Γούρι -γούρι

Ήρθε τελικά για τις γιορτές η φίλη η «ξενιτεμένη στην Αθήνα».
Οεεεεο Οεεεεο




Χτες, μετά την αποτυχημένη προσπάθεια να κάνω reset στο διαολεμένο κουτί-τηλέφωνο, ήρθε η αναπάντεχη επίσκεψη της φίλης μου που είναι και έγκυος, με εμφανή την φουσκωμένη κοιλίτσα. Μετά από πολλές άκαρπες προσπάθειες, τελικά τα κατάφερε και κυοφορεί κορίτσαρο.

Χαρές και πανηγύρια.
Τι φτυάρια, τι λιβάνια, τι γέλια, αλλά και το τι λυπητερά είπαμε δε λέγεται! Και στο τέλος πριν την καληνυχτίσω της ζήτησα να μου πιάσει γερά το χέρι και να μου περάσει όσο γούρι μπορεί, μιας και είναι ο πιο ευτυχισμένος και ολοκληρωμένος άνθρωπος που βλέπω τον τελευταίο καιρό.
Ευτυχώς γνωριζόμαστε παιδιόθεν και παρεξηγήσεις μεταξύ μας δεν υπάρχουν ούτε στο χιλιοστό του εκατομμυρίου. Και μπορώ να πω ότι ταιριάζουμε αρκετά στους χαρακτήρες αλλά και στην χαζοβιολιά.

Και έπιασε σφιχτά τον καρπό του δεξιού μου χεριού με τα δυό της χέρια, καμπούριασε, έκλεισε τα μάτια, συγκεντρώθηκε, και μου είπε με βαθιά, συρτή και σχεδόν ψιθυριστή φωνή «σου περνάω όσσσο γούρι μπορώ, εδώ… και… ΤΩΡΑ», «αχ, ξαναπέστο μήπως δεν πιάσει καλά» την παρακάλεσα. Και συγκεντρώθηκε και μου το ξανάπε με μεγαλύτερη εσωτερική δύναμη αυτή τη φορά. Και το εννοούσε!!!

Αυτό το Πάσχα προμηνύεται αισιόδοξο.


Γιούπιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιι!!!!!!