? ...................το δίνεις και στα παιδιά σου κάθε πρωί! μες στο γάλα τους, και δεν αρρώστησαν φέτος ούτε μια φορά! τι μου λές καλέ, θαυματουργό!................. θα τηλεφωνήσεις και στους άλλους παλιούς συμφοιτητές μας, και θα ακολουθήσεις την ίδια τακτική, και να μην τους πω τίποτα γιατί θα είναι έκπληξη για όλους, ε? καλά κοπέλα μου ............... όσο για μένα θα το σκεφτώ και θα σου τηλεφωνήσω. Πρέπει να φτιάξω πρώτα ένα πρόχειρο πελατολόγιο, να το μελετήσω καλά το πράγμα, με ξέρεις δα τι λεπτολόγος είμαι αχα, χα, χα και θα σου τηλεφωνήσω. Άντε χάρηκα που τα είπαμε, ματς μουτς, να μην χαθούμε πάλι έτσι?


................................................................................


Υπάλληλο με ήθελες βρε Μαρία μου? Να βγάλεις λεφτά από μένα? Τόσο ανάγκη τα έχεις τα ρημάδια ή όλα αυτά είναι ιδέες του πολυμήχανου άντρα σου? Αλλά και αν είναι αυτουνού, εσύ γνώμη δεν έχεις? Σε μένα έκλαιγες όταν έμαθες για την πιτσιρίκα και ήθελες να τον παρατήσεις, τα ξέχασες? Πόσα χρειάζεσαι, πόσο αποτιμάται η φιλία μας να στα δώσω και να μην σε ξαναδώ. Να μείνω με την ανάμνηση των όμορφων χρόνων. Ποιος σου έδωσε το δικαίωμα να ξανάρθεις στη ζωή μου και να μου χαλάσεις το όνειρο? Το αποκούμπι μου?

Οι φίλοι, και δη οι παλιοί συμφοιτητές, είναι ότι καλύτερο είχαμε. Μαζί διαβάσαμε, γράψαμε σκονάκια, βαδίσαμε στις πορείες, ξενυχτήσαμε, γελάσαμε, χαρήκαμε, ταξιδέψαμε, μπεκρουλιάσαμε, ερωτευτήκαμε, κλάψαμε, εκμυστηρευτήκαμε, ανοιχτήκαμε ....... πλαστήκαμε. Τα μάτια μας τότε ήταν τεράστια και αθώα σαν του παιδιού αλλά η ζωή τώρα μας τα στένεψε, μας τα πονήρεψε.

Δεν είσαι πια φίλη μου Μαρία, και φυσικά θα τα πω όλα στους παλιούς συμφοιτητές μας. Θα τους προειδοποιήσω για να μην φοβηθούν σαν εμένα και νομίσουν ότι πάνε σαν τα πρόβατα στη σφαγή ......... εγώ τους νοιάζομαι ακόμα.